All Chapters of Malayang Diyos ng Digmaan: Chapter 781 - Chapter 790

Si Richard ay galit na galit pa rin kay Thomas gaya ng dati.Hindi rin ito pinansin ni Thomas. Binulungan lang niya si Emma, ​​“Pwede ka na munang lumabas. Huwag papasukin ang sinuman. Gusto kong makipag-usap nang isa-isa sa lolo mo.""Sige sige."Lumabas si Emma at isinara ang pinto sa prayer room.Naglakad si Thomas kay Richard, tinitigan ang mga larawan ng alaala ng mga ninuno ng pamilya Hill, at walang pakialam na sinabi, “Mr. Hill, hayaan mo akong maging tapat sa iyo. Ang iyong maliit na negosyo ng pamilya ay hindi nakukuha ng aking interes. Talagang hindi kailangan para sa iyo na patuloy na makipaglaban sa akin.""Talaga? Napaka yabang mo. Ang negosyo ng pamilya Hill na isang siglong gulang ay hindi nakakakuha ng iyong mga mata?" Sarkastikong sabi ni Richard, “So bakit ang walanghiya mo pang gustong maging manugang na umaasa sa pamilya natin? Mababa ang tingin mo sa amin, tama? Bilisan mo at mawala ka. Bakit nakikisali ka pa sa amin?"Masyado na siyang lumalayo sa mga sinab

“I deserve it.“Karapat-dapat ako!”Wala na masyadong masabi pa. Lumingon si Richard at tiningnan ang mga ancestral photos sa prayer room. Nakaramdam siya ng pagkadismaya.Ang pagkakalantad ng pagkakakilanlan ni Thomas ay labis na ikinayanig kay Richard. Noon lang niya napagtanto kung gaano siya kamangmang at walang kakayahan. Ang makapangyarihang presensya ni Thomas ay dapat na maging isang suporta para sa kanya upang yumaman at gawin ang pamilya Hill na maging isa sa mga nangungunang pamilya.Pero hindi lang niya pinalampas ang pagkakataon, nasaktan pa niya si Thomas.Nakakatuwa! Nakakatuwa yun!Hindi gagawin ng sinumang matalinong ulo ng pamilya ang kanyang mga hakbang ng ganito.Dapat siyang bumaba sa pwesto at ibigay ang kanyang posisyon sa isang mas may kakayahang tao.Hindi nakaimik si Richard.Muli siyang natahimik.Maya-maya, unang nagsalita si Thomas. "Ang sinabi ko kay Emma ngayon ay tiyak na magkakatotoo."Naningkit ang mga mata ni Richard."Payag ka bang bawiin

“Ha! Bigyan mo ako ng sampung segundo? Mataas talaga ang tingin mo sa sarili mo, ha?“Kunin mo siya!”Pagkabigay na niya ng order niya, sabay-sabay na sumugod ang mga maskuladong guard.Naisip niya noong una na higit pa sa sapat para sa limang maskuladong lalaki na haharapin si Thomas nang mag-isa. Sino ang makakaalam na ang kalalabasan ay ganap na naiiba?Tumayo si Thomas at hindi kumikibo, kaya hindi nakita ng mga tao kung paano niya inabot ang kanyang mga suntok. Naririnig lang nila ang ilang mga pahinga sa hangin at nakikita ang ilang mga anino sa hangin.Whoosh! Whoosh! Whoosh!Ilang suntok ang tuloy tuloy.Bawat anino ng suntok ay ibinato sa bawat matipunong lalaki. Sa isang kisap-mata, ang mga maskuladong lalaki ay bumagsak sa lupa at sabay na nawalan ng malay."Ano…"Napatulala ang manager. Agad na pinaayos ni Thomas ang maraming maskuladong lalaki. Ito ba ay isang bagay na maaaring gawin ng isang tao?Kahit isang propesyonal na mamamatay tao ay hindi magagawa ito, ta

Ang kanyang sigaw ay tumagos sa puso ng lahat.Kaswal na ibinaba ni Thomas ang kanyang kamay at tinapon si Ocean sa isang tabi. Ang isang magandang kalasag ay madaling itinapon.Nang makita ito ng mga nasasakupan ni Ocean, mabilis nilang itinaas ang kanilang mga baril at nagpaputok.Gayunpaman, pinaranas muli ni Thomas sa kanila ang kahulugan ng ganap na bilis.Whoosh!Sa isang kisap-mata, lumipat na si Thomas sa likuran ng mga armadong ito. Pagkatapos, nilaslas niya ang mga ito gamit ang kanyang kamay. Isang suntok ang ginawa niya sa bawat gunmen na parang naghihiwa ng gulay.Bago sila makapagpaputok ng bala, lahat sila ay settled na.Nakakakilabot at nakakatakot.Tinakpan ng kamay ni Ocean ang braso at takot na tinitigan si Thomas. Ang taong ito ay napakalakas na ang kanyang kakayahan ay nahihigitan ng sinumang tao.Ito ba ay isang bagay na maaaring gawin ng isang tao?Tinitigan ni Thomas si Ocean at sinabing, “Tapos na tayo dito ngayon. Sana ay mabigyan mo ako ng kasiya-si

“Masyado akong ignorante noon, pero ngayon malinaw na ang nakikita ko. Alam na alam ko kung sino ang gumamot sa akin ng tama at kung sino ang gumamot sa akin!""Wag kang mag aksaya ng oras dito. Just go!”Makalipas ang dalawampung minuto...Nagmaneho si Harvard sa bahay ni Emma. Pagkatapos niyang iparada ang sasakyan ay dahan-dahan lang siyang lumabas pagkatapos niyang mag-alinlangan ng matagal.Nag-aatubili siyang naglakad papunta sa pinto matapos niyang bitbitin ang isang kahon ng mga prutas at sa wakas ay naisip niya ang gusto niyang sabihin mamaya.Hindi siya tumanggi na magpasalamat. Nakaramdam na lang siya ng hiya.Nang naisip ni Harvard ang mga bagay na ginawa niya kina Thomas at Emma noon, naramdaman niyang isa siyang masamang tao. Sa katunayan, kung ano ang ginawa niya ay talagang gawain ng masamang tao.Pagdating ni Harvard sa pinto, nakita niyang nagpapa-foot massage si Thomas kay Emma. Ang mag-asawang mag-asawa ay masayang nag-uusap, at sila ay napakaganda.“Ahem.”