Semua Bab The Way It's Meant To Be: Bab 1 - Bab 5

5 Bab

The Way It's Meant To Be

  The Way It's Meant To BeCopyright © 2021 by caffeinatedhumanAll rights reserved. No part of this book may be reproduced, stored in a retrieval system, or transmitted in any form or by any means, electronic, mechanical, photocopying, recording, or otherwise, without the prior written permission from the author.This is a work of fiction. Names, characters, business, events, and incidents are the products of the author's imagination. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental. 
Baca selengkapnya

Chapter 1

I was sitting in the lobby while checking my emails to see what's the update at my current hospital. Iniwan ko muna sa mga kapwa ko doctor ang mga maiiwan kong trabaho. I already asked my chief at my current hospital if I can go here to the Philippines.I know that he cannot say no to me, so yeah, he did. Tinanggal ko naman ang eye glass ko at sinimulan kong ayusin ang sarili dahil sa init na nararamdaman ko. I smiled sadly. It's been 6 years since I left here in the Philippines for my career.Wala pa ring pagbabago sa Pilipinas, ganoon pa rin ito katulad ng pagalis ko. Pero alam ko sa mga tao siguro, marami. Maraming pagbabago. And, I, too, I know something's changed."Isabella," Naapangat ang tingin ko at bigla akong natauhan ng may tumawag sa pangalan ko. I looked at Dr. Conjuangco,
Baca selengkapnya

Chapter 2

I was busy unpacking my clothes when I heard a loud knock on my door. Kunot noo akong pumunta sa pintuan ko ang handa nang sigawan ang taong akala mo ay kung anong nangyayari sa building na kinakatayuan nitong unit na kinuha ko bago ako umuwi sa Pilipinas. Pagkabukas na pagkabukas ko nang pintuan ay gulat na gulat naman ito at titig na titig sa akin na parang hindi makapaniwala na nasa harapan niya na ako ngayon. My brows furrowed and I just open the door for him. Hindi ko na siya hinintay magsalita at hinayaan ko na lang na nakabukas ang pintuan dahil alam ko mamaya-maya ay papasok din iyon. I just sighed. Sino kaya ang nagsabi sa kanyang nandito na ako sa Pilipinas? "Y-you're back," rinig kong sabi niya habang busy pa rin ako sa pag aayos ng mga
Baca selengkapnya

Chapter 3

Isabella borrowed her brother's car to go to the hospital. Sinabi niya rito na hindi na niya kayang maghintay pa ng isang araw para makita ang anak. Okay na rin naman na medyo nakapagpahinga na siya nang kaonti noong pagkarating niya sa condo unit niya.Walang sinuman ang makakapigil sa kanya ngayon upang makita ang kanyang anak kahit ang papa niya ay hindi siya mapipigilan. Pipilitin niyang ibigay na agad ang mga kailangan niya upang matutukan ang bata. Gustong-gusto niya na itong makapiling.Tuloy-tuloy lang siyang naglakad patungo sa opisina ng kanyang Papa upang kausapin muli ito para kuhain ang mga kailangan niya. Wala na siyang oras na sasayangin pa, gagawin niya ang lahat upang mapagaling lamang ang kanyang anak."Doc Santillan," bati sa kanya ng secretary
Baca selengkapnya

Chapter 4

I closed my eyes, feeling chest pain crawling inside me. I was standing next to my son a few minutes ago before Chief came in. My son didn't know me, that I am his mother. I just wanted to scream so bad. I could feel my chest tightened when I heard his voice. I miss my son terribly. I wanted to hug and kiss him, but I couldn't.Mabilis akong umalis noong biglaang pagpasok ni Dr. Cojuangco sa PICU. Hindi ko na siya hinintay magsalita at tuluyang umalis sa kwartong iyon. Hawak-hawak ko ang dibdib ko dahil sa pananakit nito."Dra. Santillan, are you okay?"I was busy catching my breath when someone called me. I turned my head to her side and checked who was that. My eyes remained coldly. I didn't bother to answer her and walked away. I didn't turn my back at her.
Baca selengkapnya
DMCA.com Protection Status