Lahat ng Kabanata ng The Billionaire's Crazy Obsession: Kabanata 101 - Kabanata 110

Four days later... "I'm glad that we can have our lunch together, Dion." Nakangiting humalukipkip si Livi habang naglalakad sila sa kahabaan ng hallway patungong cafeteria. Kasabay niya sa paglalakad si Dion na tahimik at walang paki sa tinginan ng mga babaeng nasa paligid nila. Patuloy silang naglakad na tila ay hindi nila alintana ang atensyon na binibigay ng mga tao sa kanila. "Ha..." Malakas na bumuntong-hininga si Livi. "I enjoyed that night dahil may nakita akong for sure na mag-e-entertain sa akin." Livi smirked at nilingon si Dion. "Too bad, nagkaroon ng incident sa event. But it's weird, ang tahimik ng UNB Org pagdating sa insidente. Is there something wrong kaya? God, hindi na dapat ako nagtago noong nakatulog ang guests ng event." Sumipol siya at ngumiti. Tinitigan niya si Dion at maya-maya rin ay napakunot siya ng noo nang mapansin na tahimik ang kan'yang kapatid. "Hey, are you fine? Ang tahimik mo." Umabreseta s

"W-Well..." Bahagyang tumaas ang kilay ko nang mapansin na halatang nag-aalinlanlangan siyang sumagot. "O-Of course." Humigpit ang pagkakahawak niya sa tinidor at tipid na ngumiti. "Y-You kids can call me Daddy." "Yehey!" Ramdam ko ang tuwa ng mga bata nang marinig nila ang sagot ni Vincent. Nagpatuloy sila sa pagkain kaya akala ko ay tatahimik na muli nang biglang si Rexia naman ang nagsalita. "At dahil Daddy ka na po namin-may superhero na po kami!" "Superhero?" Hindi pa nakakain nang maayos si Vincent nang muli siyang napatigil. "Ano'ng ibig mong sabihin?" "Poprotektahan mo po kami." Inosenteng bumungisngis ang isang bata na katabi ko. Napatingin ako sa kan'ya. "Wala po kaming superhero kaya ikaw na lang po." "Superdaddy!" Isang bata naman ang nagsalita. Hindi ko sinasadyang napatingin sa batang nakaupo sa tabi ni Vincent. Tahimik lamang ito at halatang ma

"Nasaan ako?" ang unang naiusal ko nang matagpuan ang aking sarili sa isang lugar na tila ay walang simula at hangganan. Nagpalinga-linga ako ngunit ang dilim lamang ang aking nakikita. Sa malayo ay ang liwanag na tila ay mahirap abutin. "Nash, Ashy?" Nagsimula akong makaramdam ng takot nang mapagtanto na nag-iisa lang ako sa lugar na ito. "Shit! Nasaan ako?!" Kinuyom ko ang aking mga kamao upang kahit papaano ay tumatag ang loob ko, pero sa totoo lang, natatakot na ako. "Na-kidnap ba ako?" Lumamlam ang aking mukha at napayuko. Mapakla akong natawa. "Lagi na lang akong nawawala..." Matagal akong nakayuko at habang tumatagal ay nararamdaman ko ang lamig ng paligid na tila ay nasa loob ako ng isang malaking freezer. Niyakap ko ang aking sarili at napakagat-labi. Ano'ng gagawin ko? Sino ang tutulong sa akin? Nag-iisa na naman ako... "A-Anak..." 

"V-Vincent?" Kumunot ang noo ko at tahimik na lumapit sa kan'ya. Huminto ako sa kan'yang harapan at dito ay nasilayan ko ang kan'yang banayad na mukha. "Seriously?" Halos mapabuntong-hininga ako. "Bakit dito ka natutulog?" Nilapag ko ang baso sa center table at luminga upang maghanap ng kumot. Nakita kong may staff na papunta rin sana sa kusina. She saw me kaya sinenyasan ko siyang kumuha ng kumot. Napatingin siya kay Vincent at napatango. Nakuha ang sinabi ko."Wala ka bang bahay?" Napasuklay ako sa aking buhok at nang dumating ang staff ay kinuha ko sa kan'ya ang kumot. Matapos niyon ay dumiretso siya sa kusina.Malungkot ang mukhang tinitigan ko si Vincent. Ang kan'yang makapal at perpektong hugis ng mga kilay ay himalang hindi magkasalubong ngayon. Ang kan'yang matangos na ilong na mas nagpaganda sa kan'yang anyo ay pinagmasdan ko rin, pababa sa kan'yang mapulang mga labi. Mas pinakatitigan ko ang kan'yang mukha at kahit madilim ay napansin ko ang bahagyang iti

"So what do you want to talk about?" Tumaas ang kilay ko nang matapos si Cayer na ipatong sa table ang panibagong tea na para kay Olivia. My secretary looked at me kaya tinanguan ko lang siya. Telling him that his leaving would be fine. "I came here to be your business partner." Tipid siyang uminom ng tsaa habang nakatuon sa akin ang kan'yang paningin. Mayamaya ay isang tipid na ngiti ang sumilay sa kan'yang mga labi. Ngunit dahil hindi ako isang babae na madaling maloko ay batid kong may kahulugan ang nakapaskil sa kan'yang bibig. "You were in prison, correct?" Mas tumaas ang kanina pang mataas na kilay ko. Tinukod ko ang aking dalawang siko sa mesa at pinagsikalop ang aking mga daliri na tila ay nag-iisip ako nang malalim. "And suddenly, bigla ka na lang nakalaya." "Ivana helped me." Pinagkrus ni Olivia ang kan'yang mga binti. "Kung hindi dahil sa kan'ya ay paniguradong nakakulong pa rin ako kahit wala akong kasalanan.