Lahat ng Kabanata ng Pag-aari ko siya PS#1 (TAGLISH): Kabanata 31 - Kabanata 40

"Ano?? Nako hindi ah, kakakain ko lang kase kaya medyo malaki yong tyan ko, busog lang si Ate Alysna." Hinimas-himas nya pa yong tyan ko na para bang may lamang bata ito. "Ahh, sayang naman. Sigurado ako na kaseng ganda nyo yong magiging anak mo Ate Alyana." Ngiting sabi niya. "Ano ka ba Nash, matagal pa yang iniisip mo. Hindi pa ako ready mag asawa at magkaanak." "Bakit naman po Ate Alyana?" "Tutuparin ko muna yong pangarap ko at mag tatayo pa ako ng bahay para sa pamilya ko." Nagulat ako ng may biglang tumunog. "Ano yon?" Nag tatakang tanong ko. "May tumatawag yata sa cellphone mo Ate Alyana." Ah, tunog pala yon ng cellphone. Kinuha ko iyon sa bulsa ko at nakita kung number ni Stephen yong tumatawag. Di ko alam pero ang bilis kong natandaan ang number nya. [Alyana anong oras ka ba uuwi?] Kakarating ko nga lang tapos tinatan

"Dahil ba sakin?" Walang ka hiya-hiyang tanong nya, tumikhim ako bago sumagot. "E-Ewan..." Tumayo ako at tumungo sa likuran nya para rin hindi nito makita ang mukha ko na nag sisimula ng mamula.Biglang nag vibrate itong phone ko kaya kinuha ko ito at tinignan.From unknown number: Inaalagaan mo ba siya ng mabuti?Napakunot bigla yong noo ko. Sino ba ang taong ito?! Simula nong nakatira na si Alyana sa bahay ko ay panay ang text nito sakin. Baka si Xenon? Pero imposible naman, sa pagkakakilala ko sakanya ay di sya ganitong tipo ng tao. Hindi ko nalang pinansin iyon at huminga muna ng malalim para i-kalma ang sarili. Yong duwende ay nandon lang mula sa di kalayuan, nakikipag laro sa mga batang babae. Baka hindi talaga lalaki yang si Nash, bakla yan paglaki niya panigurado. Tatawa talaga ako ng napakalakas kong tama ang hinala ko. Nanlaki ang mata namin ng makitang sinunt

"Wow bahay mo 'to Mr. Driver?"Manghang tanong ni Nash habang ipinapalibot ang paningin sa bahay ni Stephen."Alangan namang bahay mo, tsk naiingit ka ba?" "Ako naiinggit? Tsk, mas malaki pa yong bahay namin don sa cebu kesa dito at saka may bahay din kami sa Canada, sa sobrang dami ng bahay namin di ko na mabilang at matandaan. Mayaman kase kami eh." Natatawa nalang ako sa tono ng pananalita ni Nash. "Mayaman? Eh, bakit wala man lang kayong mga katulog pfft..." "May dahilan kase si Mommy ko kaya hindi na sya nag h-hired ng katulong! Kaya naman kase namin gawin ang mga gawaing bahay, di na namin kailangan ng ibang tao!" Tama si Nash mukhang di nila kailangan ng ibang tao kase si Madam Nessy yong nag luluto, nag lalaba at nag lilinis. Ako yong ginagawa ko ay binabantayan si Nash pero minsan din ay tinutulugan ko si madam kahit ayaw niya naman talaga akong tumulong sakanya kase di nam

"Ah, boy friend! Akala ko kasintahan mo ang lalaking iyon. Sayang bagay pa naman kayo Alyana ija." 'Talaga bagay kami?' Gusto ko sanang itanong yan kaso nahihiya ako, kinagat ko nalang ang pang ibabang labi ko para pigilang hindi mapangiti. "Mommy asan si Daddy ba't di nyo po siya kasama? Ilang araw ko na syang hindi nakikita?" Tanong ni Stephen kay madam. "Busy lang siya anak, tumingin ka don sa loob ng sasakyan marami akong pasalubong para sayo." "Wow talaga? Salamat Mommy!" Niyakap nya ito at mabilis na pumasok sa loob ng sasakyan nila. "Bakit di niyo po kasama si Sir? Madam Nessy?" Wala sa sarili kung tanong, hala ba't yon ang lumabas sa bibig ko? Na cu-curious kase ako eh...di ko naman sinasadyang itanong talaga sakanya. Kita ko naman yong lungkot sa mga mata ni madam. "A-Ah, marami pa kase siyang dapat asikasuhin doon at saka mali p

"O-Opo...lagi ko naman syang na mi-miss, silang dalawa ni papa." Tinapik-tapik ni Manang Daley balikat ko. "It's okay Alyana, ako nga rin na mi-miss ko yong nakakatanda kung anak. Mas nauna pa syang pumanaw kesa sakin." Di ko maiwasang hindi makatingin kay manang, ang sakit siguro non...kase nawalan siya ng anak. Pareho lang yong sakit kapag nawalan ng magulang at anak...pag usapang mahal sa buhay at nawala sila ay masakit naman talaga, sobrang sakit kase para na silang kaperaso mo, kapag nawala sila feeling mo hindi ka buo, na may kulang. Nang matapos na kaming mag luto ay inilapag na namin 'yon sa mesa habang si Stephen naman ay nakatitig sa akin, agad akong umiwas ng tingin kase naiilang ako. "Salamat sa pagkain Manang Daley." Ngumiti lang si manang at nag simula nang kumain. "Alyana." Nilingon ko si Stephen na nasa tabi ko lang. "Hmm?" Umupo ako ng maayos.