All Chapters of What's Wrong with Miss Alex?: Chapter 1 - Chapter 10

“SINUSUMBAT mo ba sa akin ‘yan, Meganne? Baka nakalilimutan mong ako ang nagbu—” Hindi ko na hinayaang matapos pa n’ya ang dapat n’yang sasabihin dahil memoryadong–memoryado ko na ang linyahan n’yang ‘yan.“Na ano, kuya? Na ikaw ang bumuhay sa akin noong nagkasakit ako, na ikaw ang tumayong tatay sa akin noong bata pa ako? Ilang taon ‘yon, kuya? Isang taon? Dalawa o ‘di naman kaya tatlo? Bilangin mo! Kasi ako! Sampung taon, kuya! Sampung taon akong nagpakaalipin sa ‘yo! Kung dati takot na takot akong mawalan ng silbi sa ‘yo, ngayon, tapos na tapos na ako, kuya! Kaya kong hindi mo ako magawang suportahan sa gusto ko, bahala ka! Pagod na akong maghanap ng papel sa buhay mo, kuya! Kung isusumbat mo sa akin habang buhay ‘yang ginawa mong sakripisyo dati sana pinatay mo na lang ako! Sana pinabayaan mo na lang ako!” Humihikbi akong naglakad papasok ng k’warto ko.“Utot

NAKITA ko kung paano lumabas si boss para salabungin ang jowa niyang halos suotin na ang laman ng Bangko Sentral ng Pilipinas sa kinang ng mga alahas niya sa katawan. Agaran ang pagligkis ni Ma’am Prim kay boss sabay halik pa, ito namang si boss pokmaru, ahay. Pinagbuksan sila ng dalawang security papasok ng Dining Area, pinaghila pa nga siya ni boss ng upuan bago ito tumungo sa sarili niyang upuan at agad na ibinigay ang bouquet na binili ko.“This is beautiful, babe! I love it! Kaya I super love you talaga eh.”Nyeyeyeye, Reyna talaga ng kartehan.“I love you too, babe. All I want is the best for my best girlfriend.”Cringe!Tumayo si Ghurlalu atsaka kumandong kay boss kaya nauwi ‘yon sa paghahalikan nilang dalawa, imaginin n’yo, mga mami! Sa araw–araw na ginawa ng Diyos lagi kong tinitiis ‘tong ka-cheesyhan nila sa isa’t isa. Hustisya sa walang jowa! Hustiya sa aking single!Mata

“ASA! May jowa na ‘yang si boss!” sagot kong nagpagitla sa kan’ya. Hindi nila alam?“Ay true ba? Eh whysung naman gano’n ang reaction niya? Very fishy naman!”Nga naman? Pero baka wala lang talaga siya sa mood, tinignan ko ang oras at napakabilis lumipas ng oras, 2:45 pm na.Napagdesisyunan kong mag-ayos na lang ng mga gamit ko at mamaya ko na tatapusin ‘tong Minutes of the meeting.“Ay naku, bakla! Hayaan mo na ‘yan, eemail ko na lang sainyo mamaya ang comments niya, aawra na ako baka buminggo ako sa kan’ya pagna-late ako.”Hindi ko na pinag-aksayahan ng pansin ang kung anong kalandiaan ang sinasabi nitong si Marquez at nag-umpisa na lang maglakad paalis.“Gesi, bakla! Umawra kana, kita-kits sa gedli.” Hindi na rin ako sumagot sa kan’ya at dire-diretso nang pumunta sa conference hall.  2:50 pm pa lang n’ong nakarating na ako sa harap

NAPABALIKWAS ako sa inuupuan ko nang biglang malakas na tumunog ang phone ko. Inaantok pa kasi ako, nakakaloka kasi itong si Baklang Marqueza! May chikang ini-spyuk!Matapos ang chat niyang, what’s wrong with Miss Alex? Sa group chat naming kasama ang team nila ay sunod-sunod na ang mga naging replies, na kes’yo anong meron, kung may nangyari ba raw or nag-away ba raw sila ng kuya niya, gano’n gan’yan.Pero bago ako mag-chika tungkol doon sasagutin ko muna itong mahiwagang tawag ni bossing, nag-vocalizing muna ako bago ko pindutin ang answer button.“Sir, good morning po! Napatawag po kayo?” napaka-energetic kong sagot. Nabeat ko yata ang energy gap kasama ang milo! Joke!“Morning, may business meeting ako sa Singapore ngayon. Help my sister interviewing the new applicants for your position.” Huwow! Sana all nasa Singapore pero above all! Himala! Morning daw! Maganda yata ang gising ni bossing!

EH, SIYA? Best friend lang ba talaga ang tingin sa ‘yo? Ang tanong nilang anim na nagpatigil sa akin, matagal akong blangkong nakatitig sa kanila pero wala namang lumalabas na salita sa bibig ko kaya’t mas minabuti ko na lang na talikuran sila ulit at magtanong sa cashier.“Magkano nga akin, Manang?” tanong ko muli habang kinukuha ko na ang wallet na nasa bag ko pa.“100.00 lahat, ma’am.” Tinanguan ko ang sagot  niya atsaka kumuha ng 100 na buo at ibinigay sa Ale bago ko binitbit ang tray na may laman ng mga in-order kong pagkain.“Best friend lang kami, mga bakla. Huwag n’yo nang bigyan ng kulay.”Finally. May lumabas ng katwiran sa bibig, matapos ko iyon sabihin ay tumabi ako’t hinintay na mabayaran at makuha nila trays nilang may lamang pagkain.“Saan tayo?” tanong ni Donnabel ng matapos sila kaya agad naman akong sumagot.“Doon na raw tayo k