All Chapters of Her, Inside My Arms: Chapter 31 - Chapter 40

  Daniel Lee Daniel set aside all the thoughts that kept bugging his mind from the moment she said that she wanted to be touched. He knew that it was wrong since she didn't know what she really meant. When she said that she wants to get better and she meant it, he was happy because finally, Cris will be free so soon. "Are you... sure?" paninigurado niya.  "I'm sure," sagot nito na ikinangiti niya. He said alright then readied himself.  "Okay" Itinaas niya ang isang daliri at itinapat iyon kay Cris. "My pointing finger will touch you a little bit. Tell me afterwards what do you feel so I'll know when I can improve touching

 It's been three days since they started holding hands. Nasasanay na ito sa hawak niya kaya naman balak niyang sa iba naman humawak, sa braso o sa balikat.Akala niya noong mga huling araw ay magbabago ito ng pakikitungo dahil nalaman nito na siya ang may-ari ng hotel. Mabuti na lang ay hindi pero kita niya ang kahit papaano'y pagiging komportable nito habang naglalakad.They're at the clinic again to meet the therapist. May mga litrato itong inihanda at titig na titig doon si Cris. Hindi niya alam kung bakit pero nagkakaideya na siya."Dion? Para saan 'to?" tanong niya habang ang tingin ay nasa gamit na hindi pamilyar sa kanya. Hindi ito sumagot kaya naman nilingon niya ito at naabutan niyang nakatingin kay Cris at nakakunot ang noo."Dion?" tawag niya ulit.Tinignan siya nito pero hindi pa rin sumasagot at binigyan lang siya ng seryosong tingin na ikinakunot din ng noo niya."You don't know that?" Umiling siya. Nag-iwas ito ng

  Daniel Lee Daniel is in front of Cris' room and he was knocking on her door numerous times but no one answered. He has plans for today but he wants to know if Cris wants to join him. He’s ready to knock again when the door opened. Nabitin ang kamay niya sa ere at napanganga dahil ang bumungad sa kanya ay si Cris na nakapantulog, magulo ang buhok at nasa kanang kamay ang kumot pero ang nagpanganga sa kanya ay halos kita na niya ang hindi dapat makita. “Uhh−“ Hindi niya sinubukan na lumingon pa sa ibabang parte ng katawan nito at nanatili ang tingin niya sa mukha nito. Nang mahimasmasan ang dalaga ay kumamot ito sa magulong buhok at tinignan siya gamit ang inaantok na mata.Biglan

 Mahigpit ang kapit niya sa bag at sa kumot na dala-dala niya. Ang iba pa nilang gamit ay bitbit ni Daniel at dire-diretso lang ang lakad nito papasok sa loob. Naiwan siya sa labas dahil hindi naman siya iniimbitahan na pumasok sa loob.Maya-maya lang ay may isang babae na lumapit sa kanya. Base sa suot nito ay isa ito sa katulong ng bahay ng lalaki. Ito na ang pangalawang beses na papasok siya sa loob ng bahay ng binata at aaminin niya na hindi niya gusto ang pakiramdam sa loob lalo na kapag kaharap niya ang ama ng binata.“Ma’am? Pasok na raw po kayo. Diretso raw po kayo sa taas at kumanan. ‘Yong unang pinto ho ang kwarto niyo.” Matapos magsalita ay iniwan na rin siya nito. Kahit nag-aalinlangan ay pumasok na siya sa loob.Hindi na niya nagawang ilibot ang tingin dahil diretso lang lakad niya paakyat sa ikalawang palapag ng bahay. Diretso ang tingin niya sa daan at kumunot ang noo niya nang mapansin na parang may taong duma

Chapter 39Natapos ng maayos ni Cris ang session niya kahapon at masaya ang dalaga sa inanunsyo ng psychiatrist niya. Nakikita raw nito ang mabilis na paggaling ng dalaga. Kaya naman ang kilig na naramdaman noong isang araw lang ay mas nadagdagan dahil sa balita na iyon.Sa wakas ay makakausap at makakasama na niya ng maayos ang dalaga, ng walang problema at walang inaalala na makakasakit. Ang ngiti na suot-suot niya ay unti-unting nawala at ang masayang awra niya ay nawala.Napalitan iyon ng napakaraming tanong at halo-halong ideya tungkol sa ama niya. Una na roon ang tanong kung bakit ganoon na lang ang trato nito kay Cris.Hindi niya alam kung may nagawa ba itong mali sa ama niya pero alam niya ay iyon pa lang ang pangalawang pagkakataon na nagkita ang dalawa. Ramdam niya ang galit at sarkasmo sa boses ng ama.Tambak ang mga papeles na nasa harapan niya at kailangan niyang tapusin ang mga iyon. Hindi niya pwedeng pabayaan ang mga papeles na dapa