All Chapters of Serendipity : Chapter 31 - Chapter 40

Siguro pang-anim na bote ng soju na ang nilalagok ko ngayon. I'm not sure basta tungga lang ako ng tungga hanggang sa mabura ng matapang na asido ng soju ang kirot na nararamdaman ng puso ko.Nakarating ako sa unit ko ng lugmok. Plano ko pa sanang katukin si Dylan sa unit niya pero napag-alaman kong umalis na pala siya roon. Mas lalo akong nasaktan nang malaman kong umalis na siya.I want to talk to him just to beg him for an explanation. Ang gulo lang kasi. Why did he say that all of a sudden? Bakit bigla na lang siyang nagbago?Why did he plead with me to forget him?Ngayon niya pa 'yon sasabihin kung kailan sobrang hirap na para sa akin na kalimutan siya. He was the one who saved me from experiencing mournfulness, and that

I found someone I never want to lose --- but life was being rude to me.Lahat na lang ba ng importanteng tao sa buhay ko, e kailangan akong iwan? How will I be able to live life if no one wants to stay at my side? Or rather, the challenges of life make them leave me... For good.There's only one thing I did while I was sitting on the waiting chair outside of the ICU. I could feel how my hands shivered even though I tried to stop it. Umaapaw ang nerbyos sa katawan ko sa tuwing tumatagal ang mga doktor sa loob ng ICU. Mas nadaragdagan 'yong takot ko sa katawan na baka may masama ng nangyari kay Julia."Hush now, Magi. Everything will be alright." Sambit ni Delancy as she tapped my shoulders. "Hindi tayo pababayaan ng nasa itaas. Magtiwala lang tayo, okay?"

Nanatili lang akong walang imik at parang tuod na nakaupo sa isang bench katabi ang isang 'di katandaan na lalaki na nagpapakilalang siya raw ang Papa ko.Until now, hindi pa rin ma-process ng utak ko ang lahat. I'm still doubting every single word he uttered and thoughts revolving around my mind that he's just fooling me around."Alam kong hindi ka kaagad maniniwala sa akin kaya nagdala ako nito," nang muli siyang magsalita, kaagad rin akong napalingon sa kaniya.He's handing me a small picture --- it was my baby picture."Nakiusap ako sa Mama mo na bigyan niya ako kahit litrato mo para naman kahit sa picture lang ay nakikita kita."Maluha-luha kong pinagmasdan ang mukha ni

"Pinagod ako ng mga batang iyon. Mga boss ko nga sa trabaho, utak ko ang pinapagod. Sila naman, katawan ang pinagod sa akin!" Nasa loob na kami ng van paalis sa lugar na 'yon nang magsimulang mag-rant si Harris. "Halata bang haggard ako?""Gwapo ka naman," ani Warren. "Kahit haggard ka, at least gwapo ka."They're sitting in front of me. That's why I'm able to see how Harris pushed Warren's shoulder sa harap ng upuan niya."Edi sinabi mo ring haggard ako!""Lahat naman tayo!" Muttered Delancy. "Pwede mo namang iligo 'yan pagkauwi, e.""Hindi porke inaaway ko 'yang jowa mo, may karapatan ka ng makisabat." He's starting a fight again.

At least I've got the chance to meet my father.It's quite short --- hindi man lang pinaabot ng tadhana na makasama ko 'yong Papa ko kahit good for one month.Tahimik kaming naglalakad ni Trisha sa kalagitnaan ng gubat. Hindi ko alam kung tama pa ba ang direksyon na tinatahak namin. I don't even know how we will escape in this forest that seems like we're walking to infinity.It was hard for me to forced Trisha na tumakbo na palayo matapos masaksihan ang unti-unting pagbagsak ng walang-buhay na katawan ng Tatay namin sa lupa. Nahirapan din ako na piliing tumakbo na lang palayo instead of running onto my father and try to save him by calling someone to give us assistance.I also want to save my father, but I can't. He put his