Lahat ng Kabanata ng Pighati Dulot ng Kanyang Pagibig: Kabanata 1901 - Kabanata 1910

Itaas ni Eira ang kanyang ulo at tiningnan si Delmont, ngunit hindi siya nagsalita.May itsura ng takot si Delmont. Hindi niya kayang kilalanin si Eira. Kahit mahal na mahal niya sa puso niya si Eira, hindi niya ito makilala sa puntong iyon. Tatlong araw lang ang nakalipas, may pulong sa pagitan ng mga magulang at guro sa klase ng kanyang anak na si Brooke. Noong panahong iyon, sumulat ang bawat estudyante ng sanaysay na may pamagat na "Aking Ama." Pinuri ni Brooke, ang kanyang ama, na mabait at mapagbigay. Ang pinaka-importanteng bagay ay binanggit ni Brooke sa kanyang sanaysay na siya ang tanging anak na babae. Siya ang munting prinsesa at ang lihim ng puso ng kanyang mga magulang. Sa dulo ng kanyang sanaysay, binigyang-diin pa ni Brooke na nakita niya ang maraming bata mula sa mga pamilyang may isang magulang o muling binuo na hindi gaanong masaya. Naramdaman niya na ang mga bata ay dapat na pinaka-masaya kapag sila ay kasama ang kanilang orihinal na pamilya. Pinakamahusay kapag hi

"Bulag ka ba? Paano mo masusubukang pasukin ang pintuan nang ganyang kadumi ang iyong mga paa? Hindi mo ba alam na dapat kang pumunta doon at punasan muna ang mga paa mo?" Ang matinis at galit na pagsigaw ni Brooke ay agad na bumawi kay Eira mula sa kanyang pagmumuni-muni.Mabilis na inurong ni Eira ang kanyang paa. Sumunod siya sa paspas sa gilid at masusing pinunasan ang kanyang mga paa. Pagkatapos ay may pag-aalinlangan siyang sumunod kay Delmont papasok sa bahay.Pagkapasok niya, tiningnan siya ni Joy, na tila nawawala, at malamig na sinabi, "Dahil dito ka upang paglingkuran si Brooke, sundan mo siya at gawin ang inuutos niya. Kailangang mag-ensayo si Brooke sa piano pagkatapos ng klase, kaya tumayo ka lang at alagaan siya. Kung nauuhaw si Brooke, ibigay mo sa kanya ang isang baso ng tubig. Kung siya'y gutom, dalhan mo siya ng meryenda. Kung pagod o inaantok, magmasahe ka ng marahan. Naiintindihan mo?""Naiintindihan ko," tugon ni Eira. Sumunod siya kay Brooke papunta sa silid n

Tumingin si Delmont kay Eira, at sa puntong iyon, magulo ang kanyang damdamin. Sa totoo lang, ayon sa kanyang pagkakakilala kay Eira, hindi siya naniniwala na itutulak ni Eira si Brooke sa hagdan. Subalit, kung naniniwala siya o hindi ay hindi na mahalaga pa. Ang mahalaga ay si Brooke! Iniisip iyon, tumingin si Delmont kay Eira. "Lahat ito ay dahil sa'yo! Kung may masamang mangyari kay Brooke, Eira, huwag mong isipin na magkakaroon ka ng magandang buhay! Umuwi ka na at wag ka nang bumalik dito!"Matapos sabihin ni Delmont iyon, agad siyang sumunod kina Joy at Brooke. Sa oras na iyon, si Brooke lang ang nasa isip niya. Wala siyang pakialam kay Eira. Mabilis silang umalis patungong ospital. Nang makita ni Joy na dinala sa emergency room ang kanyang anak, umiyak siya at sinisigawan si Delmont habang may luha sa kanyang mga mata."Delmont, pagkatapos ko mag-aral sa ibang bansa, bata pa ako at hindi pa kasal. Kung hindi dahil sa'yo, maganda sana ang hinaharap ko! Dahil mahal kita, pinakas

Tulog na tulog si Eirwen sa kama. Sobrang lala ang kanyang kalagayan sa mga nakaraang araw, kaya tuwing natutulog siya, matagal bago siya magising. Pagkagising, magulo ang kanyang isipan.Tiningnan ni Eira ang gusot na kumot na tinatakip sa kanyang ina. Yumuko siya at pinunasan ang kanyang mga luha. Pagkatapos, inayos niya ang pagkakahiga ni Eirwen. Sa totoo lang, alam ni Eira na ang kumot ay matagal nang ginagamit at hindi na makapagbigay init. Mas maayos pa ito sa ngayon. Kung lalong lumamig, tiyak na magiging malamig ang kanyang ina at kapatid. Kulang sa maraming bagay ang kanilang bahay, at hindi sapat ang gintong pendant. Hindi niya maaaring hayaang ang kanyang kapatid lamang ang magdala ng lahat ng pasanin. Kailangan niyang tumulong. Kailangan niyang kumita. Magandang simula ang gintong pendant na nakuha niya.Pagkatapos ayusin si Eirwen, tumingin si Eira sa kalangitan sa labas. Hinihintay niya ang kanyang kapatid na umuwi. Excited siyang ibahagi ang kasiyahang ito sa kanyang k

Sobrang nagulat si Eira sa naging papuri sakanyai. Tanong niya kay Delmont na may pag-aalinlangan, "Tatay, ano ang sinabi mo?""Huwag kang uuwi ngayon at mag-stay ka lang muna dito sa akin. Dapat mong malaman na ito rin ay bahay mo. Papaglinisin ko ng kwarto para sa'yo sa kasambahay, okey?" sabi ni Delmont.Wala sa sarili si Eira. Hindi niya maisip na ganun ang trato sa kanya ng kanyang ama. Matagal na siyang may pag-aalinlangan sa kanyang ama, at halos wala siyang nararamdaman na pagmamahal para rito. Subalit, sa sandaling iyon, bigla siyang napaluha. "Tatay, sa totoo lang, matagal ko nang nais maging malapit sa'yo."Nadama ito ni Delmont. "Alam ko…"Punasan ni Eira ang kanyang mga luha. "Pasensya na, Tatay. Hindi ako makakatira dito. Kailangan kong bumalik sa bahay upang samahan si Inay sa gabi. Hindi na maayos ang isip niya, kaya kailangan kong alagaan siya. Tita Joy, maraming salamat sa mga bagong damit. Maraming salamat talaga. Kailangan ko na pong mauna ngayon, pero darating