All Chapters of Sukdulan ng Buhay: Chapter 71 - Chapter 80

Matapos ang hapunan, umalis sina Alex at Dorothy sa Maple Villa dahil kinailangan ni Alex na tulungan si Brittany para makakuha ng isang hundred-year-old na ginseng.Habang nasa biyahe, kumilos si Dorothy na parang isang mausisang sanggol.“Paano mo nakilala si Charles?”“Paanong nakatira ka sa Maple Villa?”“Pareho kayong sobra malapit sa isa’t isa!”"At, anong meron sa kotseng ito..."Nakangiting tanong ni Alex, "Sa totoo lang ay wala akong ideya kung paano kita sasagutin at binato mo ako ang maraming tanong sa isang bagsak. Sa katunayan, dahil ito kay Zoey. Nang kumakain si Zoey ng mountain hawthorn at bumara ito sa kanyang lalamunan, nandoon ako para tumulong at ilabas iyon."Nakasimangot na tanong ni Dorothy, "Iyon lang ba? At binigyan ka niya ng napakalaking villa bilang kapalit?"Sinabi ni Alex, “Uhmm... pansamantala lamang kaming naninirahan doon. Alam niyang wala kaming tirahan noong pinalayas ako ng iyong ina, kaya't hiniling niya sa amin na lumipat na doon."Walang

Sa sandaling marinig ni Madame Joanne ang panunuya niya, naisip niyang magmadalli pra pumunta doon at patayin si Alex gamit ang kanyang tungkod.Subalit, nakataya dito ang kabuhayan ng pamilya Assex. Kung kaya, agad niyang sinama ang kanyang panganay na anak na si Benny para pumunta kina Claire.Sa wakas ay nakarating sila sa manor pagkalipas ng dalawampung minuto.Pagpasok pa lang ni Madame Joanne sa bahay, umiyak si Emma at nagreklamo, “Lola, pinapahirapan kami ni Dorothy at ng kanyang basurang asawa! Naiinggit sila sa kaunlaran ng ating pamilya at gusto itong sirain! Hindi lang ako sinampal ng bastardong iyon pati si Dad din! Napakabagsik niya!"Nang matapos magreklamo si Emma, sinampal siya ulit ni Alex sa kanyang magandang mukha bago pa magbigay ng anumang opinyon si Madame Joanne."Emma Assex, walang karapatan ang isang babaeng kagaya mo na insultuhin ako, si Alex Rockefeller," walang pakialam na sinabi ni Alex matapos na sampalin si Emma. ​​"Pwede akong sermunan ng ina at a

Binaba ni Alex ang makinis at malambot na mga paa ni Claire at sinabi, “May kailangan akong sagutin na tawag.”Sumigaw si Claire, “Bakit nagmamadali ka? Tawag lang naman ‘yan! Hindi pa tapos ‘yong isang paa! At saka, ang galing-galing mong magmasahe.”Tumalikod si Alex nang may naiinis na itsura. “Maghuhugas muna ako ng paa.”Sa sandaling sagutin niya ang tawag, nagtanong si Cheryl, “Alex, nakuha mo na ba ang hundred-year-old ginseng?”Napabuntong-hininga si Alex at sumagot, “Isa talaga ‘yong pambihirang bagay. Hindi ako makakita no’n kahit na maghanap ako sa maraming lugar.”Nakangiting sinabi ni Cheryl, “Sabi na, eh. May nakuha akong isa para sa ‘yo.”“Oh! Seryoso ba?”“Oo, nagkataon na nakita ko ‘to at agad na binili.”“Nasaan ka na ngayon? Pupunta ako.”“Sige, ipapadala ko sa ‘yo ‘yong address.”Pagkatapos ng tawag ni Alex, nakita niya si Claire na may isang paa na nakapatong sa mesa, pinapahiwatig na gusto siya nitong magpatuloy sa masahe. Agad na sinabi ni Alex, “Dorothy, nay, ka

Ang pinuno ay may matigas na ulo.Tumingin siya nang masama kay Alex at tumangging magsalita.Pinitik ni Alex ang kaniyang daliri. “Sige. Tingnan natin kung gaano katigas ang ulo mo. Kung kaya mong magtagal ng isang minuto, pakakawalan ko na kayo.”Nang mapuno ng pagtataka ang mga mata ng pinuno, tinulak ni Alex ang kaniyang daliri sa kilay nito.Ito ay mayroong isang kakaibang aura.Sa sumunod na segundo, ang pinuno ay napangiwi sa takot at pinagpawisan nang matindi.Isang nakasisindak na sigaw ang lumabas mula sa kaniyang lalamunan, na para bang nakatapat na niya ang pinakamalalang paghihirap at dalamhati ng kaniyang buhay.Noong masaksihan ni Cheryl ang ganoong eksena, siya ay natuliro at hindi nagawang maintindihan ang sitwasyon.Hindi man lang sa isang minuto—tatlong segundo lang—ang pinuno ay napabagsak sa lupa at sumuko. “Magsasalita na ako! Ahhh! Sasabihin ko ang kahit ano! Nagmamakaawa ako sa ‘yo, itigil mo na! Pakiusap ‘wag mo akong patayin!”Nanlaki ang mga mata ni Cheryl sa

“.....”Natawa rin si Benny. “Dorothy, sa tingin mo ba talaga na ang Assex Construction ay maglilipat ng 70% ng subsidiary company shares sa City South sa ‘yo? Masyado kang mangmang. Umasa ka lang.”“Ano?” Napahiyaw sa gulat si Dorothy, “Peke ang kontrata na ‘to?”Tumawa si Madame Joanne na parang isang manok. “Siyempre, peke ‘yan. Hindi kailangan ng Pamilya Assex ng mga taong walang utang na loob tulad mo. Dorothy, masyado kang ambisyosa. Ang lakas naman ng loob mo na sakupin ang subsidiary company sa City South? Ano’ng kwalipikasyon ang mayroon ka? Sino’ng nagbigay sa ‘yo ng lakas ng loob na gawin ‘yon? Ang basura na ‘tong nakatayo sa tabi mo? Mula ngayon, ang linya ng pamilya mo ay hindi na bahagi ng mga Assex. Tanggal ka na sa Pamilya Assex.”“Ano? Lola, paano mo nagawang sirain ang pangako mo?” Si Dorothy ay malapit nang umiyak.Sinabi ni Madame Joanne, “Bakit ko tutuparin ang pangako ko kapag pinapangalagaan ang walang hiya at masasamang taong tulad mo? Hindi ka karapat-dapat na