All Chapters of Fight for me again: Chapter 11 - Chapter 20

"Ah basta naiinis ako sa kanila," maktol ko habang kumakain ng chips at nakadikit sa tenga ko ang phone. "Kanino ka ba kasi naiinis? kanina ka pa paulit ulit." Napatawa ako sa isip ko nang marinig ang tono ng boses ni Ali parang gusto na niya kong tirisin dahil hindi niya ako maintindihan. He's being grumpy again, pero sanay naman na ako. Hindi siya si Ali kung hindi siya grumpy. "Sa binabasa kong libro, kasi ang chu-choosy nila mahal naman ang isa't isa tapos ang daming excuse hindi na lang manligaw at sumugal daig pa nila yung 12 years old na naghahanap ng true love sa Facebook" tuloy-tuloy na sabi ko. "What?! You're talking too fast. I can't understand." Kahit hindi ko pa siya nakikita ay naiimagine ko na nakakunot ang noo niya ngayon. "Sabi ko, ang ganda ko," pagbibiro ko. Kahit na naiinis siya ay patuloy ko pa rin siyang inaasar. Hindi ko na napigilan an

Kapag naaalala ko talaga ang pagpapasalamat sa akin ni Ali ay natutuwa na nalulungkot ako. I'm happy because he's thankful and grateful. Nalulungkot dahil mukhang ngayon lang niya naranasan ang gano'n. Nobody deserve to be treated like that. Naniniwala ako na regardless of your physical appearance, you deserve to be loved and appreciated. Katatapos lang ng klase namin at mag-isa na naman ako, ayaw ko pang umuwi dahil wala rin naman akong gagawin sa bahay. I want to invite Ali, but I'm shy. Charot.Tumayo ako at naglakad. Sa park na lang ako pupunta tutal ay marami namang pagkain doon, marami ring mga tao pwede ko silang panoorin.Napahinto ako sa paglalakad nang may mga kamay na tumakip sa mata ko. Medyo natakot na rin ako dahil baka mamaya ay holdapper na 'to pero imposible dahil wala namang nakatutok sa bewang ko na kutsilyo."Sino ka?!" sigaw ko."Hulaan mo," Pamilyar ah?Medyo nawala ang takot ko dahil mukang wala

Pagkarating sa park ay agad ko siyang hinanap. Pinuntahan ko ang mga lugar kung saan pwede siya tumambay at maghintay pero lahat ng iyon ay walang bakas ni anino niya.Baka naman ay kanina pa siya umuwi nang mabasa ang text ko? pero posible din na nandito pa siya, wala naman mawawala kung susubukan ko at saka malakas ang resistensya ko hindi ako magkakasakit dahil lang sa ulan.Napaupo na lang ako at niyakap ang aking tuhod. Pakiramdam ko ay sobrang bigat ng dibdib ko.Dahil ba umasa ako na hihintayin niya ko? o dahil naglaan ako ng oras para mapuntahan siya sa ganitong sitwasyon? Tumayo ako at lugo-lugong naglakad papaalis sa park nang maramdaman kong wala nang pumapatak na ulan sa katawan ko at may naramdaman akong pamilyar ba presensya."ALI!" I exclaimed nang tumalikod ako.Tumakbo ako sa kaniya at agad siyang niyakap nang mahigpit. Thanks, God.Akala ko ay kung ano na ang nangyari sa kaniya. Akala ko wala

"Bakit kaya hindi na lang tayo mauna? Kanina pa tayo rito pero hanggang ngayon wala pa rin 'yong hinihintay natin," iritadong sabi ni Kenneth, nasa malayo ang tingin niya ngunit nakakunot ang noo senyales na hindi niya nagugustuhan ang ginagawa namin dito. Nakita ko pa ang palihim na pag-irap ni Claris dahil sa sinabing iyon ni Kenneth."Hindi puwede, iisa lang naman tayo ng school mas maganda nang sabay-sabay tayo," sagot ko."Kanina pa kasi tayo rito," katwiran niya.Pinagkrus ko na lang ang dalawang braso ko at hindi na siya sinagot. Napakamainipin niya, e, hindi pa nga kami lumalampas ng sampung minuto rito. Plus nakaupo kami at hindi naaarawan. Nasa tapat kami ng building nila Ali. Ngayon ang Anniversary ng parents ko, I invited him. Nahihiya pa nga siya no'ng una pero noong sinabi kong sabay kaming uuwi sa bahay ay pumayag na siya. Kilala naman niya sila Claris pero nabanggit niya sa akin na medyo hindi siya comfortable

Nakahiga at subo ang isang lollipop sa bibig ko habang nakatitig ako sa kisame ng kwarto ko. Hindi ko maalis sa isipan ko ang confrontation ni Ali, I badly want to know the truth. Halos nakailang isip na nga ako ng scenario kung paano iyon napagdaanan ni Ali pero iba pa rin kapag siya mismo ang magkukwento. Ayoko naman siyang tanungin dahil hindi pa kami nagkakausap uli pagkatapos ng gabing iyon. Dalawang araw na akong absent, hindi rin ako pinilit ni mama na pumasok kahit na hindi ko masabi sa kaniya ang dahilan kung bakit ayaw ko. Noong pumasok kasi ako the next day na nag-usap kami ni Ali ay lutang lang ang isip ko buong araw. Halos lahat ng Professor ko ay napagsabihan ako. Kaya naisip ko na kung hindi rin lang ako makakapa-focus, mabuti pang um-absent muna ako, pero siyempre hindi puwedeng magtagal ito. Sa totoo lang bukas ay plano ko nang pumasok at kung magkaroon ng lakas ng loob ay kakausapin ko na rin si Ali. Ang alam din ng mga kaibigan ko kung bakit ak