All Chapters of ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก: Chapter 51 - Chapter 60

450 Chapters

บทที่ 51

ลูน่าเมินโจชัวไปเสียเฉย ๆคนที่เธอไม่อยากเห็นหน้าที่สุดในตอนนี้ก็คือโจชัวเธอเดินผ่านโซฟา มุ่งหน้าไปที่ห้องครัวเพื่อรินน้ำใส่แก้วให้ตัวเอง“รินให้ฉันด้วยแก้วหนึ่งสิ” น้ำเสียงทุ้มต่ำของโจชัวดังแว่วมาจากห้องนั่งเล่นลูน่ากลอกตามองบนและแอบก่นด่าเขาอยู่ในใจ แต่เธอก็ยังรินน้ำใส่แก้วให้เขาก่อนนำมาวางที่โต๊ะกาแฟเธอไม่ลืมว่าตัวเองในตอนนี้เป็นแค่แม่บ้าน ส่วนเขาเป็นคุณผู้ชายการที่คนรับใช้ถือน้ำมาให้เจ้านายก็เป็นเรื่องปกติที่เขาทำกันทั้งโลก“เธอร้องไห้ทำไม?”เมื่อหญิงสาวนำแก้วน้ำมาวางบนโต๊ะกาแฟ โจชัวก็เคาะขี้เถ้าบุหรี่ลงบนที่เขี่ยอย่างนิ่มนวลนัยน์ตาลุ่มลึกของเขาจับจ้องที่ใบหน้าของเธอไม่วางตาคล้ายพยายามอ่านใจลูน่าสูดลมหายใจเข้า เมื่อวางแก้วลงแล้ว เธอก็ลุกขึ้นยืนทันที “ไม่มีอะไรค่ะ ฉันก็แค่อยากจะร้องไห้เฉย ๆ”เธอมองโจชัวด้วยความยำเกรง “คุณลินช์คะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวขึ้นข้างบนก่อนนะคะ”จากนั้น เธอก็หันหลังเตรียมเดินจากไปแต่ในจังหวะที่กำลังจะเดินผ่านโจชัว เขากลับยื่นแขนออกมาดึงเธอเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขากลิ่นแอลกอฮอล์ของโจชัวลอยเข้ามาในจมูก“นี่เธอเสียใจเพราะเรื่องออร่าเหรอ
Read more

บทที่ 52

โจชัวที่เมาไม่ได้สติปริปากเล่าเรื่องราวที่พวกเขาทั้งสองพบกัน ถ้อยคำจากใจจริงของเขานั้นกลับกลายเป็นเพียงคำพูดหลอกลวงสำหรับลูน่าเขาไม่รู้หรอกว่าครั้งแรกที่เธอกับเขาพบกันไม่ใช่ที่ใต้ต้นซากุระ แต่เป็นตอนที่เขาประสบอุบัติเหตุต่างหากย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อน โจชัวประสบอุบัติเหตุอย่างแสนสาหัส ตอนที่เขาถูกรถชนและถูกปล่อยทิ้งไว้ข้างถนน ลูน่าเองที่เป็นคนช่วยชีวิตเขาและนำตัวส่งโรงพยาบาล เธอดูแลชายหนุ่มตลอดทั้งเดือนในช่วงที่เขายังอยู่ในอาการโคม่าเธอชอบโจชัว แต่ไม่กล้าถึงขั้นตกหลุมรัก หญิงสาวรู้ดีว่าเธอธรรมดาเกินไป และไม่ได้มีค่าสำหรับผู้ชายระดับเขา ดังนั้น เมื่อโจชัวกลับมารู้สึกตัว เธอจึงจากไปแต่โดยดีเริ่มแรก เธอคิดว่าทั้งคู่จะต่างคนต่างลืมกันไปเสียอีก เธอไม่คิดเลยว่าเธอและเขาจะกลับมาเจอกันอีกครั้งในภายหลังวินาทีที่ได้กลับมาพบกัน เธอเชื่อมั่นว่าผู้ชายคนนี้คือส่วนหนึ่งของชีวิต เธอจึงเริ่มตามจีบอีกฝ่ายเหมือนคนเสียสติ ลูน่ารักโจชัวทั้งหมดของหัวใจ จนในที่สุดทั้งคู่ก็ได้แต่งงานกันในวันวิวาห์ เขาบอกเธออย่างตรงไปตรงมาว่าเขาไม่ได้รักเธอและเขาก็ไม่รู้ด้วยว่าในอนาคต เขาจะสามารถชอบลูน่าได้หรือไ
Read more

บทที่ 53

คืนนั้นลูน่านอนหลับไม่สนิท เธอเอาแต่ฝันถึงเรื่องราวทั้งหมดที่เคยเผชิญร่วมกับโจชัว ทั้งเสียงหัวใจสั่นระรัวตอนพบเขาครั้งแรก ทั้งความรู้สึกยินดีเมื่อถ่ายรูปแต่งงานด้วยกัน ทั้งความเร่งรีบฉุกละหุกในวันมงคลสมรส...เธอเฝ้าถามโจชัวในความฝันว่าทำไมทำไม? ทำไมความรักของเธอถึงถูกทำลายลงอย่างไม่มีชิ้นดีเช่นนี้ด้วย?เมื่อตื่นขึ้นมา หมอนของเธอก็ชุ่มไปด้วยคราบน้ำตา กลายเป็นว่า ความเจ็บปวดจากความรักที่คนคนหนึ่งต้องทนทุกข์ทรมานนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะทำใจ แม้มันจะผ่านไปนานหลายปีแล้วก็ตาม“คุณแม่คะ” เนลลี่ยืนอยู่ข้างเตียงพร้อมกับทิชชู่ในมือ เธอบรรจงเช็ดน้ำตาให้ผู้เป็นแม่ “คุณพ่อทำคุณแม่โกรธอีกแล้วเหรอคะ?”ลูน่าหลับตาลงและสวมกอดเนลลี่ เมื่อได้สัมผัสไออุ่นจากกายของลูกสาว เธอก็รู้สึกมีเรี่ยวมีแรงขึ้นมาทันทีหกปีที่ผ่านมา ลูก ๆ ทั้งสามคือแรงใจที่ทำให้เธอมีชีวิตอยู่ต่อ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอไม่มีวันทอดทิ้งลูก ๆ เป็นอันขาด“คุณแม่คะ หยุดร้องเถอะนะ”เนลลี่ลูบเบา ๆ ที่หลังของลูน่าและปลอบโยนว่า “ไม่ว่าจะเป็นยังไง ไนเจล นีล และหนูจะคอยอยู่ข้าง ๆ แม่เองค่ะ อย่าเศร้าเลยนะคะ”ถ้อยคำปลอบประโลมของเนลล
Read more

บทที่ 54

หกปีที่แล้วเธอคือคุณผู้หญิงของบ้าน แต่ก็ไม่เห็นมีใครหน้าไหนเคารพเธออย่างที่ควรจะเป็นลูคัสลังเลไปครู่หนึ่ง “ถูกต้อง”“นั่นมันความคิดของคุณ”ลูน่าหยิบช้อนกับถาดรองจานออกจากตู้กับข้าวก่อนล้างทำความสะอาด“ตลอดทั้งชีวิต ฉันเจอเรื่องเศร้ามากพอแล้ว ฉันไม่อยากรู้สึกแบบนั้นอีก”จากนั้นเธอก็ถือถาดรองเดินผ่านหน้าลูคัสและขึ้นไปที่ชั้นบนลูคัสยืนค้างอยู่ตรงจุดเดิม เมื่อมองร่างเพรียวบางของหญิงสาว แววตาของเขาพลันหม่นหมองถ้าเลือกได้ใครบ้างจะอยากเสียใจ? ถึงอย่างนั้นถ้าตอนนี้เธอเอาชนะออร่าไม่ได้ มันก็จะสายเกินไปหากออร่าได้แต่งงานเข้ามาในตระกูลนี้แล้ว…ที่ห้องนอนใหญ่ลูน่าถือถ้วยเดินเข้ามา ในตอนที่โจชัวกำลังเอนหลังพิงหัวเตียง ขณะที่สายตาจดจ้องอยู่กับหน้าจอโทรศัพท์เขายังมีอาการเมาค้างจากเมื่อคืนอยู่ ชายหนุ่มปวดหัวมากจนไม่อาจลุกออกจากเตียงได้ความคิดของเขาเลือนราง ไม่อาจจดจำได้ว่าเมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้นบ้างเมื่อลูน่าเข้ามาในห้อง โจชัวก็ขมวดคิ้วพร้อมกับวางมือถือลง เมื่อคิดถึงการกระทำของเขาเมื่อคืนนี้ สีหน้าของหญิงสาวก็แปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาเธอเดินเข้ามาข้างในด้วยท่าทีหมางเมินก่อนยื่นถ้วยซุ
Read more

บทที่ 55

นี่มันผิดปกติ! ซุปถ้วยนี้มีรสชาติเดียวกับที่ลูน่า กิบสันเคยทำ!ย้อนกลับไปตอนที่พวกเขายังอยู่ด้วยกัน ด้วยหน้าที่การงานทำให้เขาต้องออกไปพบปะสังสรรค์เป็นประจำ ทำให้โจชัวมักกลับบ้านมาในสภาพเมาหัวราน้ำอยู่เสมอ และทุกครั้งที่เขาเมาค้าง ลูน่า กิบสันก็จะคอยทำซุปรสชาตินี้ให้เขาทานแก้แฮงค์เธอชอบใส่เครื่องเทศชนิดพิเศษลงไปในน้ำซุปเพื่อให้รสชาติมีเอกลักษณ์ โจชัวไม่ได้ลิ้มรสซุปฝีมือเธอมานานถึงหกปีแล้วทว่า ตอนนี้ซุปของลูน่าคนนั้นกลับมีรสชาติเดียวกับของลูน่า กิบสันไม่มีผิดเพี้ยน!โจชัวไม่คิดถึงเรื่องอะไรอื่นอีก เขาก้าวลงจากเตียงและรีบวิ่งลงไปชั้นล่างทันทีภายในห้องครัว ลูน่ากำลังทำข้าวโอ๊ตให้เนลลี่อยู่พอดี เธอมัวยุ่งอยู่กับงานตรงหน้าจนไม่ทันได้ยินเสียงฝีเท้าอันร้อนรนจากทางด้านหลังกว่าจะรู้ตัวว่าโจชัวเดินเข้ามา เขาก็ยืนอยู่ข้างหลังแล้วโจชัวพลิกตัวเธอให้หันมาก่อนใช้ฝ่ามือหนาจับที่กรามของหญิงสาวเอาไว้ ดวงตาคมประดุจนัยน์ตาเหยี่ยวจับจ้องมาที่ลูน่าอย่างดุร้าย “ใครสอนเธอทำซุปนี้?”ลูน่าตกใจกับการจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว เธอดิ้นรนขัดขืนโดยสัญชาตญาณ แต่เขากลับบีบกรามของเธอแน่นขึ้นไปอีกสุดท้าย เธอจึ
Read more

บทที่ 56

ลูน่าหัวเราะออกมาอย่างขมขื่นและส่ายหัวขณะที่เธอเลิกใส่ใจความคิดบ้า ๆ พวกนั้นอย่างโจชัวน่ะหรือจะโดดเดี่ยว เธอต่างหากที่โดดเดี่ยวตลอดหลายปีมานี้หญิงสาวหันกลับไปทำข้าวโอ๊ตให้เนลลี่ต่อในเวลานั้น เธอบังเอิญเห็นภาพของตัวเองที่สะท้อนอยู่หน้าเตา ในเสี้ยววินาทีนั้น เธอมองเห็นใบหน้าที่ดูงดงามไม่เหมือนใครของเธอ มันสวยจนแทบมองไม่เห็นข้อบกพร่องใด ๆ แต่เธอก็ไม่อาจเข้าถึงความสุขได้อยู่ดี…สองวันถัดมา ลูน่าตั้งใจหลีกเลี่ยงที่จะปรากฏตัวต่อหน้าโจชัว อย่างแรกเป็นเพราะเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นที่ทำให้เธอหมดแรงแสร้งทำตัวเป็นมิตรกับเขา อีกอย่างก็คือ โจชัวเริ่มสงสัยความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับลูน่า กิบสันแล้ว หญิงสาวจึงพยายามสุดฤทธิ์เพื่อทำตัวเป็นคนไร้ตัวตนเพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องสนใจเธอทว่าทุกคนในบลูเบย์วิลล่าต่างพากันสังเกตเห็นว่าลูน่าจงใจตีตัวออกห่างจากโจชัวแม่บ้านผู้มากด้วยวัยวุฒิบางคนถึงกับต่อว่าเธอ “ลูน่า หัดเจียมกะลาหัวซะบ้าง เธอเป็นขี้ข้าและมีหน้าที่รับใช้คุณลินช์ เลิกทำหน้าตาก้าวร้าวแบบนั้นสักที”“เธอจะถูกไล่ออกง่าย ๆ ถ้าขืนยังทำตัวแบบนี้ ฉันทำงานที่บลูเบย์วิลล่ามาตั้งนมนาน ไม่ยักเจอคนใช้ที่ไห
Read more

บทที่ 57

เมื่อลูน่าเคาะประตูและเดินเข้ามาพร้อมชาร้อน โจชัวก็กำลังนั่งคุยโทรศัพท์อยู่เมื่อเห็นลูน่าเข้ามา โจชัวก็กวาดสายตามองเธออย่างเย็นชาพร้อมกับตำหนิพนักงานของเขาต่อไปด้วย “นี่คุณทำงานมาตั้งกี่ปี? ยังต้องให้สอนเรื่องการเคารพผู้บังคับบัญชาขั้นพื้นฐานอีกเหรอ? คุณอารมณ์ไม่ดีแล้วยังไง? ในฐานะเจ้านาย ผมต้องแคร์ความรู้สึกคุณด้วยไหม? ถ้ามีครั้งหน้าอีกละก็ เตรียมโดนไล่ออกได้เลย!”ลูน่ายิ้มบาง ๆ เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นที่มองเผิน ๆ อาจดูเหมือนโจชัวกำลังต่อว่าพนักงานของเขา แต่แท้จริงแล้วเขากำลังบอกเธอทางอ้อมต่างหากนี่เป็นครั้งที่สามแล้วที่เขาสั่งเธอให้นำเครื่องดื่มมาให้ ตั้งแต่กาแฟจนถึงน้ำชา ลูน่ารู้ดีว่าเขาไม่จำเป็นต้องดื่มอะไรมากขนาดนั้นระหว่างทำงานตอนดึก เหตุผลเดียวที่เป็นไปได้ก็คือ เขารู้สึกรำคาญใจที่ถูกเธอมองข้ามและทำเหมือนเขาไม่มีตัวตนโจชัวอยู่ในตำแหน่งสูงส่งและยิ่งใหญ่มาโดยตลอด เขาคือชายที่ใคร ๆ ก็ต้องให้ความเคารพยำเกรงชายหนุ่มคงรู้สึกแย่น่าดูเมื่ออยู่ดี ๆ ก็ถูกเธอเมินใส่ นี่ไม่ใช่เพราะโจชัวใส่ใจอะไรเธอหรอก แต่เป็นเพราะอีโก้ของเขากำลังตอบสนองต่างหากลูน่าวางแก้วชาลง หันหลังกลับ และเดิ
Read more

บทที่ 58

“ไม่ได้อยู่ด้วยกันตั้งนาน ก็ต้องคิดถึงสิ คิดถึงมาก ๆ เลยด้วย”“รักอยู่แล้ว คิดอะไรอยู่จ๊ะ?”“ก็ได้ ก็ได้ หยุดงอแงได้แล้วนะ เดี๋ยวเจอกันคราวหน้า จะทำคุกกี้สูตรพิเศษให้ โอเคไหม?”“อื้ม จะทำให้กินคนเดียวเลย ไม่แบ่งให้ใครได้กินหรอก”…โจชัวขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจจนหน้าเหยเก น้ำเสียงกระหนุงกระหนิงของเธอดังลอยมาตามอากาศ อีกทั้งคำพูดคำจาที่ใช้ก็ฟังดูสนิทสนมคุ้นเคยเธอคุยโทรศัพท์กับใคร? กับผู้ชายคนอื่นเหรอ?ไม่แปลกใจเลยที่เธอเย็นชาใส่เขา แถมไม่อยากคุยด้วยสักคำดูเหมือนว่าเธอจะเปลี่ยนเป้าหมายไปแล้ว ผู้หญิงคนนี้ที่เคยคิดไม่ซื่อกับเขาเปลี่ยนเป้าหมายใหม่แล้ว เขาควรดีใจสิแต่โจชัวกลับงงว่าเพราะเหตุใดเขาถึงไม่พอใจ ไม่ใช่แค่นั้น เขายังแอบโกรธนิด ๆ ด้วยซ้ำผ่านไปครู่หนึ่ง ในที่สุดลูน่าก็วางสาย เธอถอนหายใจอย่างโล่งอกนีลจอมกะล่อนอาศัยอยู่ที่บ้านของแอนน์อย่างสุขสบาย บางครั้งหนุ่มน้อยดูแลแอนน์รวมถึงทำอาหารให้เธอด้วย แต่เขาก็ยังยืนกรานจะโทรบอกผู้เป็นแม่ว่าตัวเองรู้สึกเหงาหงอยและคิดถึงลูน่ามากเพียงใด เขายังขอให้เธอสัญญาว่าจะทำคุกกี้ให้ทานอีกด้วย เพราะอย่างนั้นลูน่าจึงต้องปลอบลูกชายอยู่นานทีเดียวท
Read more

บทที่ 59

กลิ่นกายของโจชัวใกล้เข้ามาและชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆย้อนกลับไปตอนนั้น ลูน่าปรารถนาให้โจชัวเป็นฝ่ายจูบเธอด้วยตัวเขาเองมาเสมอ แต่ชายหนุ่มกลับไม่เคยจูบเธอก่อนสักครั้งเดียวหลังจากแต่งงานกันมาสามปีไม่ว่าจะในช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันหรือแม้แต่บนเตียง เธอคือฝ่ายเริ่มก่อนเสมอในตอนแรกเธอคิดว่าเขาเป็นคนไร้ความรู้สึก แต่ในตอนนี้ เธอเข้าใจแจ่มแจ้งแล้วเขาไม่ได้ไร้ความรู้สึก เขาแค่ไร้ความรู้สึกเฉพาะกับเธอต่างหาก ดูอย่างในตอนนี้สิ เธอเข้ามาเป็นคนรับใช้ของโจชัวเพียงครึ่งเดือน แต่เขากลับจะจูบเธอแบบนี้แล้วเมื่อคิดได้เช่นนั้น ดวงตาของลูน่าก็แปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาเพียะ!วินาทีที่ริมฝีปากของโจชัวเฉียดใกล้ปากเธอ เสียงตบก็ดังลั่นไปทั่วสนามหลังบ้าน ใบหน้าของโจชัวถูกฟาดเข้าอย่างจังจนหันไปอีกทาง สีหน้าของเขาขุ่นมัวขึ้นทันทีที่รู้สึกตัวเขาหันกลับมามองลูน่าด้วยความโมโห “นี่เธอกล้าตบฉันเหรอ?”ลูน่าดึงมือที่เจ็บปวดจากแรงตบกลับมา เธอจ้องเขาอย่างเย็นชา “คุณกำลังทำตัวไม่เหมาะสม แล้วจะไม่ให้ฉันตบคุณได้ยังไง?” เธอมองหน้าเขาแกมเย้ยหยัน “ตอนนี้ได้สติหรือยังคะ คุณลินช์?”โจชัวไม่พูดอะไรออกมาขณะสายตาจับจ้องที่ลูน
Read more

บทที่ 60

“ฉันจะพาคุณหนูเนลลี่กลับไปนอน”ลูน่าโน้มตัวลงและอุ้มเนลลี่ไว้ในอ้อมแขน เธอผลักโจชัวออกแล้วเดินกลับเข้าไปยังวิลล่าโจชัวยืนอยู่กับที่ คิ้วขมวดแน่นขณะมองดูลูน่าที่เดินจากไปประตูทางเข้าปิดลงโจชัวมองไปที่ประตูดังกล่าวด้วยแววตาลุ่มลึก หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็หยิบมือถือออกมาโทรหาลูคัส“ไปเอารถออก”จากปลายสาย เสียงของลูคัสฟังดูงัวเงีย “คุณลินช์นี่ก็ดึกแล้วนะครับ คุณจะไปไหนเหรอครับ?”“ไปออฟฟิศ” นั่นคือคำตอบ ลูคัสตะลึงงันจนพูดไม่ออกไปชั่วขณะ “แต่คุณไม่ได้นำงานทั้งหมดกลับมาทำที่วิลล่าแล้วหรอกเหรอครับ? ทำไมถึงต้องกลับไปที่ออฟฟิศอีกล่ะ?”“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว มีอะไรไหม? นายมีอะไรจะพูดงั้นเหรอ?”ลูคัสจะกล้าพูดอะไรได้อีก?ลูคัสลุกจากเตียงของแฟนสาวทันทีก่อนจะรีบขับรถไปที่บลูเบย์วิลล่า เขาช่วยขนกองเอกสารในห้องทำงานของโจชัวไปที่รถ จากนั้นจึงขับไปส่งเจ้านายที่ออฟฟิศขณะนั่งอยู่บนเบาะหลัง โจชัวมองออกไปนอกหน้าต่างชมทัศนียภาพยามค่ำคืนที่เคลื่อนผ่านไปในขณะที่ขมวดคิ้วแน่นไม่รู้เป็นเพราะเหตุใด ภาพของลูน่ายังคงปรากฏขึ้นในใจเขา ใบหน้าที่งดงามและละเอียดอ่อน แม้กระทั่งตอนตกใจและตอนโมโหเมื่อเกือบโดนเขาจู
Read more
PREV
1
...
45678
...
45
DMCA.com Protection Status