All Chapters of Rain of Nostalgia: Chapter 1 - Chapter 10

                           Napatingala ako sa langit,Ngunit hindi lahat ng tao ay nakatingala ngayon rito.Ang iba ay lito at nakayuko.Katulad ko.Hindi ko na alam ang gagawin ko sa buhay.kumbaga,para lang akong pumapasok sa school para masabing nag aaral ako.I’m just 18 years old that time,grade 11 student na walang direksyon sa buhay.The strand that I chose was just a strand my mother chose me to take ,kasi hindi ko talaga alam ang gusto kong maging paglaki.kumbaga,wala akong pangarap sa buhay.Kahit na wala akong ginagawa,pagod na pagod na ako sa buhay ko.Alam ba ninyo yung feeling na perfect naman ang lahat?may kaya ang pamilya,walang mabigat na problema,hindi binagsak ni teacher pero parang may mali pa rin,may mali pa rin sa buhay ko.Nag try akong mag reach out sa mga nakakatanda particularly sa mga parents ko,and thing they’ve said made me cry like I a hell.

                        Three damn weeks,those three weeks I really enjoy my life.Isipin mo,napapalapit saiyo ang crush mo though I don’t consider him as my crush.He is my first love I think.Mabilis ba?Ayokong maging in denial dahil gagawin ko lang naman na tanga ang sarili ko kung gagawin ko ‘yon,atsaka ayon rin naman sa napapansin ko ay wala siyang asawa kaya may pagkakataon pa ako.Hyiena dizon,bagay na bagay.I also thank him,hindi ko alam kung bakit.Nakakatulog na ako tuwing gabi kapag naiisip ko siya.Nakangiti lang ako habang naglalakad papuntang café.Maaga ang uwian namin sa school kaya naisipanko lang na lakarin ng kaunti.Ang layo pala pero ayokong tumigil sa gitna .‘’Ang aga natin ah!’’ bati ni Jay.’’ah,oo…maaga ang uwian sa school’’ sagot ko sakanya sa oras na pagkapasok sa café.Napaka pangit ng panah

  CHAPTER 6                 Sa bawat pagpatak ng ulan na tumatama saaking balat ay kasakitan lang ang nararamdaman ko.Mabibigat at malalaking patak na tila ako'y binabangga .Wala naman akong magawa kung hindi ang magpatuloy sa paglalakad. Maraming tao ang nakatitig saakin ngayon.Iniisip siguro na isa akong baliw kasi naman sino ang matinong maglalakad sa kalagitnaaan ng malakas na ulan habang sila ay nakasilong o kaya naman ay may payong?wala. Sabagay,kanina ko pa sila pinagmamasdan.Sa dami ng taong nakasalubong at pinagbulungan ako ay wala man lang tumulong saakin ni isa.Ganoon talaga,Hindi ka nila tutulungan bagkus at pagtatawanan at pag uusapan ka nila. Napabuntong hininga nalang ako.Niyakap ko ang aking sarili kasabay ng paghalik ng malamig na hangin.Bahagya akong bumunga ng hangin galing saakin bibig upang maibsan ang l

            ‘’BYE ,Hyiena’’ she waved her hand then I bid my goodbye.Wingayway ko rin ang aking kamay.Ngumiti lang siya saakin at tuluyan ng umalis.Pagkapasok ko sa bahay ay walang ka tao tao.Nagbuntong hininga ako.Salamat naman at wala sila o kaya naman ay mga tulog na.Dumeretso ako ng hagdanan ngunit napansin na may tao sa kusina.Kaagad na nanlaki ang mga mata ko ng makita si mama na nakaupo  at nakayuko sa may mesa habang natutulog.Hindi ko alam ang mararamdaman ko.Halo halong emosyon.Bumalik ako  ng sala para kumuha ng maliit na sapin atsaka siya kinumutan.Hindi ko na siya ginising pa.Nag patuloy ako sa pag akyat ng hagdan atsaka tutungo na sana ng kwarto ko.Bago ko buksan ang aking pinto.Bigla akong may nadinig na hilik sa may malapitan.Kinuha ko ang aking cellphone at kaagad ginamitan ng flashlight ang hallway.Halos mapatalon ako sa gulat ng makitang na sa sahig si  papa,n

‘’Bye Hyieenaaaa,Ingat kayo siiirrr’’‘’boooss ingat kayo ni Hyiena  huh.Dahan dahan po sa pagmamaneho sir’’Masaya kong iwinawagaygay ang aking kamay noong nasa labas at bumabati na saakin sila Jesy at Ate Bet.Kaagad akong napangiti at nagpaalam na sana ay mag ingat sila.Alam ko naman na wala halos krimen dito kaso mas maganda pa rin ang nag iingat.Binalot ng katahimikan ang buong kotse noong kaming dalawa nalang ni mr. Ermir.Hindi ko alam kung kailangan ko bang magsalita o hindi.Ang awkward.‘’Ang layo pala ng bahay niyo,Bakit mo pa naisipang magtrabaho sa may nostalgia  café?’’Biglang tanong niya na ikina tuwid ko ng upo.Binalingan ko siya ng tingin.Diretso lang siyang nakatingin sa may kalsada.Seryoso ngunit ngumingiti at napaka liwanag ng kanyang mga mata.I gasped as the air from the out