All Chapters of คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: Chapter 571 - Chapter 580

“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ”แคทเธอรีนส่ายหน้า จะมีประโยชน์อะไร? ในเวลานี้ ฌอนคงกำลังไปที่สถานีตำรวจหรือไม่ก็ไปหาซาร่าแล้วเธอก็เดาถูกจริง ๆยี่สิบนาทีต่อมา ฌอนก็ไปปรากฏตัวที่สถานีตำรวจ ซาร่ารออยู่ที่นั่นเป็นเวลานานแล้ว อีกทั้งดวงตาของเธอยังแดงก่ำจากการร้องไห้“ฌอนนิคคะ...” ซาร่าโผเข้าหาอ้อมแขนของเขาทันทีเมื่อเธอเห็นเขาพลางสะอึกสะอื้นออกมา “ฉันขอโทษที่พี่ชายของฉันสร้างปัญหาขึ้นมาอีกแล้ว ฉันคิดไม่ถึงว่าเขาจะทำตัวน่าผิดหวังแบบนั้น”“เป็นเพราะผมคอยหนุนหลังเขาไว้ตลอด นั่นคือเหตุผลว่าทำไมเขาถึงกลายเป็นคนเหิมเกริมมากขึ้นเรื่อย ๆ ใช่ไหม?” ใบหน้าหล่อเหลาของฌอนเต็มไปด้วยความโกรธ “เขากล้าแม้กระทั่งบุกเข้าไปในบ้านของคนอื่นทั้งทำร้ายร่างกายและวางยาเธอ เขาคิดว่าเขาใหญ่ในแคนเบอร์รานักหรือไง? งั้นทำไมเขาไม่ถือปืนไปปล้นแบงค์ซะเลยล่ะ?”ซาร่ารีบอธิบายขึ้น “เขาชอบเฟรยา ลินช์ จริง ๆ นะคะ ไม่เป็นไรเลยถ้าเฟรยาจะไม่ชอบเขา แต่เธอดูถูกเหยียดหยามเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะความโกรธของเขา...”“แล้วไง? เขาไม่ผิดอย่างนั้นเหรอ?” ฌอนพูดด้วยความโกรธ“ไม่ใช่แบบนั้น...” ซาร่าคิดไม่ถึงว่าเขาจะอารมณ์เสีย เมื่อได้รู้ว่าเขาโกรธจร

แคทเธอรีนไม่เคยอาเจียนออกมามากเท่านี้มาก่อนทั้งน้ำดี น้ำมูก และน้ำตาไหลออกมาหมดเธอรู้ดีว่าตอนนี้เธอคงดูน่าเกลียดมากทว่า เธอก็ไม่อาจควบคุมตัวเองได้“เธอเป็นอะไร?” ฌอนขมวดคิ้วและมองเธอด้วยความรู้สึกตกใจซาร่ารีบหยิบกระดาษทิชชู่ขึ้นมาหนึ่งห่อและยื่นกระดาษให้เธอเช่นกันแคทเธอรีนเพียงปัดมือของเธอออกและโน้มตัวหัวเราะออกมาเบา ๆ “ฉันไม่เป็นไร แน่สิ ที่ฉันอาเจียนก็เพราะฉันขยะแขยงเธอ คู่รักผีเน่ากับโลงผุ”ใบหน้าของฌอนเปลี่ยนเป็นเกรี้ยวกราด “แคทเธอรีน โจนส์ เธอระวังปากของเธอเอาไว้ให้ดีเถอะ”“แล้วฉันพูดอะไรผิดไปล่ะ?” แคทเธอรีนเงยหน้าขึ้นมองด้วยดวงตาที่แดงก่ำ “คุณมาที่นี่เพื่อขอโทษหรือมาแสดงละครให้ฉันดูกันแน่? ฌอน ฮิลล์ ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้รักฉัน แต่ตามกฎหมายแล้ว ฉันยังเป็นภรรยาของคุณอยู่ คุณช่วยให้เกียรติฉันบ้างไม่ได้เหรอ?”เธอมองซาร่า “ส่วนเธอ เธอร้องห่มร้องไห้และคุกเข่าขอโทษตั้งแต่ตอนที่เธอเข้าประตูมา ฉันขอให้เธอคุกเข่าเหรอ? เธอคิดว่าพวกเราจะมองข้ามสิ่งที่เกิดขึ้นเพียงเพราะเธอคุกเข่าอย่างนั้นเหรอ? การกระทำของโทมัสเป็นอาชญากรรม เขาแทง ข่มขืน และวางยาเพื่อนของฉัน รวมไปถึงการก่ออาชญากรรมต

ฌอนชำเลืองมองแคทเธอรีนที่น้ำตาคลอ แล้วจากนั้นจึงมองไปที่เวสลีย์ซึ่งกำลังปกป้องเธอ ความโกรธจัดผุดขึ้นภายในใจของเขา “มันเป็นเรื่องของฉันที่จะหย่ากับเธอหรือไม่ เพราะเธอมายั่วฉันเองแต่แรก นี่คือผลของการกระทำของเธอเอง”“ใครไปยั่วนาย? นายเป็นคนที่ทุกวิถีทางเพื่อแย่งเธอไปจากฉัน เธอเป็นคู่หมั้นของฉัน” เวสลีย์โมโห“แล้วไงถ้าเธอเป็นคู่หมั้นของนาย?”ฌอนยิ้มด้วยแววตาที่เย็นชา ซึ่งเขายังไม่รู้สึกสำนึก “เธอยังเต็มใจนอนกับฉัน แม้กระทั่งตอนนี้ เธอก็ยังคอยตามรังควานและเกาะติดฉันไม่ห่าง”แคทเธอรีนทนไม่ไหวอีกต่อไป “ใครรังควานคุณ? ตราบใดที่คุณเต็มใจหย่ากับฉัน ฉันจะไปทันที”“อะไร? เธอคิดว่ายั่วฉันไปก็ไม่มีประโยชน์และตัดสินใจให้นายโลว์ยอนส์เป็นตัวสำรองงั้นเหรอ?”ฌอนบีบคางของเธออย่างโหดร้าย “แคทเธอรีน โจนส์ ฉันจะไม่ยอมให้เด็กในท้องของเธอเรียกคนอื่นว่าพ่อ ถึงเธออยากหย่าก็ตาม เธอก็ต้องคลอดลูกก่อน มันถึงเวลาที่เธอจะหลีกทางให้ซาร่าได้แล้ว”คำพูดของเขาเหมือนกับมีดที่เสียบแทงเข้าไปในหัวใจของแคทเธอรีนซ้ำแล้วซ้ำเล่ามันเจ็บมากจนหายใจไม่ออก“ในเมื่อคุณรักซาร่ามากนัก ทำไมไม่ให้เธอมีลูกให้คุณล่ะ? ไปมีลูกเป็นขอ

แคทเธอรีนถูกขังอยู่ในบ้านสองชั้นหลังนั้นทุกวันโดยที่เธอไปไหนไม่ได้เลย มันน่าเบื่อมาก เธอทำได้เพียงแค่ดูโทรทัศน์ หรือไม่ก็ออกไปสูดอาการบริสุทธิ์ที่ระเบียงบางครั้งเมื่อเธอมองลงไปจากระเบียง เธอก็นึกอยากจะกระโดดลงไปจริง ๆ ทว่าเมื่อคิดถึงลูก ๆ ในท้องแล้ว เธอจึงตัดสินใจสู้เธออดทนอยู่เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์เฮดลีย์มารับเธอเพื่อพาไปส่งที่โรงพยาบาลและทำการตรวจร่างกาย“ฌอนอยู่ที่ไหนเหรอคะ?” แคทเธอรีนถามขึ้นเฮดลีย์เงียบอึก ๆ อัก ๆแคทเธอรีนหัวเราะขึ้น “ฉันรู้ เขาคงจะอยู่กับซาร่า ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าซาร่าอีกแล้ว”“คุณผู้หญิงครับ อย่าทำแบบนั้นเลยครับ” แววตาของเฮดลีย์เต็มไปด้วยความเห็นใจ “ผมจะไปโรงพยาบาลกับคุณครับ”แคทเธอรีนกำลังจะพูดอะไรบ้างอย่างออกไป ทว่าเมื่อเธอเห็นบอดี้การ์ดแปลกหน้าสองคน เธอจึงหยุดระหว่างทางที่ไปยังโรงพยาบาล เฮดลีย์ขับรถขณะที่เธอนั่งอยู่ด้านหลัง เฮดลีย์พูดขึ้น “ทุกวันนี้ ผมเอาใจใส่ซาร่า นีสัน เป็นพิเศษ มีเพียงคุณชายคนโตที่เริ่มเชื่อว่าผมจงรักภักดีกับเขาอยู่”“คงจะยากสำหรับคุณนะคะ” แคทเธอรีนคิดไม่ถึงว่าฌอนจะระแวดระวังเฮดลีย์“อาจจะเป็นเพราะผมเคยพูดเข้าข้างคุณผู้หญิงต่

แคทเธอรีนทำลายข้าวของภายในบ้านจนทำให้ผู้ดูแลคนใหม่รู้สึกกลัวยังไม่ถึงช่วงค่ำในที่สุดฌอนก็ก้าวเท้าเข้ามาในวิลล่าเขามองบ้านที่ถูกทำลายเสียหาย แต่ก่อนที่เขาจะทันได้มีปฏิกิริยา มีดก็พุ่งเข้ามาหาเขาเขาหลบไปด้านหลังและคว้าข้อมือของแคทเธอรีนเอาไว้ จากนั้นจึงแย่งมีดมาแล้วโยนมันออกไปข้าง ๆ เขาหันมาหาเธอพลางจ้องมองไปที่ผู้หญิงผมยาวที่ดุร้ายซึ่งอยู่ตรงหน้าเขา “เธอพยายามจะฆ่าฉันเหรอ?”“ฉันคิดผิดเอง ฉันอยากให้คุณกลายเป็นคนโง่ นั่นคงจะดีกว่าเป็นแบบที่คุณเป็นอยู่ในตอนนี้” แคทเธอรีนมองเขาด้วยความเกลียดชัง “ทำไมคุณยังมีชีวิตอยู่ล่ะ? โรคจิตอย่างคุณควรจะถูกขังเอาไว้ตั้งแต่แรก ฉันคิดผิดไปที่คิดว่าฉันรักษาคุณด้วยตัวเองได้ ฮ่าฮ่า ฉันต้องประสาทไปแล้วแน่ ๆ”“เงียบนะ ฉันคิดว่าเธอนั่นแหละที่เป็นโรคจิต” ฌอนลากเธอไปที่ห้องนอน และกดศีรษะของเธอเข้าหากระจก “ดูสารรูปตัวเองตอนนี้ให้ดี ระหว่างเธอกับคนบ้ามีอะไรต่างกันตรงไหน?”“ฉันบ้า เพราะคุณที่ทำให้ฉันกลายเป็นบ้า” ใบหน้าของแคทเธอรีนมีน้ำตาไหลเป็นแนวยาวลงมา “ฌอน ทำไมคุณถึงทำกับเพื่อนของฉันแบบนี้? คุณรู้ทั้งรู้ว่าเฟรยาเป็นผู้เสียหาย ฉันปล่อยเรื่องที่คุณช่วยโทมัส