All Chapters of Ways to his Heart : Chapter 31 - Chapter 40

Tumayo na ako at nginitian si Osmond. “Kumain ka na riyan.”Sa bawat paghakbang ko kasabay ang mga katok at doorbell nila ay napapakunot ang noo ko. Bumibilis ang tibok ng puso ko. My gut feel is telling me something else. Pagbukas ko ng pinto ay hindi ko nailagay ang ngiti na dapat sasalubong sa mga bisita.Dalawang pulis at babae. Napakapit ako ng mahigpit sa seradura ng pinto at hindi binuksan iyon ng malaki. Ang babae ay taas noong nakatingin sa akin. Ang kilay niya ay nakataas at ang damit na suot niya ay talagang maganda. Pang-fashion kung ituturing. “Miss, ito ho ba ang bahay ni Osmond Lazarcon?” tanong ng isang pulis, seryoso ang itsura niya. Napalunok ako, pakiramdam ko ay nanunuyo ang lalamunan ko. Tumango ako sa tanong nito. “Maaari niyo po ba siyang tawagin para sa amin, ma‘am?”“O-okay. Pupu

Nakatulog ako at sa kama na nagising. Bukas ang pinto sa kwarto ni Osmond kaya naman rinig ko ang kaunting tunog sa ibaba. Kumunot ang noo ko habang nagpupunas ng mata. Mukhang mga boses iyon, malalakas. Bumaba ako sa kama at habang inaayos ko ang buhok ay mabilis akong sumilip sa ibaba. Humigpit ang hawak ko sa railings sa itaas ng terrace. Si Luna… narito siya. Mukhang seryoso pa ang pinaguusapan nila ni Osmond. “You left me, Luna! Wala kang pasabing basta ako iniwan kahit na alam mong alam ko ang pagbubuntis mo! Takot na takot ako! Bago ako matulog ay lagi kong pinagdarasal na sana hindi mo ginawa ang sinabi mo sa akin noon! Na sana huwag mong maisipan na ipalaglag sila ulit!” sigaw ni Osmond.Hindi ako makapaniwala sa naririnig ko. Mas nalilito ako dahil dito. If she once thought to do that to the twins… then why did she come back? Para saan ang pagkuha niya kina Lilo ngayon? 

Kinagabihan ay roon ko lang natingnan ang cellphone ko. Pinakinggan ko lang kasi ang mga sentiyamento ni mommy at pinakalma sa mga iyak niya. Nahihirapan akong makita siyang gano‘n. I sighed and look at her that is on the sofa. She didn‘t want to go home. Sabi niya ay hihintayin niyang magising si daddy. Dito lang daw siya. Hindi pa naman alam kung kailan iyon. Humina na raw kasi ang puso ni daddy at dahil sa sobrang stress ay inatake ito. The doctors said that he had a stroke. I am trying to pull all my strings of hopes. I needed to be a shoulder for my mother… but the doctor‘s voice stayed in my head. “It is a severe stroke. He might be unconscious for a little longer because of this— coma. I am sad to say this but… we don't know when he will wake up. If ever that happens, there is also a big chance that half of his body will stop responding.”My phone buzz again

Bihis na ako at may dala na ring baong mga damit. Bumalik ako na may kasama na ring pagkain. “Hi, ‘my. Did you have dinner na?”Madilim ang salubong ng mga mata niya sa akin. Nagtaka naman ako dahil sa ganito niyang tingin, halos lagi na lang kasi siyang malambing sa akin. “Dion.” She sighed heavily. “Nasaan ka ba nananatili nang lumayas ka sa puder namin?”Kinagat ko ang labi. “Sa isang boarding house po.”Nilapag ko at inayos ang dalang mga pagkain sa isang mesa upang makaaiwas sa mausisa niyang tingin. “Is it mixed with boys?”Kaagad akong umiling. “No, mom! Puro girls lang po ang tinutuluyan ko.”Tumango siya. “Okay then… bukas ay babalik ako sa bahay natin para kausapin din ang mga tito mo tungkol sa business natin. Ikaw na san

Papunta sa bahay nina Osmond ay nagtatanong-tanong si mommy tungkol kay Osmond at sa kambal. Hindi ko pa nasasabi sa kanya ang tungkol sa pagta-trabaho ko, siguro ay sa ibamg araw ko na lang bubuksan ang topic na iyon kapag nagtanong na siya. Ayaw ko kasing makitang malungkot si mommy, I know she will not like the jobs that I get. Nang makababa ako sa harap ng subdivision nila ay nakasalubong ko ang pagbaba ni Osmond sa isang kotse. Nakita ko pa sa harapan no‘n si Oliver na tinanguan lamang ako. “Nandito ka,” gulat niyang saad. Ngumiti ako. Naka-simpleng t-shirt at pantalon lang siya. Kahit mukhang stress dahil sa itim sa ilalim ng mga mata ay gwapo pa rin talaga. “Alam ko naman kasing ‘di ko na maabutan iyong sa hearing kaya dumiretso na ako sa inyo.”Nakikita ko na ang pag-akyat nang gilid ng labi ni Osmond. Pangiti na sana siya nang tumikhim si mommy.