Chapter 61

Devine

I'm slowy dying. Your love was cruel and painful but my heart keep screaming out your name. Malumbay akong bumuntonghininga kasabay ng mariin kong pagpikit. Nang mapakinggan ang ilang bahagi ng liriko ng kanta. Tamad akong sumandal sa likod ng upuan at walang buhay kong pinagmasdan ang mga bulaklak ng mga orchids. Napakaganda ng mga bulaklak, mula dito sa kinauupuan ko ay naaamoy ko ang halimuyak ng mga iyon. Noon sa tuwing nakikita ko at naaamoy ang mga bulaklak ng mga orchids nagagawa ko pang ngumiti. Pero ngayon ay tila nakalimutan ko na. Hanggang ngayon ay sobrang bigat pa rin ng loob ko, pilit kong inuunawa ang lahat pero nahihirapan pa rin akong tanggapin ang mga nasaksihan ko. Kung sinabi na niya lang noon ng mas maaga siguro natanggap ko pa. Hindi iyong ginawa niya akong tanga. Pati ang mga kaibigan niya, si Lolo Fernando. I knew pati siya alam niya iyon. Pero wala man lang nagsabi sa akin kahit isa. Para ano? Magmukha siyang inosente? Ganoon naman ang mga taon