All Chapters of Shadows of My Dark Past (Book 2): Chapter 31 - Chapter 40

Diane’s P.O.V.   “Ikaw lang mag-isa?” tanong ni Liam, sabay abot sa akin ng ilang grocery bags. Bahagya ko itong sinilip at napag-alaman kong naglalaman ito ng ilang sangkap sa pagluto ng adobo, maraming patatas at mga tsokolateng nauna na niyang ipinangako sa kapatid kong bunso.   “Naku, nag-abala ka pa talaga pero salamat.” Pinatong ko muna ang mga iyon sa mesa. “Yup, ako lang mag-isa. Sinamahan ni Dave si Mama magpa-checkup samantalang nasa school naman si Denise,” sabi ko habang inaayos ang ilang kalat na nasa sahig.   Mga paper dolls at bahay-bahayan na naman ng bunso namin. It would only be a year before Denise finally became a teenager, but she was still fond of playing these.   “No worries, baka sabihin ni Denise ay hindi ako tumutupad sa promise ko sa kanya—”   Liam was still talking from tha

Diane’s P.O.V. Mabilis na lumipas ang mga oras at nalaman kong uwian na pala, nang isa-isa nang magpaalam ang mga kasama ko rito sa loob ng opisina. Sharmaine was the last one to exit our office at hindi nakaligtas sa akin ang kakaibang pag-irap niya. Hinayaan ko na lamang si Sharmaine, tutal at wala naman akong pakialam sa kung ano ang inaarte niya. Hindi kami close, pero ayoko rin namang may makaalitan. Ako na lang ang naiwan dito sa office kaya ipinasya kong hintayin na lang si Karen dito dahil sasabay ako sa kanya. Buong maghapon lang yata akong tulala kaya naisip ko na lang na ituloy ‘yong mga balance sheet na hindi ko natapos kanina, habang naghihintay sa kaibigan ko ngayon. Habang ginagawa ko nga ‘yon ay hindi ko maiwasang kagatin ang ibabang labi ko at balatan ang ibang parte niyon. Hindi ko na rin alam kung ilang beses akong bumuntong-hininga. Ready na ba a

Diane’s P.O.V. Siguro ay napansin na rin ni Karen ang malungkot at nagtatampong reaksiyon ng mukha ko pagkatapos ng isang nakabibinging katahimikan na naghari sa aming tatlo, dahilan para bigla na lang niya akong yakapin. Napangiti lang naman ako pagkatapos ay niyakap ko rin siya pabalik. Leandro was fast enough to help me by getting the bouquet and the bag from me, bago siya muling dumistansiya sa amin. Kahit gaano pa kasungit ng kaibigan ko, hindi ko maitatanggi ang katotohanang mahal ko pa rin si Karen. Isa siya sa mga taong mapagkakatiwalaan ko, may amnesia man ako o wala. Hindi ko pa man tuluyang naaalala ang lahat ng pinagsamahan namin noon, alam kong isa siyang tunay at tapat na kaibigang hindi ko gugustuhing mawala. “I’m sorry, sissy. It wasn’t my intention na mag-eskandalo rito, pero mag-iingat ka kay Leandro. Alalahanin mo sanang parte siya ng nakara

Unknown Person’s P.O.V. But I got too disappointed after seeing the fucking name of my sister displayed on my phone’s screen—reminding me that I should go downstairs for dinner. It was a kind of dinner that nobody would have ever wanted to be in. Everything was all fake, but I had to accept it. Our happy family was only a front. No matter how hard I tried to persuade them not to, Mom would still file and pursue an annulment case against Dad. Soon enough, my sister and I would be a product of a broken family. Pero okay lang—I had conditioned myself well enough to live with it. Pwede naman akong bumuo ng sarili kong pamilya kasama si Diane, so why would I even care about my parents? They could do whatever they wanted without even thinking about their children’s welfare. I am so done with them! Matagal ko nang itinaga sa bato na sa akin lang magkaka-anak si

Diane’s P.O.V. “Para kayong mga bata! May I remind you both na hindi ako basta candy o laruan na pwede niyong pag-agawan anytime you want! Kung hindi kayo mag-uusap nang maayos dito, uuwi na lang ako, at wala ni isa man sa inyo ang sasamahan ko!” galit na sigaw ko. Wala na akong pakialam kung pagtinginan pa kaming tatlo rito. Nagtataas-baba ang dibdib ko sa pagsaway sa kanilang dalawa. Ganito ba talaga silang dalawa kapag nagkikita? Lagi na lang nag-aaway? I infuriatingly rolled my eyes. Sabay naman silang nanahimik, pero kapansin-pansin pa rin ang labanan nila ng mga titig. Kung nakamamatay lang ang sama ng kanilang tinginan ay pareho na silang pinaglalamayan kanina pa, at baka pinagtitirik ko na silang dalawa ngayon ng kandila. “Enough with that staring contest too, o gusto niyong dukutin ko ‘yang mga mata niyo? Magkapatid kayo,