All Chapters of Psychica Animo (BL Sci-Fantasy): Chapter 111 - Chapter 120

Hindi nagtagal at umalis na nga ang Glias habang kami ay nagtataka pa rin sa kung bakit nila hinuli ang ahas na dapat ay patayin ito. Nagdesisyon kaming umuwi muna sa bahay para magpahinga. Medyo gutom na din kami."Order na lang tayo?" mungkahi ni Wernie pagpasok niya sa bahay."Pwede din," tugon ni Maica na agad umupo sa sofa. We all lounged ourselves onto the sofa dulot na rin ng pagod."Matanong ko lang, Alex," tawag ni Trisha dahilan para tingnan namin siya. "Sino pala ‘yong matandang babae kanina?" tanong niya na nagpa-aalala sa akin kay Lola. Ipinakilala ko sa kanila ang lahat pati na rin ang tungkol sa mga iba pang katulad namin. With the help of Sky, mas madali nila itong naintindihan. Of course, they were surprised to know that there 50 of us na may ganitong abilities p

Agad akong tumakbo papunta sa babae na ikinagulat ni Reif at ng ibang bombero. Nang marating ko ang harap ng babae, sakto namang nagpakawala ng isang nakamamatay na apoy ang lalaki. Using my force field, ay napigilan ko ito na tumama sa aming dalawa."Lumayo ka na dito!" sigaw na utos ko sa babae na walang pag-alinlangang tumakbo papalayo sa amin. Pansin ko rin ang paglayo ng mga tao para maging ligtas sa pag-atake ng lalaking ito.Nang mapatigil ito ay saka ko siya binigyan ng isang napakalakas na shock wave. Tumilapon ito pabalik sa nasusunog na bahay, giving me a break."Alex!" Trisha called out. "Hit his chest!" sigaw niya, referring to the ruby on the man's chest. I nodded at Trisha and then looked at Reif."I need water!" sigaw

***Alex"Knowing that a powerful man like Alex lose, iisipin agad nila na masyadong malakas ang Glias para kalabanin..." Sa lahat ng nasabi ni Sky sa akin, ito ‘yong mas tumatak. Tinalo pa nga ang "I Love You" niya. The fear and agitation na ramdam ko ngayon were just too strong.I never felt this scared in my life. It's my first time and it's making me crazy. I didn't know what to do. I couldn't even say a word. My body was trembling, my heart was beating fast than it usually would. And… I couldn't breathe properly."Hey," tawag sa akin ng isang pamilyar na boses. Base on its tone and pitch, alam kong si Sky ito. He stood beside me while looking

***AlexWe're on our way towards Wernie's mom. Siya ang inuna namin since siya ang pinakamalapit. Witnessing the scene just outside the car's window was just heartbreaking. Lifeless bodies were on the pavements, some covered in blood while others had a missing part of their limbs. A brutal way of dying. I couldn't help but feel guilty — knowing that I somehow contribute to this disaster.Napayuko na lang ako at saka tiningnan ang paa ko. Seeing the damages and casualties was too much for my eyes to handle. Then, I saw Sky's hand placed on top of mine. I looked at him, pero nakatingin pa rin siya sa daan, iniiwasan ang mga posibleng nakaharang dito."We'll end this," sambit niya na mas hinigpitan pa ang pagkakahawak sa kamay ko. "We will," d

***We're on our way towards the camp. Nakasakay kami sa isang mini bus na masuwerte naming nakita just outside the subdivision's entrance. As expected, gulat ang Enigma pati sina Trisha and Maica nang makita nila ang sitwasyon sa labas. Buildings were set on fire at may ilan ding sira na. Several lifeless corpses decorated the pavements covered in both blood and dusts.May mga sasakyan din na sa kung saan-saan nakaparada na tila inararo ng isa pang malaking sasakyan. Some of them were upside down while others had dead bodies inside it. May mga nasusunog din dala ng pagsabog. Ito ‘yong klase ng mga senaryo na sa mga pelikula lang makikita. Pero hindi ko aakalain na mangyayari ito sa totoong mundo. It's like movies were just a prediction of a possibility, at may isa na nga ang nangyari.