All Chapters of Whisper of the heart: Chapter 61 - Chapter 70

DevineI'm slowy dying. Your love was cruel and painful but my heart keep screaming out your name. Malumbay akong bumuntonghininga kasabay ng mariin kong pagpikit. Nang mapakinggan ang ilang bahagi ng liriko ng kanta. Tamad akong sumandal sa likod ng upuan at walang buhay kong pinagmasdan ang mga bulaklak ng mga orchids. Napakaganda ng mga bulaklak, mula dito sa kinauupuan ko ay naaamoy ko ang halimuyak ng mga iyon. Noon sa tuwing nakikita ko at naaamoy ang mga bulaklak ng mga orchids nagagawa ko pang ngumiti. Pero ngayon ay tila nakalimutan ko na. Hanggang ngayon ay sobrang bigat pa rin ng loob ko, pilit kong inuunawa ang lahat pero nahihirapan pa rin akong tanggapin ang mga nasaksihan ko. Kung sinabi na niya lang noon ng mas maaga siguro natanggap ko pa. Hindi iyong ginawa niya akong tanga. Pati ang mga kaibigan niya, si Lolo Fernando. I knew pati siya alam niya iyon. Pero wala man lang nagsabi sa akin kahit isa. Para ano? Magmukha siyang inosente? Ganoon naman ang mga taon

Devine Active-12 hours-ago. Malungkot akong bumuntonghininga. Sabi niya kapag nasa airport na sila tatawag siya agad. Pero hanggang ngayon wala pa. Walong oras lang naman ang byahe niya galing Dubai. Parang biglang naging sobrang bigat ang pakiramdamdam ko. Parang kinakabahan ako at tila ba pakiramdam ko ay napapagud na ako dahil sa bilis ng tibok ng puso ko. Hindi ko alam kung bakit. Ipinagsawalang bahala ko lang iyon dahil sanay naman na ako na ganito ang nararamdaman sa tuwing umaalis siya. Lagi kasi akong nag-iisip ng mali. Na feeling ko may ginawa na naman siya. Na baka nagkita sila ni Janine. Dahan-dahan kong itinuklop ang laptop ko at naglakad papuntang balcony. Napahaplos ako ng aking balikat nang biglang humihip ang malamig na hangin. Pati mga balahibo ko ay nagtayuan na rin. Malapit nang lumubog ang araw. Mula dito sa kinatatayuan ko ay natatanaw ko ang malawak na damuhan. Ang mala apoy na kulay ng araw ay tumatama sa aking katawan. Muli akong huminga nang

Devine''Iwan mo muna ako. Gusto kong mapag-isa,'' Walang buhay na sinabi ko kay Sam. Ilang linggo na ang nakaraan noong mailibing si Garrett. Hanggang ngayon sobrang bigat at sobrang sakit pa rin. Hindi ko magawang tapusin ang isang buong araw na hindi ako umiiyak. Walang gabi na hindi ko hinanap ang mga yakap niya. Walang umaga na hindi tumulo ang aking mga luha. Kung pwede ko lang ibalik ang mga araw na nandito siya. Gagawin ko.Narinig ko ang pagbuntonghininga niya. ''Tawagan mo lang ako kung may kailangan ka o kaya si Erika.'' malumanay na sinabi niya.Tamad akong tumango.Hindi naman na sana niya kailangan na manatili pa dito sa mansyon pero ginawa pa rin niya. Siguro iniisip niya na pababayaan ko ang sarili ko o kaya baka magpakamatay ako. Which is minsan ko nang tinangka pero nakita lang ako ni Erika.Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isip ko noon, dalawang gabi matapos mailibing si Garrett. Basta sobrang bigat at sobrang sakit iyong hind

JanineMarahan kong hinaplos ang mukha ni Garrett. He's been in coma for almost one month. Mula noong mahanap namin siya sa dagat. Hindi ko gustong ipahamak siya. Hindi ko gustong mawala siya... Hindi sana ito mangyayari sa kanya kung hindi dahil sa mga maling desisyon niya. He hurted me, abandoned me, left me with nothing. Kaya ko lang naman nagawang ipapatay siya. Dahil sa sobrang sakit ng ginawa niya sa akin. Pagkatapos ng lahat-lahat iiwan niya lang ako na parang napaka simple lang para sa akin na tanggapin.  He promised me na hindi niya ako iiwan. Hindi niya ako sasaktan. Pero bakit nagawa niya akong ipagpalit kay Devine. Ginawa ko ang lahat para sa kanya. Para manatili siya sa akin, para ako ang piliin niya, para 'wag niya akong iwan. I even tried to kill myself pero hindi niya iyon nakita. Ang gusto niya lang ang sarili niyang kaligayahan.Mahal ko siya pero napapagod din ako. Nauubos din ako. Lalo na ang makitang siyang maging masaya sa piling ng iba. Mas

JanineMahinang ungol ni Garrett ang gumising sa akin. Nakatulugan ko na pala ang pagbabantay ko sa kanya. Marahan akong nag-angat ng tingin at sandaling hinawi ang aking buhok na tumakip sa aking mukha. I just slept beside him dito sa upuan. Medyo nahilo pa ako dala ng bigla kong pagtayo upang tignan siya.Nakapikit naman siya pero ang itsura niya ay tila nasasaktan siya. Dahil nakakunot ng husto ang kanyang noo. Marahan kong hinaplos ang noo niya. Saka yumuko ako at hinalikan iyon.''May masakit ba Love?'' Mahinang tanong ko sa kanya. Marahan at maingat kong hinaplos ang balikat niya gamit ang aking hinlalaki.''Hmmm...mmmm...'' Ungol niyang muli. Parang nasasaktan siya.Napakagat ako ng pang-ibaba kong labi. Hindi ko alam kung saan ang hahawakan ko para maibsan kung ano man ang masakit sa kanya.''Shhhh...'' mahinang saad ko sa kanya. Kasabay ng maingat na paghaplos sa balikat niya. Marahil ay doon banda ang masakit dahil doon mismo