Semua Bab In Arms Of The CEO: Bab 21 - Bab 30

Warning: Slight SPG ahead!  Nagising ako na parang binugbog ang katawan sa sobrang pananakit. Kahit isang subok man lang sa paggalaw ay 'di ko magawa. Pati hita ko, 'di ko magalaw.  "Baby..." he whispered on my ear.  Humigpit ang hawak ko sa kumot na nakatakip sa hubad kong katawan. Ibinaon ko ang mukha sa leeg niya. I don't know why I am shy when, yesterday night, I was so aggressive to do it. Nawala ako sa huwisyo kagabi at ngayong nasa tamang pag iisip na ako, sobra na akong nahiya sa nagawa ko. But after everything we did, I didn't regret any single thing.  Gumapang ang kamay niya at hinapit ang bewang ko palapit sa kanya. Nakaunan ako sa isang braso niya. I could feel his hot breath on my forehead. He kiss me on my forehead, both cheeks, tip of my nose until he stop on my lips. I immediately respond to his kisses. Napahigpit ang hawak ko sa kum

My mind get blank after the orgasm. He lick it for the last time before standing up and fix his suit. Tulala akong nakatitig sa kawalan.   Nabalik ako sa huwisyo nang punasan niya ako ng tissue habang hinahalikan sa leeg.   "Fix yourself and sit properly. Act like we're discussing anything. Let's talk later."  His cold voice and stares made my hurt clenched.   Bumaba ako sa lamesa at kagat-labing sinuot muli ang panty at binaba ang skirt. Inayos ko rin ang buhok ko at tinakpan ang leeg kong namumula. This is so embarrassing. Nakakahiyang may pa hiwalay-hiwalay pa ako pero daig ko pala ang kahoy sa sobrang rupok.   Bakit ba kasi ang rupok-rupok ko? Kainis!  I sat on the chair and arrange the messy papers on the table. Kunyari responsabling secretary na inaayos ang

Nakakatakot pala talaga maging masaya ano? Kasi sa kabila nun, pumapalit naman agad ang lungkot at sakit. After all the happiness, sadness will replace and it's traumatizing to be happy.  Kumikirot ng husto ang puso ko habang nakatingin sa nanay ni Migo na nasa harapan ko ngayon. Bumisita siya sa kompanya sabi niya but I know what's the real agenda why she came here. Hindi ang anak niya ang ipinunta niya rito obviously dahil wala si Migo ngayon. Out of town para sa business conference kasama ng mga board members.  "Alam mo, hija... Seriously, you are pretty.. yes, you are, but sadly, you don't belong to us. You can't reach our level. Migo's life is so different from your life. He can afford things in just one snap, while you can't. Sorry to insult you but it's the truth. Kaya hindi ko maatim na ikaw ang girlfriend ng anak ko. I know he's just playing, knowing him, he knows he is bound to marry someone in the right t

I look at the window. I remained emotionless.   "Shanty! Tulala ka na naman!"  I didn't bother looking at Carla. Nanatiling nakatitig ako sa bintana, sa labas exactly. This house is so nice. In the middle of the city with bright lights and fancy restaurants surrounding at it.  Narinig kong bumuntong hininga siya at tumabi ng upo sa akin. He held my hand and squeezed it lightly.  "Iniisip mo na naman ba ang nangyari?"  I didn't still responded. I just keep on looking at the city lights below. We were at his house and here at his terrace, it's so good.  He sighed again. "Alam mo, gustong-gusto ko talaga siyang suntukin at gustong-gusto kong sampalin at sabunutan ang bruha. Hindi lang talaga ako makapaniwala. It's like time didn't flies so fast... parang kahapon lang ayos pa kayo,

"Nay. Tay. Pagod na pagod na po ako. Miss na miss ko na kayo. Bakit po kasi iniwan niyo kami ng ganito ka-aga? Ayan tuloy, pati mga kapatid ko, nasasaktan na. Sabi ko noon nay, hangga't may naniniwala sa akin ay magpapatuloy ako, hangga't may karamay ako, lalaban ako.. pero 'yong dalawang taong karamay ko at naniniwalang kaya ko, kinuha naman Niya ng sobrang aga. Iniisip ko tuloy, siguro wala talagang taong mananatili sa tabi ko. N-Nay.. my boyfriend whom I l-love the most, I broke up with him k-kasi andaming hadlang nay e. Sobrang mahal ko nay pero kailangan kong pakawalan. I've been titled as selfless by my close friends at hindi ko alam na napapanindigan ko na pala 'yon..." I took a deep breath and wipe the tears.  Nasa sementeryo ako ngayon, binibisita si nanay at tatay. This will maybe my last visit because I'll be leaving Manila for good.   "At alam mo ba nay? Grabe kung makapaglaro ang tadhana sa buhay k