“Ha! Bigyan mo ako ng sampung segundo? Mataas talaga ang tingin mo sa sarili mo, ha?“Kunin mo siya!”Pagkabigay na niya ng order niya, sabay-sabay na sumugod ang mga maskuladong guard.Naisip niya noong una na higit pa sa sapat para sa limang maskuladong lalaki na haharapin si Thomas nang mag-isa. Sino ang makakaalam na ang kalalabasan ay ganap na naiiba?Tumayo si Thomas at hindi kumikibo, kaya hindi nakita ng mga tao kung paano niya inabot ang kanyang mga suntok. Naririnig lang nila ang ilang mga pahinga sa hangin at nakikita ang ilang mga anino sa hangin.Whoosh! Whoosh! Whoosh!Ilang suntok ang tuloy tuloy.Bawat anino ng suntok ay ibinato sa bawat matipunong lalaki. Sa isang kisap-mata, ang mga maskuladong lalaki ay bumagsak sa lupa at sabay na nawalan ng malay."Ano…"Napatulala ang manager. Agad na pinaayos ni Thomas ang maraming maskuladong lalaki. Ito ba ay isang bagay na maaaring gawin ng isang tao?Kahit isang propesyonal na mamamatay tao ay hindi magagawa ito, ta
Mahirap makipagtalo sa ganoong kalokohan. Gaano man kahusay ang isang tao sa pakikipaglaban, mahirap para sa kanila na ipakita ang kanilang kakayahan kapag nakatagpo sila ng napakaraming baril.Kung talagang sabay silang nagpaputok ng bala, imposibleng maiiwasan niya ang mga ito sa napakaliit na espasyo.Ang buong-buo na pagbaril ay magpapaputok nang walang dead ends.Maging si Thomas ay maaaring mahirapan na makaligtas sa mga bala.Mayabang na itinaas ni Ocean ang ulo at tinitigan si Thomas, habang puno ng pagmamataas ang ekspresyon nito.“Hindi ba napakayabang mo ngayon lang?"Bakit ka huminto sa pagsasalita?“Halika na. Ipagpatuloy mo ang iyong pagmamataas.”Walang pakialam si Ocean kay Thomas. Sa harap ng napakaraming baril, talagang kuwalipikado siyang huwag igalang ang sinuman.Ang panganib ay tila napakalapit na.Gayunpaman, maaaring may nakalimutan si Ocean, na kasama rin siya sa 'maliit na silid' na ito.Sa kanyang palagay, mga walong metro pa ang layo niya kay Thom
Ang kanyang sigaw ay tumagos sa puso ng lahat.Kaswal na ibinaba ni Thomas ang kanyang kamay at tinapon si Ocean sa isang tabi. Ang isang magandang kalasag ay madaling itinapon.Nang makita ito ng mga nasasakupan ni Ocean, mabilis nilang itinaas ang kanilang mga baril at nagpaputok.Gayunpaman, pinaranas muli ni Thomas sa kanila ang kahulugan ng ganap na bilis.Whoosh!Sa isang kisap-mata, lumipat na si Thomas sa likuran ng mga armadong ito. Pagkatapos, nilaslas niya ang mga ito gamit ang kanyang kamay. Isang suntok ang ginawa niya sa bawat gunmen na parang naghihiwa ng gulay.Bago sila makapagpaputok ng bala, lahat sila ay settled na.Nakakakilabot at nakakatakot.Tinakpan ng kamay ni Ocean ang braso at takot na tinitigan si Thomas. Ang taong ito ay napakalakas na ang kanyang kakayahan ay nahihigitan ng sinumang tao.Ito ba ay isang bagay na maaaring gawin ng isang tao?Tinitigan ni Thomas si Ocean at sinabing, “Tapos na tayo dito ngayon. Sana ay mabigyan mo ako ng kasiya-si
Ang kanilang pagluhod ay nagpatulala kay Harvard. Iniisip pa niya kung nanaginip ba siya.Sa halos buong buhay niya, lagi siyang nagpapanggap na nakakaawa at humihingi ng tawad sa ibang tao. Siguradong sumikat na ang araw mula sa kanluran ngayon dahil ang mga taong ito ang talagang nagkusa na humingi ng tawad sa kanya.Higit sa lahat, ang grupong ito ng mga tao ay talagang binubuo ng mga may kalamangan sa kanya.Theoretically, hindi ito dapat mangyari.Maingat niyang sinabi, "Um, hindi mo kailangang gawin ito. Please bumangon ka na.”Ito ang unang pagkakataon na tinanggap ni Harvard ang ganoong kahusay na paraan, at nakaramdam din siya ng pagkakasala.Ang nakakatuwa ay hindi pa rin sila tumatayo!Taos-pusong sinabi ng nanguna sa grupo, “Hindi, hindi tayo makabangon. Kung tutuusin, tayo ang unang nagkamali. Kami ang kumilos nang hindi makatwiran sa pagpilit sa iyo na umalis sa pamilyang Hill. Kasalanan namin ito, kaya wala kaming dapat pag-usapan. Sinadya naming pumunta para humi
“Masyado akong ignorante noon, pero ngayon malinaw na ang nakikita ko. Alam na alam ko kung sino ang gumamot sa akin ng tama at kung sino ang gumamot sa akin!""Wag kang mag aksaya ng oras dito. Just go!”Makalipas ang dalawampung minuto...Nagmaneho si Harvard sa bahay ni Emma. Pagkatapos niyang iparada ang sasakyan ay dahan-dahan lang siyang lumabas pagkatapos niyang mag-alinlangan ng matagal.Nag-aatubili siyang naglakad papunta sa pinto matapos niyang bitbitin ang isang kahon ng mga prutas at sa wakas ay naisip niya ang gusto niyang sabihin mamaya.Hindi siya tumanggi na magpasalamat. Nakaramdam na lang siya ng hiya.Nang naisip ni Harvard ang mga bagay na ginawa niya kina Thomas at Emma noon, naramdaman niyang isa siyang masamang tao. Sa katunayan, kung ano ang ginawa niya ay talagang gawain ng masamang tao.Pagdating ni Harvard sa pinto, nakita niyang nagpapa-foot massage si Thomas kay Emma. Ang mag-asawang mag-asawa ay masayang nag-uusap, at sila ay napakaganda.“Ahem.”
Nang makita ni Thomas ang masigasig na tingin ni Harvard, nakaramdam siya ng labis na kasiyahan.Masayang tumawa siya. "Ganyan ang tamang ugali!"Habang nagsasalita siya, iniabot niya ang isang susi kay Harvard. “Itago mo ang susi. Ibibigay ni Emma sa iyo ang negosyo. Ipapasa niya ang maliit na negosyo ng pamilya Hill para pangasiwaan mo."Si Emma ay may isang personal na maliit na kumpanya sa ilalim ng pamilya Hill. Iniwan niya ang pamilya Hill ngayon, kaya ayaw din niya ng personal na kumpanya. Kaya naman, gusto niyang humanap ng taong hahalili.Ang taong hahalili ay si Harvard.Kinuha ni Harvard ang susi. “Ang kumpanyang iyon ay isang shell corporation lang. Ginagamit ito para sakupin ang mga masasamang account ng pangunahing kumpanya, kaya hindi ito praktikal na kapaki-pakinabang. Kung ipapasa mo sa akin ang ganitong maliit na kumpanya, wala rin naman akong magagawa, di ba?"Ito ang normal na pangyayari.Gayunpaman, kinuha ni Thomas ang isang panukala sa pagpaplano ng lungso
"Ngunit hindi ako makakakuha ng bid kung hindi ako magbibigay ng pera."“Haha. Tandaan mo ang sinasabi ko ngayon. Ang sinumang sumusuhol ay mabibigo." Sumandal si Thomas sa sofa. “Sige, yun lang ang gusto kong sabihin ngayon. Pwede ka nang umuwi. Ang pagkuha ng bid at pag-recruit ng mga matatandang miyembro ng kawani ay ang mga unang hakbang na kailangan mong gawin bilang pinuno ng pamilya. Kailangan mong samantalahin ang pagkakataon!"Tumango si Harvard. "Magtiwala ka, ibibigay ko ang aking makakaya."Pagkasabi niya nun ay agad siyang tumayo at umalis para ihanda ang tender proposal.Nakatitig si Emma kay Harvard habang paalis siya, at bumulong ito, “Mahal, sa tingin mo ba magagawa ito ng Harvard? Palagi siyang hindi maaasahan, kaya nag-aalala ako na masisira niya ito. Gusto mo bang humanap ng lihim na tutulong sa kanya?"Umiling si Thomas.“Magtiwala ka lang sa kanya.“Kung gusto niyang maging padre de pamilya, kailangan niyang maranasan ang lahat ng uri ng balakid. Kung hindi
Dalawang araw ang lumipas sa isang kisap-mata. Hindi nagtagal, opisyal na idinaos ang tender para sa proyekto ng Northern Wilderness sa Urban Construction Bureau.Maganda ang pananamit ni Harvard ngayon. Nakasuot siya ng straight professional suit at mukhang nasa mabuting kalooban.Mayabang siyang naglakad papunta sa main entrance ng may biglang tumawag sa kanya!“Harvard?”Tumalikod si Harvard. Napagtanto niya na ang taong naglalakad ay walang iba kundi ang pinsan niyang si Jade!Nang makita ni Harvard ang babaeng ito, galit na galit siya.Ang lahat ng ito ay dahil sa pakana ni Jade kaya nauwi sa ganito ang pamilya Hill ngayon at nawala ang lahat ng kapangyarihan ni Richard. Dapat mamatay ang masamang babae na ito!Hinubad ni Jade ang kanyang sunglasses, at tinitigan niya si Harvard.“Hoy, mukha kang tao ngayon. Bakit? Nandito ka ba para sa tender?"“Oo.”"Bumalik ka. Ako mismo ang mamamahala sa tender para sa pamilya Hill. Hindi ko kailangan ng tanga na katulad mo para maki
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D