‘Masyado niyang pinoprotektahan si Kong Ziyin. Iniisip niya rin ang tungkol sa sanggol para sa kapakanan ni Kong Ziyin, pero...’ “Sinabi mo na may utang akong buhay sayo at kay Kong Ziyin, hindi ba?” bigla niyang tanong. Tumitig si Ye Wenming kay Zhuo Qianyun. Hindi niya alam kung bakit pero nababalisa siya sa pagiging kalmado niya. Tumayo si Zhuo Qianyun at naglakad sa malapit na bar. Kumuha siya ng isang bote ng alak at isang walang laman na baso bago ibuhos ang kanyang sarili ng inumin. Kailangan niya siguro ng inumin para bigyang ang kanyang sarili ng kahit lakas ng loob. Ang red wine ay bumuhos sa kanyang bibig nang may matamis at mapait na pakiramdam... ‘Ang sarap nito.‘Bakit ba hindi pa ako nakakahanap ng ganitong kasarap na wine noon?’Matapos uminom ng isang baso ng wine, binasag ni Zhuo Qianyun ang baso sa gilid ng bar. Agad na nabasag sa kalahati ang baso. Hinawakan niya ang kalahating basag na baso sa kanyang kamay, at ang gilid ng baso ay puno ng matutulis na ti

‘Ito ay dahil nabilanggo lamang siya ng tatlo at kalahating taon. Magaan na sintensya lang ito! Napakagaan!’‘Pero, bakit ko siya pinigilan nang nakita ko siyang sinasaktan ang sarili niya? Bakit ako tumawag ng ambulansya?‘Ako dapat ang bumabawi sa kanya, pero sa huli, pakiramdam ko na siya ang naghihiganti sa akin!’Partikular na tumunog ang kanyang phone nang malakas sa tahimik na lugar. Tiningnan ni Ye Wenming ang pangalan at nakita na si Kong Ziyin ito. “Wenming.” Nang sumagot siya, ang malambing na boses ni Kong Ziyin ay umalingawngaw mula sa kabilang dulo ng tawag. “Anong problema?” tanong ni Ye Wenming, pero mayroong pagod sa kanyang tinig. “Anong problema? Pagod ka ba?” mabilis na tanong ni Kong Ziyin, natunugan ang kaibahan sa kanyang boses. “Ayos lang ako. Abala lang ako sa iilang maliliit na bagay,” sabi niya. ‘Oo, maliit na bagay lang si Zhuo Qianyun sa akin.’“Kung... Kung ganoon ay hindi na kita aabalahin pa. Gusto ko lang malaman kung kailan ang balik mo?

Pagkaraan ng tatlong araw, nakatanggap ng tawag si Ling Yiran mula sa law firm na nakapasa siya sa isang interview at pinili siya ni Lawyer Gu na punan ang posisyon ng paralegal. Bagaman ito ay isang paralegal na trabaho lang, ibig sabihin ay bumalik na siya sa legal na mundo!Nang tinawagan ni Ling Yiran si Qin Lianyi para sabihin ang magandang balita, taos-puso ang tuwa ni Qin Lianyi para sa matalik niyang kaibigan. “Magaling! Magtrabaho ka nang mabuti! Umaasa ako na ililibre mo ako ng hapunan kapag naging manananggol ka!” sabi ni Qin Lianyi. Hindi mapigilang matawa ni Ling Yiran. “Hindi ko kailangang maging mananggol para ilibre ka. Ililibre kita ng piging kapag nakuha ko na ang unang sweldo ko.”“Deal ‘yan, ah! Maghihintay ako sa pa-piging mo,” wika ni Qin Lianyi. “Sige ba,” sagot ni Ling Yiran. Ito ay para bang nawala ang depresyon niya mula noong nakaraang mga araw. ‘Tuloy lang ang buhay,’ isip niya, at makakalimutan niya ito nang paunti-unti. ‘Mapapakawalan ko rin

“Tagalabas lang. Dating... kaibigan, pero hindi na kami nagkikita,” sinabi ni Ling Yiran at ngumiwi. Maingat na sinabi ni Lawyer Gu, “Kailangan mong pasalamatan ang kaibigan mo. Kapag wala itong taong ‘to, baka hindi ka na nakabalik para magtrabaho bilang isang abogado ngayon.” Nahimasmasan si Ling Yiran pagkalabas ng opisina ni Lawyer Gu. Sa totoo lang, nag-aalala siya na ang kanyang amo ay pipilitin siya na hanapin kung sino ang tumulong sa kanyang ibaliktad ang kaso. Sa likod ng kanyang lamesa, nagsisimula nang masanay si Ling Yiran sa mga gawain. Nagtrabaho rin siya bilang assistant sa loob ng kalahating taon noong una siyang sumali sa industriya. Mabilis siyang umangkop sa trabaho ngayong bumalik na siya rito. Maaring medyo walang kabuluhan, pero hindi ito mahirap. Lumakad-lakad si Guan Lili sa kanyang lamesa para mangamusta at talunin ang paligid ng palumpong tungkol kay Yi Jinli, na hindi pinansin ni Ling Yiran. Sa pagtapos ng araw, aalis na dapat si Ling Yiran nang

Nang nakita ni Ling Yiran na susulyap ito sa direksyon niya, agad siyang umiwas dito. Siniksik niya ang sarili sa isang tabi, pero sa halip ay aksidenteng niyang nabangga ang ibang lalaki. “Pasensya ka na!” Nagmadali siyang humingi ng paumanhin. “Bulag ka bang hayop ka? Sino ka para banggain ako? Kilala mo ba kung sino ako?” lasing na sabi ng lalaking nabangga ni Ling Yiran. “Pasensya ka na, hindi ko sinasadya.” Wala siyang magawa kundi humingi ng paumanhin. Ngunit sa parehong pagkakataon, nararamdaman niyang may nakatingin sa kanya. Malamang ay... mga mata ito ni Yi Jinli. ‘Paniguradong nakikita niya ang kalat ko ngayon.’Ang mapait at maasim na pakiramdam ay kumalat sa kanyang puso. Na para bang kahit ang katiting ng dignidad at pagmamalaki sa sarili na natitira sa kanya ay ‘tila nawala na. Kahit na naghiwalay na sila at kahit ilang beses nang nakita ni Yi Jinli si Ling Yiran sa ganitong sitwasyon... Hindi pa rin niya gustong makita ni Yi Jinli ang kahihiyan niya at pa