All Chapters of I'm Yours: Chapter 31 - Chapter 40

Cooper tried to visit Zyon several times pero lagi siyang pinagtatabuyan ng dalawang malalaking guards na nakapwesto sa pintuan ng silid nito sa hospital. Sa gabi ay ibang set ng guards na naman ang naka-duty. “Please, kuya, promise hindi ko siya lalapitan. Sisilipin ko lang if she is okay. I just want to see her, that’s all! Hindi ko siya kakausapin. Kahit buksan n’yo lang nang maliit ang pinto, sisilip lang po ako.” Pagmamakaawa niya sa mga guwardya. “Eh Sir, pasensya na po kayo. Iyan kasi ang utos sa amin. Hangga’t wala po ang pangalan ninyo sa listahan na ibinigay ni Mayor na pwedeng bumisita kay Ma’am Zyon, hindi po pwedeng pumasok, kahit buksan po ang pinto. Pasensya na po talaga. Trabaho lamang po.” Naawa man sa binata ay walang magawa ang mga guwardya. Kahit si Maggie, or ang Tita Jane niya, ay hindi din nakapasok. Ganun kahigpit ang security na inilagay ng ama nito

“Rafael! Calm down!” Mabilis naman na awat ng kuya nito. “Kiko! Stop him.” Sigaw nito sa isang bodyguard ng kapatid. Mabilis naman na lumapit ang dalawang malalaking bodyguards nito at pinigilan ang mayor. “Hijo, are you okay?” At mabilis na tinulungan ni Greg na makatayo si Cooper. “It’s fine, Sir. I deserved it. Kulang pa po yun sa nagawa kong kasalanan.” Sagot naman ni Cooper sabay punas ng dugo sa gilid ng labi. Kasabay nito ay bumagsak din ang pinipigilang luha niya. Umaapaw ang galit sa puso ni Rafael pagkakita kay Cooper na papasok sa pintuan, dahilan para masuntok niya ito. Ngunit bigla siyang kumalma nang makita ang mga luhang umagos sa mga mata nito. Halata ang pagsisisi at paghihirap ng kalooban sa boses nito at kahit sa hitsura nito. “Saktan mo pa ako, Tito. Kahit sa ganyang paraan ay mapagbayaran ko ang kasa

Lingid sa kaalaman ni Cooper, his mom and dad had met with Rafael few days ago. Nakipag-appointment sila dito at personal na pinuntahan ang ama ni Zyon. They asked forgiveness sa kanilang nagawang gulo sa buhay ni Cooper, dahilan para magsinungaling ang binata sa kanilang mag-ama. They admitted their failure as parents. Rafael does not want to dwell with it anymore and assured them that he has moved on at pinatawad na ang anak ng mga ito na ikinatuwa ng mag-asawa. “Si Cooper lang ang meron kami at hindi na mahalaga sa amin ang pera. Gusto lang naming makabawi sa kanya at mapasaya siya kahit papaano. Meeting you to ask forgiveness is the rightest thing we did for him so far.” Malungkot na wika ni Mr. Ayala. “Kami ang nagdala ng gulo sa buhay niya at dapat lang na kami din ang gumawa ng paraan para maituwid ang pagkakamaling iyon. Hindi nangyari kay Cooper at Zyon ang lahat ng ito kung hindi namin siya pi

At present….Kanina pa pala si Andie wala sa tabi niya pero hindi man lang napansin ni Zyon iyon. Naging abala ang kanyang isip sa pagbabalik-tanaw sa nakaraan. She checked herself. Did she really forgive Cooper? Is she ready to face him in case their paths crossed? She went outside the watcher’s area and stretched out. Ilang oras na yata siyang nakaupo at nangangalay na ang kanyang mga binti. Sumandal siya sa wall ng corridor at kinuha ang phone. He called Sean. “Hi! How are you?” “Thanks, God and you contacted me! I’ve been trying to call you. I’m worried as hell!” She laughed. “Seriously! I thought something happened to you that you were not able to call me.” “I’m sorry, Sean. Just coping up with all the changes. I’m okay. I’m at the hospital now.”&nbs

After an hour, Zyon woke up. She felt she had dreamed of someone watching her sleep. But he can’t figure out who he was. “Dad? Are you okay?” Agad na kinumusta niya ang ama pagkagising. “Getting better. Oh, your favorite drink.” At nilingon nito ang frappe at cookies na nasa bedside table nito. “Oh, wow! I miss these! Who brought these? Did someone come by?” Nakangiti lang na tumango ang ama. Dali-dali na niyang ininom ang frappe. After five years, ngayon lang yata siya nakatikim ulit nito. “Oh, so good! Si Andie ba ang nagdala nito? I didn’t know she knows my favorite. Did you tell her?” Masayang tiningnan lang siya ng ama. “Why aren’t you answering me?” “Inumin at kainin mo na muna ang mga yan. Alam kong gutom ka, anak. Saka umuwi ka