Chapter 21

“From the top.”

I frowned, “Are you kidding me? E, kauulit lang—”

Umiling siya, “Nope. Again. From the top,” ulit niya.

Halos mangangalahating oras na kaming ganito. Konting bulol, uulit. Paminsan-minsan kapag natatagalan akong bigkasin ang mga salita dahil iniisip ko pa kung ano ba dapat ang ilalabas kong emosyon, few moments after that, uulit na naman. Para bang… sinusubukan niya talagang saidin ang pasensiya ko.

“You know what?” Marahas kong binagsak sa desk ko ang script ko, “I’m done.”

Padabog akong tumayo at akmang magwa-walk out na nang kumalansing na naman ang bakal na nakakabit sa mga palapulsuhan namin. Right, I almost forgot about these stupid handcuffs. I shouldn’t have act calmer earlier. That way, I can at least find a way to escape. Smart-*ss, alam na alam niya talagang tatakasan ko siya.

Nanatili lang ang kaniyang tingin sa script niya, walang pakialam kahit anong maktol ko. Kahit nga siguro magpagulong-gulong ako dito ay hindi niya pa rin ako pakakawalan. It seems like