Go To Hell (Hell Duology #1)의 모든 챕터: 챕터 11 - 챕터 20

Cypher’s POV      Naramdaman ko ang isang butil ng tubig na pumatak sa aking mukha. Pinakiramdaman ko ito hanggang sa nagsunod-sunod na ito sa pagpatak. I opened my eyes to see the dark clouds in front of me, at ang hindi mabilang na patak ng ulan na tumatama sa aking mukha. Napabangon ako sa pagkakahiga, at napalingon ako sa aking gilid kung saan nakita ko si Zero.       Napapikit ako nang mariin nang naramdaman ang kirot mula sa sugat na nasa aking ulo. “Hey, wake up.” Tinapik ko ang braso ni Zero, hanggang gumalaw ang kaniyang mata at nagmulat bago sinalubong ang aking tingin. Napabangon siya mula sa pagkakahiga, at sinapo ang kaniyang ulo. “My head hurts. Crap.” Nagawi ang tingin ko sa kaniyang sentido at napansin na ang dugo mula roon. “Your head is bleeding.” Balak ko na sanang hipuin ang sugat niya sa ulo, ngunit naramdaman ko na lang ang kamay n

Cypher's POVSince the theme of the party are blue and red, I chose to wear blue dress and a blue mask. Hindi ko napigilan ang mapangiwi dahil sa suot kong off shoulder dress, pero ayos na 'to sa akin, kaysa naman magsuot ako ng masyadong revealing. It’s an elegant dress yet simple. May taste talaga sa fashion si Seike.Bumaba na ako sa aking kuwarto at tumungo sa sala kung saan prenteng nakaupo sa sofa si Seike. He’s wearing a blue tuxedo with a white long sleeve under, and a blue necktie para terno kami. His hair is in a messy style, na nagpatingkad sa kaniyang hitsura.“I know, I’m handsome. Huwag mo akong pagnasaan,” pang-aasar niya sa akin. Here he goes again, ang kaniyang pagkamahangin.“Tsk. Tara na.” Pinauna ko siya sa paglabas ng aking apartment. Since trouble always following me, hindi na ako umaalis ng walang dalang kahit ano’ng weapon.I brought my silver sling bag where my gun is.

Cypher's POV“Oh my God, Cypher! Ano na namang nangyari sa mukha mo!?” Napatakip ako sa kabila kong tainga nang sumigaw nang malakas si Farris.      I just arrived this morning at dumiretso ako sa cafeteria, hindi ako pumasok ng first subject dahil na-late na rin naman ako ng thirthy minutes, at ngayong oras na para sa break time ay nandito na rin sina Farris kasama si Denise at si Sumi. Halos mabingi na tuloy ako dahil sa malakas nilang pagsigaw sa akin.“Ate Cypher, may bumugbog ba sa `yo!?”“God, Cypher! Saan ka ba nagpunta—”“Will you three shut up? Nakaririndi ang mga boses niyo,” ngiwi kong saad na nagpatahimik sa kanila. Umupo sa tabi ko si Farris at sinuri ako nang mabuti.“Ano ba kasing nangyari?” usisa niyang tanong habang hinihigit pa ang laylayan ng aking damit. Tiningnan ko

Cypher's POV     Dahil alas otso ng gabi nagbubukas ang bar na sinasabi ni Seike ay nagpunta na lang kami sa iba't ibang food court sa labas. Yeah. Hindi talaga ako nabubusog. Gosh! How I do love to eat. Pero pagpatak pa lamang ng alas otso ng gabi ay nagtungo na kami ni Seike sa Black Maricosè.     Isang mausok at maingay na lugar ang bumungad sa amin pagkapasok pa lang namin ni Seike sa loob ng bar. The people are wild while dancing with the load sounds of the music. Masyadong magulo at nagkakasayahan ang mga tao. Pumunta kami ni Seike sa may bar counter para um-order ng drinks. Tinanong niya pa kung ano’ng drinks ang gusto ko at sinabi kong siya na lang ang bahala.     We stayed there for about ten minutes, hanggang sa maubos niyang tuluyan ang drinks niya, habang halos hindi pa  nangangalahati ang sa akin. Hindi ako masyadong umiinom, isa pa mababa ang t

Cypher's POV        I was driving on my way home when I decided to stop at the Jollibee. I really can’t take my craving stomach, I really need to eat. I was about to enter the fast food when someone suddenly grabbed my wrist. Nanlaki ang mata ko nang nakita ko si Zero na pawisan at mukhang pagod na pagod. Namalayan ko na lang na hinatak niya ako malapit sa isang malaking puno. “What the hell are you doing? ” Hindi niya pinansin ang tanong ko at nanatiling nagmamasid sa paligid. He didn’t remove his hand on my wrist, kaya naman mabilis ko iyong inalis. “It’s already late. Why are you still here?” tanong niya habang palinga-linga pa rin sa paligid. Pansin ko ka namumula ang kaniyang pisngi at tainga. “I’m hungry, and I’m here to eat,” nasabi ko na lang. I can’t believe that I did answer his question. “It’s very dangerous to—oh shit! They’re here.” Kumunot ang noo ko