All Chapters of The Endless Spotlight: Chapter 11 - Chapter 20

Pababa na kami nang dumeretso kami sa dining dahil nagsisimula na silang kumain, kahit wala pa ako. Scenario like this is not new anyway."Oh andito ka pala Luilaine, kumain muna kayo," pag ayaya ni Daddy. Nagmano ako at h*****k sa pisngi at sumunod si Luilaine upang mag-mano."Hindi na tito, hindi ko po kayo matatagalan—I mean hindi po ako pwede matagalan kase hinahanap na po ako sa bahay,"pagtatama niya kung hindi ko pa siya sinamaan ng tingin."Ganun ba? Sayang naman at nagluto pa naman ako ng marami kasi nandito ka. Oh sige magiingat ka hija, bumalik ka ulit next time," si Mommy."Kung makakayanan po ulit ng sikmura ko—w-will do tita, masarap luto nyo eh kaya babalik-balikan ko po talaga!" kinurot ko na

Pang hapon na klase na pero hindi ko parin makalimutan ang nangyari kanilang assembly. Tinitigan ko ang I.D. Ngayon ko lang naisipan tanggalin ang papel na tumatakip sa mukha niya. Nang tuluyan kong natanggal ang papel ay naramdaman kong pumula ang mukha ko. Havier, Philip Arthur B. 2nd Year College- Business Management Tinitigan kong muli ang mukha niya sa I.D. Nakaangat ang ulo nito at bahagyang nakatagilid pa. His thick brows were placed properly, complementing his whole face. His eyes are dark but his grin is telling otherwise, showing some portion of his white teeth. Making his dimples on the right cheek appear deeply. Every minute na mas tinititigan ko ito, mas lalo akong pinamumulahan. Little did I know, I am now memorizing every corner of his well-scupltured face. Parang walang mintis at pinagplanuhang mabuti ang bawat parte ng mukha niya. In my interactions with Philip, I am slowly mesmerized not just by his looks, but by his kindness. Tapos na ang klase kaya nakipag ki

The usual interactions with Philip became more than the usual. Hindi ko na kailangan pang maaksidente at kung anong negatibong pangyayari dahil imposible man ay si Philip na mismo ang lumalapit sa akin kapag nagkakasalubong kami. Hindi ko nga rin masisisi ang pagdududa sa mukha ni Lulu. Kung makalapit at makipag-usap naman kasi si Philip sa akin kahit na kasama ko si Lulu ay parang ilang taon na ang pagkakaibigan namin. I can’t blame her though, hindi niya naman kase alam yung pangyayari nung nakaraan at kahit ang tungkol sa I.D. May isang araw pa na sa sobrang kuryosidad niya pagkatapos dumaan ni Philip sa library ng building namin at nginitian ako ng makita at kumaway pa. Hindi na siguro natiis kaya nagtanong na. “Paano kayo naging close niyan? ‘Tsaka paano napunta ‘yan dito eh nasa kabilang department ang kanila at may sarili naman silang library.” Pagkatapos ng palakaibigang ngiti at kaway kay Philip ay nilingon ko si Lulu, “Baka napaadaan lang. I

“May… fishball po kayo?” pagaalinlangan kong tanong sa tindero. Pareho silang napalingon sa akin dahil sa tanong. Kahit si Philip ay napahinto sa pagnguya ng kinakain. “Ay hija eto lang benta ko, dun kanina sa kasamahan ko kaso lumipat ng pwesto, dun siya sa kabilang eskwelahan.” Sabi ni Mang Rodelio kung tawagin ni Philip. Dahan dahan akong tumango at binalikan ng tingin ang mga paninda niya, hindi ko alam kung anong bibilhin. Napabaling ako sa katabi ko. “Hindi ka kumakain ng isaw?” manghang tanong niya. “Any of that,” nahihiyang pag amin ko. Tinitigan niya ako tsaka tinapos ang kinakain para magbigay ng barya sa kay kuyang tindero.  “Dalawa pa sa akin mang Delio,” kumuha siya ng dalawa at ibinigay sa akin ang isa. “Kahit din naman ako ‘di ako kumakain ng iba, eto lang.” Ibinigay niya sa akin ang isa na tinanggap ko. Mabango siya katulad ng mga typical na barbeque, kaso kakaiba dahil pa zigzag ang itsura na kulay orange.

That night was bizarre. He walked me home like we used to do. We talked out the things we wanted to ask each other after a long 4 consecutive days of no talking. Pero parang ako lang ang may tanong dahil hinayaan niya lang akong magsalita.  “Bakit mo nga pala ako iniiwasan nung mga nakaraang araw?” I asked him. Hanggang ngayon kase ay sobrang kuryoso pa ako sa kung bakit ba niya ako hindi man lang makawayan pabalik. “Dahil ba kay kuya? Did kuya threaten you?” ngayon na naisip ‘yun ay mas dumoble ang pag aalala ko sa kanya. Baka may kung hindi magandang nasabi si kuya kaya ganun. Nagulat siya at natawa, “What? No! And besides, I will not be threatened by your brother.” mayabang niyang sinabi. Nginiwian ko siya. “Kung ganun, anong dahilan mo?” Kumakain kami sa tabing gutter hindi kalayuan sa eskwelahan. Nadaanan namin ang convenience store kaya bumili muna kami ng meryienda at saglit na nagpahinga. Tinanong niya kung ano ang gusto ko kaya w