All Chapters of ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ: Chapter 31 - Chapter 40

วินนี่เฟรดเสียใจกับคำพูดนั้นมาก ก่อนที่สัญญาจะได้รับการลงนามทำไมไม่ให้ไอริสจากฝ่ายธุรกิจเป็นคนจัดการล่ะ? แล้วตอนนี้ปลอดภัยแล้ว แต่คุณกลับใช้แผนกมาเป็นข้ออ้าง คุณลำเอียงได้แค่ไหนกัน จอร์จ ซี?ไอริสมองวินนี่เฟรดอย่างหน้าด้าน “ได้ยินแล้วใช่ไหมว่าคุณปู่ให้โครงการนี้กับฉัน”วินนี่เฟรดไม่มีคำพูดใด ๆ จะตอบโต้แต่แล้วในขณะนั้น ไทร์ก็หัวเราะออกมาดัง ๆ “ช่างน่าตลกสิ้นดี”“แกหัวเราะอะไรของแกไอ้ขอทาน? แกไม่มีสิทธิ์ที่จะพูด” ไอริสจ้องเขม็งไปที่ไทร์ด้วยท่าทางเยาะเย้ยไทร์ยิ้มเยาะ “ฉันกำลังหัวเราะให้กับความโง่เขลาของเธอไง วินนี่เฟรดและฉันเป็นคนไปที่สมิธกรุ๊ป เพื่อลงนามสัญญานี้ ลองดูที่เงื่อนไขหมายเลขแปดเสียก่อน เงื่อนไขได้ระบุไว้อย่างชัดเจนแล้วว่า ตราบใดที่วินนี่เฟรดไม่ได้ทำข้อผิดพลาดที่ร้ายแรง เธอจะเป็นคนจัดการโครงการนี้ และถ้าหากเปลี่ยนผู้รับผิดชอบ สัญญาจะเป็นโมฆะโดยอัตโนมัติทันที”“อะไรนะ!?” สีหน้าของไอริสเปลี่ยนไปทันที เธอพลิกดูสัญญาอย่างรวดเร็ว และเธอก็ได้เห็นความจริง เงื่อนไขในข้อสุดท้ายของสัญญานั้น ตรงตามที่ไทร์กล่าวมาทุกประการ นั่นคือสมิธกรุ๊ปได้ชี้แจงอย่างชัดเจนแล้วว่า มีเพียงวินนี่เฟร

”พี่ชาย สร้อยคอของคุณดูไม่ปลอมไปหน่อยเหรอ? มันมีมูลค่าเพียงสามสิบเหรียญเท่านั้น ดูสิ มันเริ่มจะซีดแล้วด้วย”ชายร่างใหญ่ตกตะลึงและโกรธจัดในทันทีการได้รับความเคารพเป็นสิ่งสำคัญที่นักเลงควรจะมี และวิลเลียมก็โรยเกลือลงบนบาดแผลของชายคนนั้นอย่างโจ๋งครึ่มชายร่างใหญ่หันกลับมาและคว้าคอเสื้อของวิลเลียม “เมื่อกี้แกพูดว่าอะไรนะ?”“สร้อยคอของคุณมันเป็นของปลอม แต่ของฉันเป็นของแท้แน่นอน และมันก็มีมูลค่าถึงหนึ่งแสนแปดหมื่น มาแลกกันเถอะ”ชายร่างใหญ่ก็มึนงงหลังจากที่เขาสวมสร้อยคอปลอมบนคอของเขาแล้ว วิลเลียมก็รู้สึกเบาจนแทบจะลอยได้ เขากลับมายังพื้นที่ด้านล่างเวที พร้อมกับใบหน้าของเขาที่ยังคงซีดเซียวเฮเลนรีบถามด้วยความเป็นห่วงว่า “วิลล์ คุณเป็นอะไรไป? คุณรู้สึกไม่สบายเหรอ? เร็วเข้านั่งลงและดื่มชาก่อน”“ผมไม่เป็นอะไรครับป้า” วิลเลียมส่ายหัว เขาจ้องมองไปที่ไทร์ด้วยความกลัว ไทร์ที่ยังคงจุ่มชิ้นเนื้อลงในหม้อไทร์บังเอิญเหลือบมองกลับไปที่เขาอย่างเย็นชา จนทำให้ขนบนผิวหนังของวิลเลียมลุก“ป้าครับ ผมว่าบราเธอร์ไทร์กับวินนี่เฟรดเข้ากันได้ดีเลยทีเดียว”เฮเลนอึ้งไปเลย“จริงครับป้า ดูสิ ว่าพวกเขารักกั

ในขณะนั้น ไทร์รู้สึกเหมือนถูกแทงในส่วนที่ละเอียดอ่อนที่สุดของหัวใจ แม่ยายของเขาได้จำนำสินสอดทองหมั้นของเธอไปเพียงเพื่อซื้อรถให้ลูกสาวของเธอ“พรุ่งนี้ฉันจะไปเอากำไลคืนมา” ไทร์กล่าววินนี่เฟรดยิ้มอย่างขมขื่นอีกครั้ง “คิดว่ามันจะเป็นไปได้เหรอ? ภูมิหลังทางครอบครัวทางคุณยายของฉันค่อนข้างแข็งแกร่ง ดังนั้นสินสอดทองหมั้นของแม่จึงมีคุณภาพอยู่บ้าง ฉันได้ยินมาว่ากำไลของเธอมีมูลค่าราว ๆ หลายหมื่นเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว เก็บมาหลายปีตอนนี้คงมีมูลค่าไม่ต่ำกว่าหนึ่งแสนแล้ว ฉันไม่มีเงินมากมายขนาดนั้นหรอก แต่ต้องขอบคุณนะ ที่ตอนนี้ฉันมีโครงการใหญ่อยู่ในมือ และรายการที่ผลิตได้ถูกส่งต่อไปอย่างค่อยเป็นค่อยไป อีกไม่นาน สมิธกรุ๊ปจะจ่ายเงินให้เรา ฉะนั้นเมื่อถึงเวลานั้นลองคิดหาหนทางอีกที”ไทร์หัวเราะเยาะอยู่ในใจ พอได้เงินกำไลนั้นก็อาจจะหายไปแล้วเช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากที่ไทร์ส่งแบลร์ไปโรงเรียนแล้ว เขาโทรหาเจด ลอเรล ผ่านเส้นสายของเจด เขาพบว่ากำไลที่แม่ยายของเขาจำนำไป และได้รับกลับคืนด้วยเงินสดในระหว่างนั้นเจดได้อธิบายสถานการณ์ของวิลเลียมให้ไทร์ฟัง ไทร์แค่ยิ้มออกมา เขาไม่นึกถึงเหตุการณ์นั้นด้วยซ้ำ เป็นเรื่องธรรม

ในสายตาของวินนี่เฟรด โจเซฟ ซี เป็นผู้อาวุโสที่มีความสามารถและกล้าหาญอยู่เสมอ นอกจากนี้ ในช่วงหกปีที่ผ่านมา ที่ตระกูลซีทั้งหมดไม่ว่าจะใกล้หรือไกลดูหมิ่นเธอ มีเพียงโจเซฟเท่านั้นที่มีคุณค่าต่อวินนี่เฟรด และให้ความช่วยเหลือครอบครัวของเธออย่างมาก ดังนั้น โจเซฟจึงเป็นผู้อาวุโสที่วินนี่เฟรดนับถืออย่างมาก ตอนนี้โรงงานของโจเซฟใกล้จะล้มละลาย วินนี่เฟรดจึงไม่สามารถยืนดูอยู่เฉยๆ ได้“คุณปู่สี่ ฉันแน่ใจว่าคุณมาหาฉันเพราะคุณได้ยินมาว่าฉันรับผิดชอบการทำงานร่วมกันกับสมิธกรุ๊ป ใช่ไหม” "ใช่" โจเซฟพยักหน้า “วินนี่เฟรด ถ้าไม่ใช่เพราะว่าปู่ไม่มีที่อื่นให้หันไปหา ปู่ก็คงไม่กล้าที่จะมาหาเธอ โครงการที่เธอทำอยู่ตอนนี้ควรจะเกินสิบล้านทุกเดือนตามคำสั่งซื้อ เธอช่วยให้พื้นที่ส่วนเล็ก ๆ แก่โรงงานของฉันทำได้ไหม”วินนี่เฟรดเงียบไปครู่หนึ่ง เมื่อเห็นว่าคุณปู่สี่ของเธอดูซีดเซียวแค่ไหน เธอจึงปวดใจ “คุณปู่สี่ ฉันไม่มีปัญหากับมันจริง ๆ แต่เรื่องนี้ยังต้องได้รับการอนุมัติจากคุณปู่ ทำไมคุณไม่ไปกับฉันเพื่อพบคุณปู่และคุยกับเขาเรื่องนี้ล่ะ เมื่อสองสามปีก่อน เมื่อครอบครัวของเรามีปัญหา ทั้งหมดต้องขอบคุณความเอื้ออาทรของคุณปู่

วินนี่เฟรดไม่มีโอกาสมากพอที่จะอธิบายความจริงจากการใส่ร้ายของอีธาน ชายคนนี้ใช้การลาออกเป็นข้ออ้างเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย เพื่อให้เปลี่ยนตัวผู้รับผิดชอบโครงการและไล่วินนี่เฟรดออกจากบริษัท ด้วยวิธีนี้ ข้อกล่าวหาเกี่ยวกับวินนี่เฟรด เรื่องการจงใจนำเข้าผ้าคุณภาพต่ำเพื่อผลกำไรด้วยหลักฐานที่หนาแน่น มันคงยากสำหรับเธอที่จะอธิบายตัวเอง "ถูกต้อง คนแบบนี้ควรถูกไล่ออกจากบริษัท” “และข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นและคำตำหนิจากสมิธกรุ๊ป วินนี่เฟรดจะต้องเป็นคนรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว” “ต่อให้พวกเขาต้องการส่งเธอเข้าคุกก็ตาม!” เจ้าหน้าที่บริหารของซีกรุ๊ปแสดงความคิดเห็น ไม่มีใครเข้าข้างวินนี่เฟรดและมีข้อข้องใจสำหรับปัญหานี้เลย วินนี่เฟรดรู้สึกหลงทาง คนพวกนี้เป็นใคร? คนพวกนี้จำนวนมากเป็นญาติสนิทของเธอ แต่ทำไมพวกเขาแต่ละคนต้องการให้เธอจบสิ้นมากขนาดนี้? “คุณปู่...” “อย่ามาเรียกฉันว่าปู่!” จอร์จขึ้นเสียง “โครงการนี้ไอริสจะเป็นผู้ดูแลชั่วคราว วินนี่เฟรดกลับไปและไตร่ตรองเรื่องนี้ซะ หากสมิธกรุ๊ปต้องการฟ้องเธอขึ้นมาจริง ๆ และส่งเธอเข้าคุก เธอต้องโทษตัวเธอเอง ฉันไล่เธอออก!” การประชุมจบลง จอร์จเดินผ่านวินนี่เ