All Chapters of The Story of Us (Tagalog): Chapter 151 - Chapter 160

Sky’s P.O.V. Quick, Sky! Do something! Naalarmang utos nang isip niya. Sinubukan niyang tumikhim upang matuon muli ang atensyon nito sa kanya. “Hmm… oh? Bakit naman? As far as I remember, parang ang saya mo nga nang araw na ‘yun, eh.” Pilit din niyang pinuno nang kainosentehan, pagdududa at kuryusidad ang pagntatanong sa pagbabakasakaling mapalis niyon ang namumuong tensyon. Mayamaya pa ay muli na ngang napatingin sa gawi niya ang binata. Alessandro stared at her for quite a long while before shaking his head. “Personal issues…” Tipid nitong tugon. Marahan niyang tinampal ang balikat nito. “Hoy lalaki! Pagkatapos mo akong pagsalitaan nang ganun’, the least you can do is properly explain to me why you acted that way. Ba! Nasaktan ang feelings ko nun’ ah!” Ipinatong pa niya sa dibdib ang kanang kamay at pinakunot pa ang noo para mas magmukhang convincing. Pinapungay na rin niya ang mga mata at nag-astang maiiyak. “Akala ko ba friends na tayo?” Madamdaming pahayag pa niya, which un

Sky’s P.O.V. Bagsak ang mga balikat na napabuntong-hininga na lang siya habang tinatahak ang daan pababa nang hagdan. She was not only sad, but also hungry, tired, and really desperate at the moment…Nang kanina kasing iwan niya si Alessandro roon sa parke ay sobrang basag at lugmok nang kanyang puso. In her desperate effort to get away from him and the place where they spent almost the entire day, without thinking things through, she immediately got on a taxi and told the driver her home address. Buti na nga lang at hindi pa nakakauwi noon ang kanyang daddy, at dahil dala rin niya ang sariling susi sa buong kabahayan ay madali siyang nakapasok nang hindi na kailangan pang tumawag sa kanilang mga kasambahay.She had successfully made it inside their home without being spotted and questione

Ethan’s P.O.V. Muling iginala na muna niya ang paningin sa mawalak na bulwagan bago sumimsim sa hawak na rosemary blueberry smash. It was a non-alcoholic drink help to keep him entertained as he continued roaming his eyes around the area. Pinili na rin niyang pumwesto sa ikalawang palapag nang hotel kung saan tanaw niya ang mga panauhing pumapasok mula sa ga-higanteng double doors na nasa unahang bahagi nang silid.He noticed there were still a few late guests lining up outside as they waited for their turn to get their invitation cards scanned. Kanina nga lang ay may nahuli na silang isang unauthorized media personnel na nagpanggap bilang guest dahil sinubukan nitong gayahin ang imbitasyon. But what all the guests didn’t know, which the Vontillon Corp also did not divulge is that each invitation card sent had paper-thin microchips emb

Ethan’s P.O.V. Kaagad namang gumuhit ang ngiti sa kanyang labi. Halos sabay din silang kumilos nang kaibigan upang tawirin ang munting espasyo sa pagitan nila upang saglit na magyakapan. “I didn’t know you were home! Ang akala ko nga hindi na kita makikita pa kasi roon sa Canada ka na lang maglalagi.” Aniya rito nang bumitaw na.Mavie laughed at his remark. “Grabe ka naman. Umuwi kaya ako rito three years ago. Sadly, kayo naman ni Alessandro ang hindi ko mahagilap. Nagpunta pa nga ako sa mansyon pero si Nana Leticia lang ang nakausap ko. Sabi pa niya, nasa US daw kayong lahat…”Bigla namang natigilan si Ethan. ‘Di yata’t ang tinutukoy nito ay noong panahong nagpapagaling pa si Alessandro. At natur

Alessandro’s P.O.V. Sinubukan pa niyang tumikhim upang muling ibalik sa dating tono ang boses. Damn it! Umayos ka, Alessandro! “I heard from your father his assistant couldn’t make it.” Sabi na lang niya.Marahang napatango naman ang dalaga. “Yes. Something came up last minute kaya hindi siya makapunta rito. May kinailangan kasi siyang asikasuhin sa Batangas and apparently, it’s one thing that can’t be postponed.”Natigilan naman si Alessandro. He suddenly remembered the property Señor Heneroso owned in Batangas. Sa pagkakatanda niya, may malaking farm doon ang mga manugang nang namayapa nitong asawa. He initial