All Chapters of Fall For You : Chapter 11 - Chapter 20

I felt the need to avoid Ethan and ignore him. It's not an easy thing to do since mapilit at makulit talaga siyang tao. Pero tuwing naalala ko ang sinabi ni Jam sa akin, nag-iinit ang ulo ko sa kanya. Mas lalo akong naiinis sa presence niya at ni Ate Wry. But I have to get along with them, kahit in a very casual way na lang.  Mas lalo man akong hindi naging kumportable kasama sina Ate Wry at Ethan, hindi ako pwedeng magpadala na naman ng emosyon ko. Ayokong gumawa ng gulo dahil nandito kami upang mag-enjoy. Mahirap man makisama sa kanila tuwing kumakain kami o nagtitipon-tipon, kailangan ko 'yong gawin dahil baka maghihinala ang mga kaibigan ni Ate. For now, gusto ko na lang matapos ang beach vacation na 'to. I'm not enjoying it, anyway.  "Erin, do you want to grab some coffee or something?" Ethan asked me out of the blue. Nasa kwarto kami nina Ate Zelle dahil nag-aya si Ate Kyla na manood ng movies. I can't sa

Everyone's stunned after hearing Wry's confession that she's Ethan's girlfriend. Walang nagsasalita sa aming lahat. Nabalot ng katahimikan ang table namin.  I'm pretty sure we're all shocked sa narinig namin. Pero nasa ibang lebel ang nararamdaman ko ngayon.  "What the f*ck." Isang malutong na mura ang bumasag sa katahimikan.  Napalingon kaming lahat kay Kuya Steve na nagpabalik balik ang tingin kay Wry at Ethan.  "For f*ck's sake, you're older than him, Wry! Pumatol ka sa mas bata sa 'yo? At sa pinsan pa ng kaibigan mo?!" Hindi makapaniwalang singhal niya.  "Age doesn't matter, Steve. You know that." Ate Wry nonchalantly uttered.  The girls gasped. Kuya Jude looked so confused. Well who wouldn't be? Nalilito ako. Hindi kaya noon pa lang, may relasyon na silang dalawa? But they kept it from us to avoid complications? Ano ba talag

Ethan glanced at me. Siguro narinig niya ang pagbulong ko sa sarili ko!   "May sinabi ka ba?"    Napatingin ako kay Ethan. Kumurap ako ng ilang beses at saka umiling. "W-wala."    Pinagmasdan ko siya. At nararamdaman ko na naman 'yong sakit. Hindi naman kasi dapat ako nasasaktan pero 'yon ang nararamdaman ko ngayon. Hindi ko siya kayang makita dahil mas lalong nagugulo ang isipan ko. Mas nasasaktan lang ako.   Tumalikod na ako upang umalis ngunit nagulat na lang ako nang hatakin niya ang palapulsuhan ko. Sobrang lapit namin sa isa't isa. Ramdam ko na ang paghinga niya at naaamoy ko rin ang pabango niya.    Palakas ng palakas ang tibok ng puso ko na anumang oras ay maaaring sumabog na ito.    "Let's talk." Tinitigan ako ni Ethan bago siya dumistansya sa akin kaya napahinga ako ng maluwag.   Muntik akong malagutan ng hin

My original plan was to stay in Cebu for one whole month to spend my summer vacation. Pero ito ako, pabalik na naman ng Maynila. Ilang araw lang kami roon sa Cebu at hindi ko pa nga napuntahan ang ibang tourist spots doon. Balak din sana naming mag-outing kasama si Nana pero hindi natuloy. My plan was ruined. But going back to Manila, for good, is also my choice. Para makalimutan ko rin ng tuluyan ang hindi magandang nangyari sa Cebu bago ako bumalik doon. If I'll stay there any longer, I don't know if how could I survive, lalo na kung kasama pa rin namin sina Wry at Ethan.  I couldn't bear watching them together when all they did was ruin me as a person and play with my feelings. They're the worst.  Maikling panahon man ang inilagi namin doon sa Cebu ngayong taon at ilang araw lang din simula no'ng magkakilala kami ni Ethan pero pakiramdam ko, ilang buwan na ang lumipas, sa dami ba naman ng nangyari. 

I was awaken by a loud sob of a girl. And I can feel someone holding my hand. I slowly open my eyes to see if who's this girl sobbing while I was sleeping. Ang lakas kasi humagulhol nitong kasama ko, eh. I'm pretty sure it's my best friend, Ivory.       A well-equipped, white and blue room welcomed me as soon as I opened my eyes. I can smell an unfamiliar scent. It's antiseptic, a little bitter, with undertones of the artificial fragrance contained in soaps and cleaners. The noises created by ventilator and patient monitor occupied my ears.        Wait. I am in the hospital... but why?        Then, the scenarios that happened right after I woke up in the morning flashed back in my head. Nawala na talaga ako sa sarili ko kaya nagawa ko 'yon. The pain was too much. I can't bear it anymore, that's what I thought, but here I am — still al