All Chapters of Ang Munting Asawa ni Mr. Tremont: Chapter 211 - Chapter 220

Huminga ng malalim si Arianne bago niya sinabi,"Noong nagwala ako dahil sa aking pagkalaglag, may mga sinabi akong bagay na hindi ko dapat sinabi at pinaalam ko sa buong mundo na niloko ko siya ... Pero wala siyang pakialam doon. Marami pang ibang examples. Sapat na sa akin ang mga iyon. Hindi naman ako nahihirapan. Will, okay lang talaga ako. Ang tanging masakit lang para sa akin ay anak ako ng isang makasalanan, at may utang ako sa mga Tremonts. Sa katunayan, natutugunan ni Mark ang lahat ng aking materyal na pangangailangan ko at siya rin ang tipo ko. Ayaw namin ang isa’t isa, iyon lang ang problema naming dalawa. Magkasama kami ng higit sa sampung taon. Higit pa ito sa pag-ibig. Pamilya kami. Hindi na ito masama kung tutuusin."Nang marinig ang mga salita ni Arianne, kitang-kita na lumiwanag ang ilaw sa mga mata ni Will. "Ganoon ba? Mabuti ‘yon, kung totoo ito. Sana hindi ka niya madismaya... "Hindi na pwedeng tumagal si Arianne kaya sinabi niya, “Um… kailangan ko nang umalis n

Kinurot ng mga kamay ni Mark na nakaangat ang mga buto ang baba ni Arianne habang siya ay lumapit at mapanlinlang na tumingin kay Arianne. "Hindi kita nakikita bilang isang pamilya. Kahit na noong bata ka pa, hindi ko nakalimutan ang aking paghihiganti sayo. Sa tuwing nakikita kita, gusto kitang patayin ka. Noong binata na ako, bigla kong napagtanto na malaki ka na at pwede ka na sa mga mata ko. Naiintindihan mo ba ang ibig kong sabihin? Hinintay kong maging eighteen ka bago kita makuha, pero kinuha ka ni Will Sivan mula sa akin. Ang pagmamay-ari ko ay dinungisan ng iba. Ano sa palagay mo ang gagawin ko? "Patuloy siyang nagsalita, "Bakit napaka tanga mo para isipin na pamilya mo ako? Ako ay isang taong naghihintay na patayin ka. Buhay ka ngayon dahil laruan kita. Bakit sa tingin mo ipinagbabawal kita na lumapit sa ibang mga lalaki? Dahil tulad ng isang bagay, ikaw ang pagmamay-ari ko. Ayokong may iba na hahawak sayo. Hindi kita mahal at hindi kita kailanman mamahalin. Wala rin akong

Nagkibit balikat si Nina. "Kung hindi ko narinig ang kanyang mga sinabi kanina at nakita siyang nagwawala dahil sayo, hindi ako maniniwala na gusto ka niya. Kung hindi niya gagawin ‘yon, siguradong lalaban ako para makuha ko siya. Pero, iba na ito ngayon. Hindi ko ugali na manguha ng partner ng ibang tao. Nakakamangha ka, nagawang mong gawing isang anghel ang demonyo. Bibigyan kita ng dalawang thumbs up."Sa sandaling ito, biglang lumitaw si Mary, “O, naguusap pala kayong mga babae dito! Lumapit kayo, kumain ng mga prutas." Dahil narinig niya ang mga sinabi ni Nina, parang nawala na rin ang sama ng loob niya sa babaeng ito.Ramdam ni Nina ang pagbabago sa pag-uugali ni Mary sa kanya at kaaya-aya nitong tinanggap ang mga prutas. "Oo naman, iwanan mo ang mga 'yan dito, Mary."Nilapag ni Mary ang mga prutas at tumingin siya kay Arianne. “Ari, galit na galit si sir. Bakit hindi ka... Di bale, sayang ang laway ko para kausapin ka pa. Pareho kayo ni sir, masyadong matigas ang ulo. Lalo na

Tumawag si Arianne sa bahay at sinabihan niya si Mary na hindi siya ay makakakain ng hapunan sa bahay dahil siya ay mag-overtime. Sinabihan siya ni Mary dahil nag-aalala ito para sa katawan ni Arianne na hindi kakayaning magtrabaho, ngunit wala siyang sinabi. Nang lumabas si Eric sa kanyang opisina upang gumawa ng isang baso ng tsaa noong eight o'clock ng gabi, napaatras siya nang makita niyang nandiyan pa rin si Arianne. "Bakit hindi ka pa umuwi?" Kaswal na sumagot si Arianne, "Nakaupo ako dito buong araw, hindi naman nakakapagod physically ang trabaho ko. Hindi ito nakakapagod. Kakayanin ko to. Kung sa tingin ko ay hindi maganda ang pakiramdam ko, aalis ako ng maaga. Huwag kang magalala sa akin." Nag-aalala pa rin si Eric. "Pasado alas otso na. Mag-overtime kami hanggang nine thirty. Pwede ka nang umuwi. Okay lang." Tumingin sa kanya si Arianne bago niya tuluyang pinatay ang kanyang computer at inayos ang mga gamit niya nang tahimik. Bilang isang lalaki, mataas ang pride n

Ibinaba ni Tiffany ang kanyang ulo sa takot na mapansin. "Hindi na. Iba ang dadaanan ko dahil may gagawin pa ako. Pwede ka nang mauna." Si Jackson ay hindi bulag at hindi rin siya tanga. Madalas na ang mga babae ay nagdadala lamang ng mga handbag na malaki para dalhin ang kanilang cellphone at ilang mga pampaganda para sa trabaho. Gayunpaman, si Tiffany ay nagdadala ng isang itim na bag sa trabaho kanina at malinaw naman na hindi ito isang bagay na kabibili niya lang. Sobrang nagtataka si Jackson sa kung saan nagmamadaling pumunta si Tiffany pagkatapos ng trabaho. Sumunod siya ngunit hiniling sa drayber na ihinto ang kotse sa intersection. Pinagmasdan niya ang pagpasok ni Tiffany sa isang taxi at inutusan ang drayber na sumunod sa taxi na sinasakyan ni Tiffany. Medyo naguluhan ang driver. "Sir, hindi ka ba kakain kasama ni madam ngayon? Saan ka pupunta? Late na tayo..." Sumimangot si Jackson. "Ipaalam mo sa nanay ko na hindi ako babalik para maghapunan ngayon. May gagawin pa ako."