LOGINShare
Take 14
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56“Malapit na rin naman ang samin,” bulalas ko sa gitna ng katahimikan namin. Galing kaming convenience store at bumili siya ng tubig para sa amin. Palubog na ang araw na kita sa salamin ng tindahan at dun lang siya gumalaw nang nagsalita ako.
Tahimik kaming naglalakad, ramdam kong hindi pa rin niya nakakalimutan ang nangyari kanina. Maski naman ako pero mas nagaalala ako sakanya kase baka matrauma siya.
“Sorry sa n-nangyari. Uhm, first time mo ba ‘yon?” maingat na tanong ko sakanya at nagangat ng tingin.
He stopped walking, and then he faced me harshly. “Oo,” pag amin niya.
“Nako pasensya na, hindi mo na dapat-“
“Ano?” he spat angrily. “Ba’t ka humihingi ng dispensa? Sa sinasabi mo parang sanay ka na. Bakit nangyari na ba sayo ‘to?”
Shocked by his confrontation, nangapa ako ng sasabihin, hindi na makatingin. “Isang b-beses, oo.“
“Anong kinuha sayo?” Halos magdugtong na ang mga kilay niya.
“Pera, pero konti lang ‘yu
Related chapters
The Endless Spotlight Take 15
The usual interactions with Philip became more than the usual. Hindi ko na kailangan pang maaksidente at kung anong negatibong pangyayari dahil imposible man ay si Philip na mismo ang lumalapit sa akin kapag nagkakasalubong kami. Hindi ko nga rin masisisi ang pagdududa sa mukha ni Lulu. Kung makalapit at makipag-usap naman kasi si Philip sa akin kahit na kasama ko si Lulu ay parang ilang taon na ang pagkakaibigan namin. I can’t blame her though, hindi niya naman kase alam yung pangyayari nung nakaraan at kahit ang tungkol sa I.D. May isang araw pa na sa sobrang kuryosidad niya pagkatapos dumaan ni Philip sa library ng building namin at nginitian ako ng makita at kumaway pa. Hindi na siguro natiis kaya nagtanong na. “Paano kayo naging close niyan? ‘Tsaka paano napunta ‘yan dito eh nasa kabilang department ang kanila at may sarili naman silang library.” Pagkatapos ng palakaibigang ngiti at kaway kay Philip ay nilingon ko si Lulu, “Baka napaadaan lang. I
The Endless Spotlight Take 16
Over the dinner hanggang sa breakfast kinabukasan pagkatapos ang pag-aaral ko kasama ang councilor ay pilit ko pa rin kinukulit ang mga magulang ko. ‘Yun nga lang, hindi naman ako pinapakinggan ni Mommy at mas ginigiit pa ito. Ang Daddy naman ay hindi ako mabigyan ng atensyon dahil na kahit sa pagkain sa hapag ay may katawagan. Hindi naman ako malingunan ni Kuya para makahingi ng tulong at mas lalong kay Eisa dahil tatarayan lang ako nito. “Gusto ata ng Nanay mong mag Ombudsman ka ah,” aniya sa pabirong boses ngunit salungat sa pinapakita niyang sarkastiko sa mukha. “Ang ayoko lang Lu ay ‘yung kukuha pa sila ng magtuturo sa akin. Hindi dahil sa nagmamataas ako na magaling na ko kundi mas natatakot ako na madisappoint ko sila, lalo na si Mommy.” Bumuntong-hininga si Lulu at mas ibinigay ang atensyon sa akin. “Anong gagawin natin?” “Ako lang Lu, anong gagawin ko,” ayoko namang madamay pa siya sa galit ni mommy. “Kausapin kaya natin si Ti
The Endless Spotlight Take 17
“May… fishball po kayo?” pagaalinlangan kong tanong sa tindero. Pareho silang napalingon sa akin dahil sa tanong. Kahit si Philip ay napahinto sa pagnguya ng kinakain. “Ay hija eto lang benta ko, dun kanina sa kasamahan ko kaso lumipat ng pwesto, dun siya sa kabilang eskwelahan.” Sabi ni Mang Rodelio kung tawagin ni Philip. Dahan dahan akong tumango at binalikan ng tingin ang mga paninda niya, hindi ko alam kung anong bibilhin. Napabaling ako sa katabi ko. “Hindi ka kumakain ng isaw?” manghang tanong niya. “Any of that,” nahihiyang pag amin ko. Tinitigan niya ako tsaka tinapos ang kinakain para magbigay ng barya sa kay kuyang tindero. “Dalawa pa sa akin mang Delio,” kumuha siya ng dalawa at ibinigay sa akin ang isa. “Kahit din naman ako ‘di ako kumakain ng iba, eto lang.” Ibinigay niya sa akin ang isa na tinanggap ko. Mabango siya katulad ng mga typical na barbeque, kaso kakaiba dahil pa zigzag ang itsura na kulay orange.
The Endless Spotlight Take 18
Recess time and I am still not in my usual state. I am much occupied of what happened yesterday. Hindi nga ako nakapag-aral ng maayos dahil sa nangyari kaya hindi ko alam ang mga pinag-sasagot ko sa quiz kanina kung tama pa ba. But this is really bothering me and I can’t help it. There is something in his eyes when he was talking to my brother, something… serious and dangerous. Hindi pa nakatulong nang kikitain ko dapat si Lulu sa tambayan namin sa may field. Nakita ko ang mga players ng football kaya mas nagmalfunction ang utak ko at hinanap siya sa field habang naglalakad papunta sa may puno na sana ay hindi ko nalang ginawa. Walang hiya akong kumaway sa kaniya katulad ng aming nakagawian kapag magkakasalubong kami. Ang tingkad ng ngiti ko na nanigas nalang at nahilaw ng makita ko siyang tipid lang na ngumiti pabalik at nagpatuloy sa pakikipag-usap sa mga ka team niya. Nang dahil duon ay unti unti kong binaba ang nakataas na kamay at nakatungong pin
The Endless Spotlight Take 19
That night was bizarre. He walked me home like we used to do. We talked out the things we wanted to ask each other after a long 4 consecutive days of no talking. Pero parang ako lang ang may tanong dahil hinayaan niya lang akong magsalita. “Bakit mo nga pala ako iniiwasan nung mga nakaraang araw?” I asked him. Hanggang ngayon kase ay sobrang kuryoso pa ako sa kung bakit ba niya ako hindi man lang makawayan pabalik. “Dahil ba kay kuya? Did kuya threaten you?” ngayon na naisip ‘yun ay mas dumoble ang pag aalala ko sa kanya. Baka may kung hindi magandang nasabi si kuya kaya ganun. Nagulat siya at natawa, “What? No! And besides, I will not be threatened by your brother.” mayabang niyang sinabi. Nginiwian ko siya. “Kung ganun, anong dahilan mo?” Kumakain kami sa tabing gutter hindi kalayuan sa eskwelahan. Nadaanan namin ang convenience store kaya bumili muna kami ng meryienda at saglit na nagpahinga. Tinanong niya kung ano ang gusto ko kaya w
The Endless Spotlight Take 20
I heard him grin. “I will not hang up.”Dahil dun ay mas nagmadali akong magligpit ng gamit. Tapos na rin naman ako sa gawain ko kaya mabilis din akong nagpaalam sa mga kasamahan ko.“Bye po pres, thank you po!” hindi ko na narinig ang sagot ng presidente namin dahil sa pagmamadali ko.“Careful,” he chuckled on the other line. Naririnig siguro niya ang pagmamadali sa paghinga ko dahil sa pagtakbo. Inirapan ko siya kahit hindi niya ako nakikita.Nang sa wakas ay nakarating na ng guard house at nakita ko na siya ay sabay na naming pinatay ang tawag. Kapansin pansin ang tangkad niya sa mga iilang estudyanteng nasa eskwelahan pa. Pansin ko rin ang suot niyang jacket na puti, army green khaki shorts at vans na sapatos.Hingal na hingal pa ako at pilit lumunok at huminga, ngunit hindi ako nagdalawang isip na tumawid sa kabilang kalye kung saan nandun siya na pilyong nakangiti sa pagtawid ko. Pero nang sumagi sa isip ko
The Endless Spotlight Take 21
Both of his hands are full of sliced cuts. May mga natuyong dugo pa, yung iba ay mga luma na na tila ba ay higit pa sa buwan ito kung pagmasdan. I can’t help my tears to fall as I reached for the kit to aid him. I can sense his panic while I still continue to aid him. “H-hey, why are you crying?” hindi makatatakas sa boses niya ang sakit, hindi ko alam para saan. But this broke my heart, into million pieces. I was silent while I do my job, even as he continues to wipe away my tears and continue to hush me. I am speechless. “Bakit hindi ko man lang napansin ‘to…” He moved closer. “Sel, it’s not your fault.” napapaos niyang kumbinsi sa akin. Walang gumanang pampakalama o pangungumbinsing okay lang siya dahil patuloy pa rin ako sa pag luha. I am so confused and guilty because of my selfishness. Bakit ko ba kasi siya laging hinahayaan na ako ang unahin niya? Bakit ang makasarili ko na hindi ko man lang siya natatanong kung kamusta nga ba talaga siya? Bakit sa tuwing magkakausap k
The Endless Spotlight Take 22
I don’t know what I am doing. I thought of it as the last thing I can do for him at the moment, to give him comfort through this.I didn’t expect him to respond to my hug, but he did. “Ang tapang mo nga eh,” I whispered. I don’t have the strength to do anything but give him my comfort.“Hmm, sa lagay kong ‘to?” he asked.I nodded, alam kong hindi niya kita, pero ramdam nya. “Oo naman. Mas pinili ng asawa ni manang Tasing na iwan siya kesa ang lumaban at mag isip ng ibang paraan para sumaya silang dalawa. Kaya saludo pa rin ako sa’yo.”“Ikaw, kahit sa tagal nang mahirap makipagsapalaran, kahit hindi tama ang naisip mong solusyon o armas para lumaban, hanggang ngayon nandito ka pa rin. Kaya saludo ako sa’yo dahil matapang ka.”This time, hinarap ko siya. His eyes are full of awe.“So from now on, don’t give me reasons for you to do it again. You have a lot of reasons to live, and to live by it is to forgive yourself first before the people who have hurt you. Alam ko hindi madali but
Latest chapter
The Endless Spotlight Take 28
We're laughing so hard while drying ourselves here in the convenience store we usually go to. It's cold but my heart is warm.Is it still normal?Philip handed me the hot coffee he ordered from the counter. Ang init nito ay mas nagpawala sa lamig na naramdaman galing sa ulan.Looking outside, hearing the drops of rain, holding my cup of warm coffee together with the man I never knew I would be into.Yes, I can now completely admit how much I adore this man. I can freely tell that to myself, Lulu, or even my parents- except for him. Ang tapang kong sabihin sa ibang tao itong nararamdaman ko pero mismong sa kanya ay naduduwag ako.Ang hirap. Natatakot ako. Kahit na inamin n'ya na ang nararamdaman niya para sa akin, kahit na lakas loob niya nang hinarap ang mga magulang at kapatid ko, kahit na sinabi niyang nanliligaw at maghihintay siya. Bakit nahihirapan akong magsabi ng oo, na sinasagot na kita.Is it because of my unknown condition? "You're quiet, what are you thinking?"We’re wal
The Endless Spotlight Chapter 27
Binitawan niya ang reviewer niya sa physics. “Musta ka pala sa drama club?” she randomly asked. “’Di na kita madalas mapuntahan doon, you’re always busy with the club and your suitor.” She made a face. Napatigil ako sa ginagawa at napagtanto kung gaano na nga kami kadalas na magkasama ni Philip. He was already been introduced to my dad and kuya Vincent at dinner one night! Mom insisted that I should introduce him to dad as a suitor. It was freaking me out dagdagan pa when kuya heard about that dinner, ay hindi na pinalagpas iyon at umuwi ng maaga! Dad was cool about it. He was asking decent questions Philip and answered them politely. He was not too strict or annoyed by the fact that I brought home a man and introduced him as my first suitor. Unlike my brother on the other side of the table, with Eisa beside her who doesn’t care at all, was very serious and uncomfortable. Alam ko for sure na magkakilala sila, kaya hindi ko alam kung bakit ganto nalang ang itsura nya kay Philip. Mo
The Endless Spotlight Take 26
“Hijo, anong year mo nga ulit?” Sinagot naman ni Philip ang tanong ni mommy pagkatapos akong pagmasdan ng ilang segundo. Hindi pa naman siguro ako namumutla ano. “Second-year college po, Business Management.” Sumimsim ng tsaa si mommy, “I see, ka batch mo pala ang kuya niya, si Vincent.” Tumango siya at muli akong binalingan. ‘You okay?’ he mouthed and I nodded to assure him. ‘Wag ngayon please lang! Parang mas bumagal ang oras ng pagkain. Hindi ko alam kung ramdam nila ang tensyon o ako lang ang gumagawa noon. Philip was talking to my mother with outmost respect, I can sense that. Natapos nalang ang hapunan ay siya pa ring kaba ang meron sa dibdib ko. Nakapagpaalam na si Philip kela ate Rose at manang pati na rin sa kay Mommy. “Are you okay?” nagaalala kong bungad sakanya nang nasa labas na kami. Madilim na ang labas ng village kaya wala nang masyadong tao sa labas. Parang uulan pa ata. He smiled boyishly. “Of course. Ikaw, you look tense a while ago. You good?” Sa totoo la
The Endless Spotlight Take 25
“Mom!” napasigaw ako ng wala sa oras. Lumayo ako ng konti kay Philip at natatarantang puntahan ang nanay ko. She is looking sternly at me, looking through her lenses because of the man behind me. Nilingunan ko si Philip and I saw him bow slightly to my mom. “Good evening po, Mrs. Villareal.” My mom never changed her reaction but still acknowledged Philip. “Good evening to you, too.” Iniba ko ang usapan, para mawala sa paningin niya si Philip. “W-why are you here outside?” “I just got home too. Galing pa akong Bulacan and I brought home their famous bulalo, why don’t you ask him to join us.” and then looked at Philip. “Join us for dinner, hijo.” I looked at Philip. Pinanlakihan ko siya ng mata para sana ay makuha niya ang ipinapahiwatig ko. He glanced at me for a moment and answered my mom. “Sure po.” Napapikit ako ng wala sa oras. I want you to go Philip, at baka mainterrogate ka ng nanay ko! Pumasok na kami sa loob. Parang unang beses ni Philip sa bahay namin nang pinasadaha
The Endless Spotlight Take 24
We’re walking together with the beautiful sunset of Lingayen. Ang ihip ng hangin ang tumatama sa amin pareho pero parang mas presko kung siya ang tignan na kakatapos lang ng practice kesa sa akin. Habang tinititigan siya ay hindi ko maiwasang balikan ang inamin at gusto niyang mangyari sa harap rin ni Lulu. I have a lot of questions in mind. Pero I was scared to make a move and ask him things that are bothering me… Hindi namalayan na kanina pa pala rin siya nakatitig sa akin. I felt my face red. Nahiya tuloy akong ibalik ang tingin sa kaniya. Ngunit siguro dahil kuryoso sa naging pagtitig ko sakaniya, he stared as we continue to walk. Nako, hindi ko nga kaya itanong sa kaniya ang mga nasa isipan ko. I can’t even look at him now. “May I?” Hindi ko naintindihan iyon pero parang bulong ng malamyos na hangin ang rahan ng pagdulas ng kanyang kamay sa akin. He’s talking about our hands. Nagtanong ka tapos sinagot mo rin! Mababaliw ako sa mga ginagawa mo, Philip! "Why are you still
The Endless Spotlight Take 23
Pareho kaming napatingin ng tuluyan sa kay Philip. Hindi ko alam kung may mas lalakas pa ang kabog ng dibdib ko. He was looking at me intently kahit na si Lulu ang kausap niya, “Kung pwede bang ako ang maghatid sa kaibigan mo mamaya pag uwi?” Nakita ko ang unti unting pag ngiti ni Lulu. Muli kaming nagtagpo ng tingin ni Philip at mas nagpakabog ng dibdib ko ang dugtong niya sa sinabi. “At sa araw araw na rin.” Hindi nakayanan ang paimpit na tili ni Lulu nang nasa banyo na kami, kakatapos lang ng klase. Kahit na kanina pa ang paguusap na iyon ay hindi niya napigilang mapatili kahit sa gitna ng klase. Buti na nga lang at hindi siya napalabas ng genmath teacher namin. Kahit naman rin ako hindi ko makalimutan ang nangyari sa library. Mas tahimik nga lang ang reaksyong ibinibigay ko sa harap ni Lulu, dahil baka kung anong gawin niya sakin kung madulas ako at makwento ko pa ang nangyari kagabi. “Matuto ka na mag ayos ng sarili ah? Tapos ‘wag mo na ko lagi hintayin pag uuwi ka, deretso
The Endless Spotlight Take 22
I don’t know what I am doing. I thought of it as the last thing I can do for him at the moment, to give him comfort through this.I didn’t expect him to respond to my hug, but he did. “Ang tapang mo nga eh,” I whispered. I don’t have the strength to do anything but give him my comfort.“Hmm, sa lagay kong ‘to?” he asked.I nodded, alam kong hindi niya kita, pero ramdam nya. “Oo naman. Mas pinili ng asawa ni manang Tasing na iwan siya kesa ang lumaban at mag isip ng ibang paraan para sumaya silang dalawa. Kaya saludo pa rin ako sa’yo.”“Ikaw, kahit sa tagal nang mahirap makipagsapalaran, kahit hindi tama ang naisip mong solusyon o armas para lumaban, hanggang ngayon nandito ka pa rin. Kaya saludo ako sa’yo dahil matapang ka.”This time, hinarap ko siya. His eyes are full of awe.“So from now on, don’t give me reasons for you to do it again. You have a lot of reasons to live, and to live by it is to forgive yourself first before the people who have hurt you. Alam ko hindi madali but
The Endless Spotlight Take 21
Both of his hands are full of sliced cuts. May mga natuyong dugo pa, yung iba ay mga luma na na tila ba ay higit pa sa buwan ito kung pagmasdan. I can’t help my tears to fall as I reached for the kit to aid him. I can sense his panic while I still continue to aid him. “H-hey, why are you crying?” hindi makatatakas sa boses niya ang sakit, hindi ko alam para saan. But this broke my heart, into million pieces. I was silent while I do my job, even as he continues to wipe away my tears and continue to hush me. I am speechless. “Bakit hindi ko man lang napansin ‘to…” He moved closer. “Sel, it’s not your fault.” napapaos niyang kumbinsi sa akin. Walang gumanang pampakalama o pangungumbinsing okay lang siya dahil patuloy pa rin ako sa pag luha. I am so confused and guilty because of my selfishness. Bakit ko ba kasi siya laging hinahayaan na ako ang unahin niya? Bakit ang makasarili ko na hindi ko man lang siya natatanong kung kamusta nga ba talaga siya? Bakit sa tuwing magkakausap k
The Endless Spotlight Take 20
I heard him grin. “I will not hang up.”Dahil dun ay mas nagmadali akong magligpit ng gamit. Tapos na rin naman ako sa gawain ko kaya mabilis din akong nagpaalam sa mga kasamahan ko.“Bye po pres, thank you po!” hindi ko na narinig ang sagot ng presidente namin dahil sa pagmamadali ko.“Careful,” he chuckled on the other line. Naririnig siguro niya ang pagmamadali sa paghinga ko dahil sa pagtakbo. Inirapan ko siya kahit hindi niya ako nakikita.Nang sa wakas ay nakarating na ng guard house at nakita ko na siya ay sabay na naming pinatay ang tawag. Kapansin pansin ang tangkad niya sa mga iilang estudyanteng nasa eskwelahan pa. Pansin ko rin ang suot niyang jacket na puti, army green khaki shorts at vans na sapatos.Hingal na hingal pa ako at pilit lumunok at huminga, ngunit hindi ako nagdalawang isip na tumawid sa kabilang kalye kung saan nandun siya na pilyong nakangiti sa pagtawid ko. Pero nang sumagi sa isip ko
