All Chapters of Once Upon A Billionaire's Fairytale : Chapter 1 - Chapter 10

"I came to formally apologize for what happened," pagpapakumbabang sabi niya nang makalapit na siya sa amin nina mama. Nakayuko siya at halos hindi makatingin nang direstso.Napaupo si mama sa sahig sa labis na pag-aalala. Hinahagod ni Ambrose ang likuran nito para mapakalma. Binigyan naman siya ni Amir nang tubig pero hindi niya ito pinansin."Dalhin niyo ako sa kanya," matigas na sabi ni Mama na direktang nakatingin sa lalaking kakarating lang. "Kailangan niya kami nang mga anak niya," sabi niya habang pinunasan ang mga pisngi na basang-basa ng luha. Inalalayan siya ni Ambrose na makatayo.Tumango ang lalaking kausap niya at masuyong tinignan si mama. "Ihahatid ko po kayo sa kanya," mapagkumbabang sagot niya."Huwag ka nang magbihis ate. Dadalhan ka namin nang pamalit mamaya. Mauna na kayo ni Mama." sabi ni Ambrose habang tinatapik ako sa likod dahil hindi mawala ang tingin ko kay mama.

It's already way past midnight. Ngayon ko lang natapos ang mga documents na kailangan kong i-present for the business meeting.Tumayo ako mula sa swivel chair at lumipat sa mahabang couch. I loosened my necktie and unbuttoned my polo. I removed my shoes bago ko pinatong ang mga paa ko sa hinihigaan ko.I fished my phone from my picket at minessage ang driver na susundo sa bagong secretary. Sinabihan ko siyang dalhan ako ng kape bukas pag dating niya. When I saw the confirmation that it was sent, ay ipinatong ko na sa mesa ang phone ko. Dahil na rin sa pagod, unti-unti nang bumibigat ang talukap ko at mabilis akong nakatulog.Narinig ko na parang may kumakatok sa pinto. And because I was half awake, I didn't think it was real. I let myself doze off again when I heard someone twisting the door knob. Maybe it's just Samuel, the dirver. Kinusot ko muna ang mga mata ko habang kasalukuyang nakahiga pa rin nang magising ang diwa

Nililipad ng malamig hangin ang ilang hibla ng buhok ko. Ninanamnam ko ang lamig na tumatama sa aking mukha. Hindi pa tuluyang sumisikat ang araw kaya malamig pa ang paligid. Wala pa masyadong mga sasakyan ang dumadaan kaya tahimik lang rin ang paligid. Buti na lang  at hindi isinarado ni Mr.Walton ang bintana. Ilang saglit lang ay pumasok kami sa isang subdivision na may nakalagay na Villa Lucia. Nalulula ako sa laki ng bahay sa loob at masasabi mong hindi basta-basta ang mga tao rito. Napansin kong halos nasa dulo na kami ng subdivision dahl nakikita ko na ang dulong bakod na napakataas. Nasa tapat kami ng isang itim na matarik na gate ng bumusina si Mr.Walton ng tatlong beses. Bumukas ito at tumambad sa akin ang isang napakalawak na bakuran. Sa dulo nito ay isang napakalaking kulay krema at puti na bahay. Pumarada si Mr. Walton sa harapan nito. Hinintay kong unang lumabas si Mr. Walton bago ko ako sumunod. Nakakahiya naman na ako

"How's the negotiation with the russians?" tanong ko habang sinisimsim ang kapeng barako na nasa tasa. Nakatayo ako at pinagmamasdan ang kabuuan ng syudad na makikita mula sa aking opisina. I can see Watson's building from where I am standing. It's taller than ours but I know, someday, mapapabagsak ko rin sila. They'll all bow down to me. And the Russian real estate is our key for to get what I want. Umikot ako para tignan ang Kausap ko ngayon na si Mr. Thomas, isa sa executive staff na namamahala sa mga outsaide transactions and negotiations ng kumpanya.  "They haven't decided yet. The Waltons are giving them five person at most," sagot niya. Dahan-dahan kong ibinuhos ang mainit-init pang kape sa ulo niya. Tama lang 'yan dahil sa kanyang kapalpakan. Ilang linggo ko na itong hinhintay at hindi pa rin umuusad ang negosasyon. "How long do you want me to wait?! We offered fifteen percent! Wala ka na

Nagising ako sa mahinang tapik sa pisnge ko. Unti-unti kong binubuka ang mga mata ko na mabigat pa rin dala ng antok. Kinusot-kusot ko ito at unti-unti na ring lumilinaw ang paningin ko. Halos mapabalikwas ako ng bangon  ng masalubong ng tingin ko ang abuhang mga mata na nakatingin sa'kin. "S-sir Liam," bati ko sa kanya habang binababa ang paa ko aa sahig. "Don't move. I just brought you some food. Sabi nina Aling Gema you haven't taken your dinner yet," sabi nito. Dinner? Nakakunot ang noo kong tinignan ang oras sa cellphone ko. At totoo ngang gabi na. Alas nuwebe na ng gabi. Napansin ko ring may pitong misscalls sa phone ko. At nang macheck ko ito ay mas nahiya ako. Napayuko ako at napakamot ng ulo. "S-sorry po, sir Liam. Nakatulog ako kaya hindi ko napansin na tumawag ka pala," "Mom is very worried about you kaya I