All Chapters of The Fiery Antagonism（Taglish）: Chapter 21 - Chapter 30

“From the top.”I frowned, “Are you kidding me? E, kauulit lang—”Umiling siya, “Nope. Again. From the top,” ulit niya.Halos mangangalahating oras na kaming ganito. Konting bulol, uulit. Paminsan-minsan kapag natatagalan akong bigkasin ang mga salita dahil iniisip ko pa kung ano ba dapat ang ilalabas kong emosyon, few moments after that, uulit na naman. Para bang… sinusubukan niya talagang saidin ang pasensiya ko.“You know what?” Marahas kong binagsak sa desk ko ang script ko, “I’m done.”Padabog akong tumayo at akmang magwa-walk out na nang kumalansing na naman ang bakal na nakakabit sa mga palapulsuhan namin. Right, I almost forgot about these stupid handcuffs. I shouldn’t have act calmer earlier. That way, I can at least find a way to escape. Smart-*ss, alam na alam niya talagang tatakasan ko siya.Nanatili lang ang kaniyang tingin sa script niya, walang pakialam kahit anong maktol ko. Kahit nga siguro magpagulong-gulong ako dito ay hindi niya pa rin ako pakakawalan. It seems like

After the film awarding, nagkayayaan ng victory party. Hindi naman engrande, ‘yong deserve lang namin. MagK-KTV bar na lang raw para hindi na masyadong marami ang ligpitin pagkatapos naming magsaya. Wala nga sana akong balak sumama kaso si Kheena na ang sumagot para sa akin, aniya pa’y siya na raw ang bahalang magpaalam para sa akin. Hindi na ako umalma dahil alam ko namang hindi rin siya papayag na hindi ako sasama. Baka nga kaladkarin pa niya ako kahit pa naka-pantulog na ako, maisama lang sa party, e.Gripping the chain of my sling bag, padabog akong naglakad patungo sa kotse ni Rico. Mukhang takot na takot na takasan ko sila at talagang sinundo pa ako para masigurong sasama talaga ako. Psh, kailan ba ako nagtagumpay na takasan sila?Saglit pa ako napatigil nang makitang si Alessandro ang makakatabi ko sa backseat. He’s on his usual white shirt na pinatungan ng long sleeves and denim ripped jeans, nakahalukipkip itong nakatanaw sa labas ng bintana at hindi man lang ako binalingan na

“Aattend ka naman ‘di ba? I mean, bakit hindi? No’ng junior high nga, dumalo ka kahit walang nag-alok sa ‘yo bilang date nila, e. Ngayon pa ba?”I rolled my eyes at inayos ang pagkaka-ipit ng telepono ko sa pagitan ng balikat at tenga ko, “That’s because I don’t care if anyone wants me to be their date or not. I just wanted to attend, Kheena. Wala namang requirement sa pagdalo ng JS Prom,” depensa ko.Parang ang dating kasi sa akin ay kawawa ako dahil wala akong ka-date no’ng JS Prom namin. Tsk, do I look like I need a partner or an escort? Duh, I can stand and walk on my own. I’m not afraid of walking on the red carpet without anyone to cling to.“Pero hindi puwedeng a-attend ka ngayong taon na walang ka-date!” Natonohan ko ang pang-aasar sa kaniyang boses kasunod ng nakabibinging pigil niyang pagtili sa kabilang linya.I continued writing some terms that I’m still confused about and clicked my tongue.“Kheena, can you calm down? May final exams pa, baka nakakalimutan mo. Kaya imbes

Hindi ko naman naisipang mag-walk out habang magkasayaw kami, panay lang ang iwas ko ng tingin sa kaniya habang pilit niya namang hinuhuli ang aking mga mata. Naiinis na ako sa ginagawa niya ngunit hinahayaan ko lang rin naman siyang pasimpleng asarin ako. Confusing, right? Tsk, indeed. I swear, doble ang pagiging mah*rot niya ngayong gabi!“Why can’t you look at me? Hindi mo ba kinakaya ang kaguwapuhan ko ngayon?” he chuckled proudly.I get it, he looks dashing tonight and almost all the ladies here in the gymnasium are turning their heads to at least take a glimpse of him. He looks cleaner than he usually looks–emphasizing his gorgeous features, okay. Pero kailangan niya ba talagang ipangalandakan? Naririndi na ako sa paghaharumentado ng puso ko at natatakot akong marinig niya rin ‘yon kapag sinubukan ko siyang sawayin. He has this effect on me and it sucks that I can’t even fight it. D*mn.After the Cotillion, we had dinner then the event continued in favor of the students. Halos h

Nagkulong lang ako sa kuwarto ko buong weekend. I’m not exaggerating things but the kiss tore out my entire sanity. I hate how the unidentified creatures in my stomach get wild whenever I think about it, making me remember the feeling of his soft lips on mine and how gentle the kiss we shared was. The fact that I just stood like a d*mn statue–doing nothing but to let him do what he wants, makes me want to bang head into the wall. Instead of pushing him away, I even held onto his arm for support! All my life, I didn’t know I could be that dumb.I get it. Oo na, naniniwala na ako na may gusto nga siya sa akin. But how am I supposed to take that? I’m literally clueless. I don’t know what he’s up to, I don’t know his intentions and lastly I don’t know if he really likes me. Napaka-labo kasi, e. He clearly knew I hated him from the start, bakit ka magkakagusto sa taong alam mo sa una pa lang ay kinamumuhian ka na? I did nothing but hissed and swore at him almost every time, kaya anong nagu