All Chapters of The Heiress(Tagalog): Chapter 101 - Chapter 110

ASH POV "Siya ang anak ng nakakatanda kong kapatid, siya si Ashery Myth Moondale, ang taong nagmamay-ari ng lupang kinatatayuan niyo ngayon at ang lupang kinatatayuan ng bahay mo." usal ni Tito. Nanlalaking mata naman na tumingin sakin itong hilaw na Vice Governor na to. Taas noo ko siyang tiningnan at pati ang sunod sunod niyang paglunok ay nakita ko. "Dad ano bang sinasabi nila?" nagtatakang tanong ng walang respeto niyang anak. "Manahimik ka na DonDon, ikaw ang dapat na humingi ng tawad." mahinahon niya ng saad sa anak niya. "Pero Dad-" "Wala ng pero pero DonDon gawin mo na lang dahil malaki ang utang natin sa pamilya niya. Pasensya ka na iha, hindi kita nakilala. Ipagpaumanhin mo sana ang naging asal ko at ng aking anak. Anong dapat naming gawin para mapatawad mo na ang anak ko?" napangisi naman ako dahil sa pagbabago ng pakikipag-usap niya sa akin. Tiningnan

Umalis na kaming dalawa ni Vance, naiilang man ako dahil ngayon ko pa lang siya makakasama tapos solo pa kailangan kong labanan dahil paano kung tinetesting niya lang ako at titingnan kung papasa sa taste niya para sa pinsan niya. “Ayaw mo bang sabihin sa akin?” biglang basag niya sa katahimikan. Nilingon ko naman siya. “Ang alin?” maang-maangan kong tanong dahil nahihiya talaga ko. Nasabi ko sa kanilang lahat pero hindi sa kaniya. “Kung anong plano mo ngayon?” napalunok naman ako, bakit nga tinago ko pa kung malalaman niya lang din mamaya? “Ah yun ba? Gusto ko sana surprise eh, alam ko namang close kayo ni Ash baka kasi makaramdam si Ash tapos ikaw ang pinilit niya, masabi mo.” Nahihiya kong saad dahil para naman ng sinabi ko na hindi siya mapagkakatiwalaan sa isang sekreto. Nilingon ko naman siya ng bigla siyang natawa. “Isa ka rin ba sa naniwala na mag-asawa talaga kami?” natatawa niyang aniya. “A

“Anong nangyari Ash?” nagtatakang tanong ni Aira ng makalapit na siya sa akin. “Ash, are you okay?” nag-aalala niya ng tanong ng napapahigpit ang hawak ko sa dibdib ko. Bakit ganito ang nararamdaman ko? nasubukan ko ng magmahal at masaktan pero bakit parang ngayon ko pa lang to nararamdaman? Bakit pakiramdam ko parang bago pa lang ako sa mga ganitong bagay? “Woi, ano? Okay ka lang ba? Magsalita ka naman.” Niyugyog ni Aira ang dalawa kong balikat, tiningnan naman niya ako sa mga mata. Ang mga mata kong makikitaan ng emosyon sa mga oras na to.  “Natatakot ako Aira.” Usal ko. Bakit ang bilis na ngayon magbago ng emosyon ko? Alam kong wala akong nararamdaman kay warfreak pero bakit ayaw ko siyang masaktan? Dahil ba sa naramdaman ko na dati ang masaktan at umasa?Umasa siya pero hindi ko siya pinaasa, wala akong ginawa para umasa siya ng ganun.“Alam ko kung anong inaalala mo Ash, na

Hindi niya ako kaagad nasagot at nananatili lang siyang nakatingin sa akin. “I know hindi ako nadala sa nangyari kahapon pero Ash, hindi ako ganun na agad agad lang sumusuko. Yes nasaktan ako kahapon, ikaw yung bagay na hindi ko basta basta susukuan agad.” Usal ko sa kaniya. Napabuntong hininga naman siya. “Planado talaga lahat ah? Pati ba ang kunwaring pagpapatalo niyo ay planado rin ba?” tanong niya. “Hindi planado ang kunwaring pagpapatalo namin, nasabi ko sa kanila na kapag pinanuod mo ako hanggang huli susubok ako uli, pero nawawalan na ako ng pag-asa ng malapit ng matapos ang laro pero wala ka pa. Kaya salamat dahil dumating ka kahit na sa last quarter na.” napahawak naman siya sa noo niya saka ako muling tinitigan. Kinakabahan man ako sa sasabihin niya, alam kong napaghandaan ko na ang bagay na yun. Wala akong pakialam kung masaktan man ako ngayon sa harap ng maraming tao atleast napakita ko na sa kaniya na seryoso ako sa kaniya. “Okay lang

ASH POV “Oh warfreak, aga natin ah.” Rinig kong saad ni Aira. Pababa pa lang ako ng hagdan ng marinig ko yun. “Good morning.” Masayang bati ni warfreak nga. “Aga mo naman.” Usal ko sa kaniya ng tuluyan na akong makababa ng hagdan. “Hehehehe susunduin kita diba?” “Alam ko pero ganito kaaga?” napapakamot naman siya sa batok niya.  “Ano yang dala mo warfreak?” napalingon din ako sa hawak niyang nakabalot ng tela. “Ah pagkain hehehe, ipinagbalot kasi ako ni Mommy eh. Napadami yung pabaon niya.” para pa niyang nahihiyang saad. Dumiretso naman na ako sa kusina para kumain. “Oh siya akina at maghahanda na ako. Kumain ka na ba?” si Aira. “Hindi pa eh.” “Sakto kakain pa lang kami, lika na.” ramdam ko naman na ang paglapit nilang dalawa dito. Umupo si Aira sa madalas niyang upuan habang si warfreak naman ay sa tapat ko. Inalis naman na ni Aira ang pagkakabalot sa mga dala ni warfreak na pagka