บททั้งหมดของ Cry for Love : บทที่ 31 - บทที่ 40

 Pilit kong pinatigil ang mga luha ko sa pag buhos. Inayos ko rin ang mukha ko nang huminto kami sa harap ng gate ng bahay ng parents ko. Wala akong ibang mapuntahan kundi dito lang. Alam kong magtataka sila lalo na si Daddy. But I am planning to go abroad. I'll just process my papers and while processing it I'll stay with them. Huminga muna ako ng malalim nang biglang bumukas ang gate. Mabilis ang kabog ng puso ko dahil sa kaba ng tuluyang huminto ang kotse. Tanaw na tanaw ko ang kuryusong mukha ni Mommy sa main door ng mansyon kaya para akong batang humikbi ulit. Walang kasing bilis akong lumabas ng kotse saka tumakbo papunta sa kanya para yakapin siya ng mahigpit habang umiiyak. Walang kwenta ang pagpipigil ko kanina kasi humagulgol rin ulit ako sa balikat ni Mom. 

  My daughter was diagnosed with diabetes. Hindi pa ako makapaniwala noong una pero ilang hospital na ang sinubukan namin pero isa-isa lang ang findings. Hindi ko maiwasang sisihin ang sarili ko dahil doon. Kung sana naging mas maingat lang ako. Kung sana naging mas matapang lang ako noong mga panahon na pinagbubuntis ko pa lang siya.   "It's fine," pag-aalo ni Mommy nang maabutan ako na umiiyak habang kandong ang anak.   Marahan kong pinunasan ang luha saka pilit na ngumiti.    "Mom, it's my fault—"   "No it's not."   Tumango ako ng marahan saka binigyan ng isang h***k ang anak sa noo na mahimbing ang tulog. She really looks like Jeck. We

Bumalik si Yno sa Pilipinas. Hindi umaalis na isip ko ang planong umuwi ng Pilipinas pero kabado pa rin ako. Hindi ko alam kung nasabi na ba ni Mommy kay Daddy ang plano ko kasi hindi naman nabanggit ni Daddy sa akin noong tumawag siya.Sa tuwing nakikita ko ang anak ko hindi ko maiwasang magsisi. Nilayo ko siya kay Jeck at sinadya ko iyon. Darating ang panahon na magtatanong siya at hindi ko alam ang isasagot.I really want her to meet Jeck. Pero nagdadalawang isip pa rin ako. Hindi ko matukoy kung ano ang mga rason kung bakit hindi ko magawang bumalik kahit kayang-kaya ko na naman. Maybe because I am afraid to feel the same pain again? Takot ako na makita si Jeck na masaya sa iba?But I will be happy for him right? Bakit naduduwag na naman ako ngayon?"Mommy?" inosenteng tawag sa akin ni Ella sa kinalabit ako sa bandang baywang kaya marahan ko siyang nilingon.We are on a mall and I am busy finding some new clothes for her here in Gucci store. Nanliit ang mga mata ko nang makita na m

  I couldn't sleep that night because of Jeck's face on my head. Sa bawat pikit ko siya ang naaalala ko na parang bumalik iyong dati. Iyong dati na hindi ako makatulog dahil sa kanya. Pero ang kaibahan ngayon ay hindi ako umiiyak. Hindi ako maka iyak.   His scent is still the same. Pakiramdam ko amoy na amoy ko pa siya hanggang ngayon. His eyes, it's still cold. His husky voice, I missed it so much.   Inabot ako ng madaling araw sa pag-iisip kaya kahit isang oras wala akong tulog. Bumangon na lang ako saka dumiretso sa banyo para maligo para kahit paano maging maayos ang pakiramdam ko. Matapos kong maligo ay siya ring pagdating ng anak ko na inaantok pa.   "Mommy," nakanguso niya tawag niya saka mabilis na nagpabuhat kaya binuhat ko na rin kahit malaki na siya.

 "Ikaw? Bakit ikaw? Ikaw ba?" natataranta na tanong ko pero hindi naiwasan ang panginginig ng boses ko. "Paano pag hindi ako?" malamig na tanong niya kaya napakunot ang noo ko. I can sense sarcasm in his tone. "Ikaw nga," sabi ko saka bumalik sa pagkakaupo dahil kapag hindi ko ginawa iyon siguradong matutumba na ako sa sobrang panghihina ng mga binti. Rinig na rinig ko ang malakas na kabog ng puso ko habang umuupo rin siya sa upuan na nasa harap. Hindi pa rin naaalis ang pagkalito at gulat sa mukha ko habang hindi makapaniwala na nakatitig sa kanya. I wasn't expecting this. Dumaan ang bahagyang inis sa mga mata niya pero kaagad siyang kumurap k