All Chapters of Seven Steps Away (Original Tales of Remorse): Chapter 11 - Chapter 20

My girl friends and my Mom helped me dress up for the night. I don't know why but I suddenly got excited for the party. Mula nang malaman kong dadalo si kuya Wesley, hindi na ako mapakali.I am both excited and a bit tensed. It's been more than two years. Ano na kayang itsura niya? Will he talk to me? Will he dance me tonight?I don't know but I'll do everything just to have a talk with him. Bahala na siguro. Ang mahalaga ay dadalo siya at magkikita na kaming muli makalipas ang matagal na panahon.Perry and Erich put the mini purple and pink butterflies on my braided hair. Nakapaikot ang braid at may golden laurel leaf wih white pearls sa magkabilang gilid ng aking buhok.Erich, being the make up pro, did my face. Pinili niya ang kulay na babagay sa kutis ko. The make up wasn't that heavy. Shades of brown ang eyeshadow pero nagcomplement naman ito sa highlights na nilagay niya. She used bronzer that emphasized my cheek bones and narrow nose even more.

Wesley took me to a carnival near Clamence. Sinubukan naming dalawa ang ilang rides doon at ilang pagkain. We walked around the place with fingers intertwined or sometimes, his arms across my shoulders.May nilaro kaming game kung saan ang premyo ay isang malaking teddy bear. Halos kalahating oras na yatang naglalaro roon si Wesley dahil nakita niyang nainggit ako roon sa dalawang nanalo kanina."Damn it." He cussed. Dumukot siya ng panibagong bill mula sa bulsa niya saka niya ito dinampot. The personnel loaded his gun again. Magaling sa mga anggulo at kalkulasyon si Wesley pero naging challenge sa kanya ang pag-galaw ng target.Mayamaya'y hindi na muna niya itinira ang panghuling bala. Nagtaka ako nang ngumisi siya saka niya ako binalingan. "If I'll hit that freaking monkey you'll sleep in my room tonight." He mumbled.Umismid ako saka ngumisi. Tiniklop ko ang aking mga braso sa tapat ng aking dibdib saka ko siya mapanghamong tinignan. "Go ahead, love. B

Bahagyang humupa ang tensyong nararamdaman sa Severuz nitong mga nakaraang linggo pero sinisigurado ng mga magulang kong palaging may mga nakabantay sa mga maaaring pasukan ng hunters maliban sa main road.Wesley and I kept our secret relationship. Pinipilit niyang umuwi tuwing weekends para makasama ako. Hindi ko alam kung nahahalata na ba ng parents ko ang pagbabalik ng closeness namin ngayong hindi na sila masyadong abala.I tried my best to tell Andrei to stop courting me. I had a lot of attempts to do it but everytime I'm starting to say it, he'll suddenly shift it into another topic. Pakiramdam ko tuloy minsan, sinasadya na niya ang ginagawa niyang pag-iiba ng usapan.Weeks passed and tbe peacefulness went back to Severuz. Wala akong ibang hiling kung hindi ang tuloy-tuloy nang pagbabalik nito. All my life, I never felt different. Hindi ko naisip na hindi kami maaaring maging katulad lang din ng mga normal. Magkaroon ng pangkaraniwang buhay at maranasan an

Isa...Dalawa...Tatlo...Hindi ko pa handang imulat ang mga mata ko.Apat...Lima...Wes, sobrang sakit na.Anim...Panaginip lang hindi ba, mahal ko?Pito...Imumulat ko na ang mga mata ko, ha? Sana sa pagkakataong 'to, nandirito ka na sa tabi ko.Wes, ginawa ko na. Mula sa pwesto ko noong gabing nag-away tayo, humakbang akong muli ng pitong beses patungo sa pwesto mo.Wes, susugal na ko. Handa na akong magsimula ulit ng kasama ka.Wes? Panaginip lang hindi ba? Panaginip lang?Panaginip habang mulat ang aking mga mata? Panaginip...Pero bakit wala ka pa rin? Bakit mag-isa pa rin ako?Wesley...My Wesley...Bakit iniwan mo ko?Kumawalang muli ang mga impit na hikbi sa aking labi. Niyakap ko ang aking sarili saka ko pilit pinigilan ang sariling gumawa ng anumang ingay.Isang linggo na mula nang mawala siya. Isang linggo n

Spin-off 2Chapter • OnePanay ang mura ko habang nakaupo sa silya. Naiinis kong pinunasan ang pawis sa aking noo. This is bullshit. I'm here for almost an hour now. Naiirita na ako sa init ng lugar na 'to at sa init ng ulo ko dahil sa lalaking 'yon.Napatayo ako nang bumukas ang pinto. Pumasok ang isang delta at sinenyasan akong lumabas na. Ngumisi ako saka lumakad palapit sa pinto. Mahina kong tinapik ang kanyang balikat. "Thanks, lover boy." I whispered in a teasing manner. Ngumisi naman siya sa narinig.Boys. How typical of you.Tumaas ang kilay ko nang makita ang kapatid kong si Vera. Matamis ang kanyang ngiti habang kausap si Pearce na nakahalukipkip lamang at nakakunot ang noo.Nabaling ang tingin nilang dalawa sa akin. Pearce clenched his jaw when I winked at him. His eyes narrowed at me. Inayos niya ang salaming suot niya saka niya ibinaling ang tingin sa isa pang delta.Binalingan ko si Vera. Tumaas ang