Third Person's POV
Nakalabas nang matiwasay si Cypher mula sa condominium unit, ngunit naghahabol pa rin siya ng kaniyang hininga dahil bahagya siyang nakalanghap ng usok. She immediately ran to the elevator, until she reached the ground floor, ngunit nagtaka siya dahil nakarinig siya ng mga sigawan at putukan mula sa labas. Hawak niya sa kanan niyang kamay ang isang katana bago pumunta sa pinagdausan ng Masquerade.
Her wound on her face is visible, dahil sa natamaan ito ng dagger kanina, may sugat din siya sa kaniyang ulo dahil sa pagtama ng bubog. Even her face have scratches including her arms. Bumungad sa kaniya ang mga nagbabarilang mga tao pagdating niya sa hall, she escaped on the wall beside her so the bullets wouldn’t fire her.
“Cypher, where are you?” rinig niya ang boses ni Amethyst mula sa kaniyang earpiece. Napalinga-linga siya sa paligid para m
Cypher's POV“Oh my God, Cypher! Ano na namang nangyari sa mukha mo!?” Napatakip ako sa kabila kong tainga nang sumigaw nang malakas si Farris. I just arrived this morning at dumiretso ako sa cafeteria, hindi ako pumasok ng first subject dahil na-late na rin naman ako ng thirthy minutes, at ngayong oras na para sa break time ay nandito na rin sina Farris kasama si Denise at si Sumi. Halos mabingi na tuloy ako dahil sa malakas nilang pagsigaw sa akin.“Ate Cypher, may bumugbog ba sa `yo!?”“God, Cypher! Saan ka ba nagpunta—”“Will you three shut up? Nakaririndi ang mga boses niyo,” ngiwi kong saad na nagpatahimik sa kanila. Umupo sa tabi ko si Farris at sinuri ako nang mabuti.“Ano ba kasing nangyari?” usisa niyang tanong habang hinihigit pa ang laylayan ng aking damit. Tiningnan ko
Cypher's POV I was busy packing my things because it’s already Friday. Balak kong umuwi sa aking apartment ngayong hapon dahil wala naman ako ibang ginagawa sa university tuwing weekend. Ito naman talaga ang madalas kong ginagawa; ni minsan ay hindi ako natulog sa dorm tuwing weekend dahil hindi ko iyon gusto. Mas pinili kong maglakad na lang muna dahil naisip kong kumain sa isang fast food. Nakararamdam na rin ako ng gutom kaya um-order na ako ng puwede kong kainin para sa hapunan. I checked my phone if there’s any messages and updates from Amethyst, ngunit wala naman akong nakita. Napabuntonghininga na lang ako. It’s been what? Two weeks since the incident about the flash drive thingy happened. Matapos niyon ay wala nang sumunod pang misyon na ibinigay sa amin ang main boss. N
Cypher's POV Dahil alas otso ng gabi nagbubukas ang bar na sinasabi ni Seike ay nagpunta na lang kami sa iba't ibang food court sa labas. Yeah. Hindi talaga ako nabubusog. Gosh! How I do love to eat. Pero pagpatak pa lamang ng alas otso ng gabi ay nagtungo na kami ni Seike sa Black Maricosè. Isang mausok at maingay na lugar ang bumungad sa amin pagkapasok pa lang namin ni Seike sa loob ng bar. The people are wild while dancing with the load sounds of the music. Masyadong magulo at nagkakasayahan ang mga tao. Pumunta kami ni Seike sa may bar counter para um-order ng drinks. Tinanong niya pa kung ano’ng drinks ang gusto ko at sinabi kong siya na lang ang bahala. We stayed there for about ten minutes, hanggang sa maubos niyang tuluyan ang drinks niya, habang halos hindi pa nangangalahati ang sa akin. Hindi ako masyadong umiinom, isa pa mababa ang t
Third Person's POV Mabilis na kumilos si Cypher para hanapin ang kaniyang pakay. Hindi man niya maintindihan ang nangyayari sa kaniyang paligid ay ipinagsawalang bahala na lamang niya iyon. Ang mga mafia na nagtatangkang humarang sa kaniya ay walang pagda-dalawang-isip niyang pinapatamaan sa noo, walang mintis at walang labis. When she suddenly found a door, she immediately fired the mafia that tried to open it. Mabilis niyang nahawakan ang braso ng isang mafia nang tangkain nito na siya ay barilin, she immediately twisted the mafia’s arm tand kicked the gun that the mafia was holding. Tumalsik ang baril sa kung saan at bago pa makawala ang mafia sa pagkakapilipit ay binaril niya ito kaagad sa likod ng dalawang beses. Diretso niyang tinahak ang daan papunta sa nasabing pintuan at binuksan ito. Mabilis niyang
Cypher's POV I was driving on my way home when I decided to stop at the Jollibee. I really can’t take my craving stomach, I really need to eat. I was about to enter the fast food when someone suddenly grabbed my wrist. Nanlaki ang mata ko nang nakita ko si Zero na pawisan at mukhang pagod na pagod. Namalayan ko na lang na hinatak niya ako malapit sa isang malaking puno. “What the hell are you doing? ” Hindi niya pinansin ang tanong ko at nanatiling nagmamasid sa paligid. He didn’t remove his hand on my wrist, kaya naman mabilis ko iyong inalis. “It’s already late. Why are you still here?” tanong niya habang palinga-linga pa rin sa paligid. Pansin ko ka namumula ang kaniyang pisngi at tainga. “I’m hungry, and I’m here to eat,” nasabi ko na lang. I can’t believe that I did answer his question. “It’s very dangerous to—oh shit! They’re here.” Kumunot ang noo ko
Cypher's POV I was stunned on my position when I saw her. Not that I’m afraid of her, but I'm thinking about Zero, panigurado akong magtataka siya kung bakit kilala ako ng taong ito. Kahit na natatakluban ng tela ang kaniyang bibig ay nakikita ko pa rin ang nakalolokong ngisi sa kaniyang mga mata. "It’s been a long time," she said. Napapikit ako nang mariin nang humarang si Zero sa aking unahan. I can feel that his aura becoming more darker. I don’t know what the hell is she doing here. Nagawa niya pa talagang magpakita ngayon kung kailan may iba akong kasama. Does she want me to get caught? Well, what should I expect kung noon pa man ay gawain na niya ang ungusan ako. “Who are you?” I didn’t bother to speak since Zero was the one who did it. Narinig ko ang pagak na pagtawa niya sa itinanong ni Zero. It was like that’s the most stup
Cypher's POV Amethyst immediately leave matapos niya kaming ihatid ni Zero sa aking apartment. Binigyan niya pa ako ng makahulugang ngisi na hindi ko na lang pinagtuunan ng pansin. Tsk. She’s always like that, hindi man lang nagpanggap na nag-aalala rito sa lalaking kasama ko. Zero woke up when we reached my room, he looked really pale. Mabilis ko siyang inihiga sa kama at iniwan siya saglit para kumuha ng mga gamit na panggamot sa kaniya. Bumalik din ako pagkatapos. Balak ko pa lang buklatin ang damit niya, ngunit mabilis niyang nahawakan ang pala-pulsuhan ko. “What are you tyring to do?” tanong niya na ikinaikot ng dalawa kong mata. “Giving you a first aid. Gusto mong maubusan ng dugo?” I sarcastically said to him. Inalis ko ang pagkakahawak niya sa wrist ko bago ko binuklat ang kaniyang damit. I’m not a nurse nor a
Cypher's POV Weekend just ended, and now I am back being a student. Napansin ko ang katabi kong babae na kanina pa naghihikab at kinukusot ang mata dahil sa kanina pa nagkukuwento ang aming lecturer tungkol sa buhay niya. Tahimik ang buong klase nang matapos sa pagkukuwento ng aming baklang professor. “Class, masyado bang nakakaantok ang kuwento ko?” tanong niya ngunit tanging paghikab lang ang isinagot ng ibang mga estudyante. Tumikhim ang aming prof para makuha ang atensyon namin. “Since the 76th anniversary foundation of our school is near, I want you to prepare for this event,” he announced. Nagsimulang mag-ingay ang buong classroom dahil doon, halatang excited ang iba dahil sa mga nakabalandrang bungisngis sa kanilang mga labi. “Bawat room ay may kaniya-kaniyang Booth nagagawin. So any suggestion class?” Maraming nagtaas ng kamay para sa mga booth suggestions nila.
Cypher’s POV Madaling araw na nang umalis ako sa mismong unit ni Zero. He’s still sleeping, kaya hindi niya alam na umalis ako. Balak ko ngayong bumalik sa aking apartment dahil may pasok pa ako pagdating ng umaga. Susulitin ko na ang mga nalalabing araw ko rito sa Pilipinas. Natulog muna ako nang mga ilang oras dahil hindi naman masyadong maagap ang aking pasok. I checked my phone and found out a lot missed calls came from Zero. Napaikot nalang ang dalawa kong mata, nasisiguro kong nap-paranoid na 'yon ngayon dahil sa pag-alis ko sa kaniyang apartment. Tsk. That guy. Pinatay ko ang aking cellphone dahil baka maisipan na naman niyang tumawag. Pagkarating ko ng university ay dumiretso kaagad ako sa dorm. I still have thirty minutes before my first period starts. Prente akong nakahiga sa ak
Cypher’s POV Life isn't fair. Life has never been fair. I could still remember those times that we suffered in that organization. Mahirap, sobrang hirap. Lalo na't puros pasakit lamang ang aming nararanasan. We've learned to fight, yes, pero sa kabila pala ng lahat ng kabutihan ng ibang mga tao ay may kaakibat ding masamang pagpaplano. When me and Seike survived the plain crashed, I really don't know where should I start. Iniisip ko, na paano pa ako makakapag-simula kung ang kaisa-isa kong pamilya na si Rus ay nawala rin sa akin? Paano ako magsisimula kung ang kalahati ng buhay ko ay kinuha na sa akin? Paano ako magsisimula kung ang mga taong gustong-gusto kong protektahan ay bigla nalang nawala sa akin? How am I supposed to live without him? Without my twin that the only family that I had. Those
Cypher’s POV Life taught me how to be a strong person despite of everything that I've experienced. Kill to live, or die without fighting, these are my only choices that I have. Though killing thousands of lives won't ever bring back the lives of the people that I love. I maybe like those people who killed them, but they taught me how to kill, they just created a monster like me, a monster that will going to bury them in hell. I'm hiding for more than a year, and it’s time for me to come out. I’m coming out for them, if they’re done chasing us, then I’m the one who will gonna chase them now. Bumangon na ako sa aking pagkakahiga at kinuha ang aking cellphone. I dialed his number as I waited for it to ring. Nang natapos ang ikatlong ring ay kaagad na itong sinagot ng nasa kabilang linya.“Cy...&
Cypher’s POV I woke up from my bed while my hands are shaking. I dreamth again.... Napahilamos nalang ako sa aking mukha saka ako bumaba ng aking higaan at dumiretso sa kusina. My knees are shaking, at hindi ko mapagilang gapangan ng matinding kaba sa tuwing napapanaginipan ko iyon. Why it has to be like this? Dalawang taon na rin ang nakakalipas, pero paulit-ulit pa rin akong sinasampal ng katotohanan; katotohanang kinubli ko sa loob ng dalawang taon; katotohanang kahit kailan ay alam ko namang hinding-hindi ko matatakasan. I closed my eyes and closed my fist. Hindi pa, hindi ko pa kayang harapin ang katotohanan. I chose this life, not because I wanted to escape from the truth, but for me to get ready. Dahil kahit kailan, alam kong hinding-hindi matatahimik ang aking kaluluwa hangga’t hindi nagbabayad ang mga taong
Denise’s POV Abala ako sa pag-aayos ng mga utensils dito sa kitchen ng restaurant ni Kuya Badong. It’s been a week since Cypher’s birthday, akala talaga namin nawawala si Cypher, iyon pala umuwi siya ng apartment noong mga panahon na iyon, tumawag kasi sa akin si Kuya Badong noong gabi na iyon at nalamang nakita pala niya si Cypher na umuwi. I blamed myself for that night actually, simula kasi noong gabi na iyon ay hindi na siya pumasok sa eskwelahan, hindi ko pa siya nabibisita sa kaniyang apartment dahil kadarating ko lang din kanina galing ng university. I don’t know but I think Cypher has a problem, hindi niya lang sinasabi. Though palagi naman 'yong tahimik at hindi mahilig magkuwento. Ni wala nga akong ideya sa kung ano ang mayroon sa nakaraan niya. I mean, me and Kuya Badong didn’t even know where she came from, or kung may pamilya
Chapter 43: PreviouslyTwo years ago....Halos hindi na magkamayaw ang mga tao sa pagsayaw habang patuloy na sumasabay sa tugtugin. Everyone was drunk except for the one group of boys and girls at the corner of the bar.“Para kay Cypher!” sigaw ni Peia saka itinaas ang hawak nitong baso na may lamang alcoholic drink. Nakaakbay naman dito ang binatang si Seike na hindi pa tinatamaan ng kalasingan dahil sa walang humpay nitong katatawa.“Come on, Cy! It’s your birthday. Loosen up!” wika ng natatawang si Seike sa dalaga, pero imbis na sundin ang sinabi nito ay ngumisi lamang ang dalaga saka tinungga ang isang shot ng tequila, dahil doon ay naghiyawan ang kanilang mga kasama at nangunguna pa nga roon si Seraphina.“Your twin will definitely sue you after this,” wika pa ng nakangising si Seraphina na namumungay na ang mga mata at halatang lasing na,
Denise’s POV Napansin kong bumalik ng gymnasium si Farris at mukhang badtrip ito dahil na rin sa magkasalubong niyang mga kilay. What happened? At ano nang nangyari kina Cypher at Zero? “Ano’ng nangyari? Bakit hindi mo pa sila kasama?” Nakiusap kasi ako sa kaniya na sundan sina Cypher at Zero dahil panigurado akong magagalit talaga si Cypher. “I really don’t understand, Denise! She punched Zero! Bakit hindi man lang niya na-appreciate 'yong ginawa ni Zero for her!?” inis niyang wika. Lumapit ako sa kaniya at tinapik ko ang kaniyang likuran. “It’s normal, you know Cypher isn’t fond of celebrating her birthday,” I told her, bahagya namang kumunot ang noo niya sa labis na pagtataka. “What do you mean?” Napabuntong-hininga naman ako dahil doon. Sana pala hindi ko nalang ni-consider si Zero para i-surprise si Cypher, sigurado akong itatanggi na naman ni Cypher na
Cypher’s POVMabilis kong nahablot ang aking bag sa katabi kong upuan at isinuksok ang aking cellphone sa bulsa ng aking pantalon. Hindi ko puwedeng ipagsawalang bahala na lamang ang aking narinig. They can hurt me, but not Denise. No, not her.“What happened?” tanong sa akin ni Boss Raze na napatayo na rin.“Emergency,” I told him. I am very sorry for my cocky attitude this time.Hindi ko puwedeng isakripisyo ang buhay ni Denise sa kahit na ano’ng bagay. She’s important, marami pa namang time para makausap ko si Boss Raze.“I’ll go with you.” Napahinto ako sa paglalakad nang hinablot niya ang aking braso kaya naman napabaling ako sa kaniya. I was about to protest, but he's still forced to go with me. “You know I can help,” and with that ay wala na akong nagawa kun’di ang isama siya.Sumakay ako sa kaniyang sasakyan at itinuro sa
Cypher’s POV Hindi maiwasang kumunot ng aking noo habang nakatingin ako sa pintuan ng cafeteriaat kumakain ng pasta. For the whole week ngayon ko lang napansin na hindi ko na nakikita si Keira kasama si Zero. Not that I want them to be together, but I really don't know what's going on between them. Hindi ko na rin kasi madalas makita si Keira, kaya naman kampante na ako na hindi binabantayan si Zero. And speaking of Zero, I’ve never seen him for a week, same as with Trace and Xaver. Huling usap namin ay noong kinompronta niya ako tungkol sa nangyari sa party ni Boss Raze, and speaking of my boss— isang linggo na rin mula noong nakausap ko siya. I’ve never agreed that I would date him, pero dahil kailangan ko talaga ang mga impormasyon na nalalaman niya ay mukhang wala na akong magagawa. And he’s the one who schedul