All Chapters of Serendipity: Chapter 11 - Chapter 20

NAGISING si Leighana na mabigat na mabigat na naman ang pakiramdam. Pakiwari niya ay kulang na kulang na naman ang itinulog niya. Halos ay lagpas hating-gabi na nang makatulog siya ng nagdaang gabi.Isang buwan na mula nang mailipat siya ng destino sa Davao branch ng Dela Vega Doctors.Noong mga unang araw niya ay medyo excited pa siya, na sa wakas ay tila nakawala siya sa renda ng ina. Nagagawa niya ang lahat ng naisin niya ng wala ang Mama niya upang manaway at manermon sa kanya. Pakiramdam niya ay nakalaya siya. Pakiramdam niya ay nakatayo na siya sa sarili niyang mga paa.Ngunit panandalian lamang pala iyon. Panandalian lamang ang saya. Habang lumalakad ang mga araw ay nami-miss niya ang ina, pati na rin ang kapatid niya.Nami-miss niya ang panggigising sa kanya ng ina tuwing umaga. Ang paghahanda nito ng almusal niya. Ang mga sermon nito na noon ay nakakakulili sa tainga niya, ay himalang hinahanap-hanap niya. Ang pag-aasikaso nito sa lahat ng mga ka

"GOD, I missed you, my Lexie." narinig niyang anas ni Ziv nang sandali nitong ilayo ang mga labi mula sa mga labi niya.Kaiba sa mga naunang panaginip niya, ay tila totoong-totoo ang isang ito.Kapiling niya raw si Ziv at buong kasabikang inaangkin ang mga labi niya, habang ang mga kamay nito ay buong pagsambang dinadama ang katawan niya."I missed this." muling anas nito bago niya naramdamang bumaba ang mga labi nito sa dibdib niyang wala nang saplot."Oh, Ziv... I missed you, too... so much." ganting bulong niya rito na hindi malaman kung saan ibabaling ang ulo sa sensasyong nadarama.Pinanatili niyang nakapikit ang mga mata. Nais niyang manatiling tulog. Ayaw niyang matapos ang masarap na kilabot na inihahatid ng bawat paghalik at pagsipsip ni Ziv sa mga sensitibong parte ng balat niya.Naramdaman niyang sandali itong natigilan at nag-angat ng ulo. Napapaliyad na pilit niyang isinunod ang katawan dito. Ramdam na ramdam niya ang kahungkaga

"H-HOW'S my ba-baby...?" sa nangingig na tinig ay tanong ni Leighana."He's fine." matipid na sabi ni Ziv. Tiim pa rin ang mga bagang."Oh, thank God." animo naalis ang mabigat na nakadagan sa dibdib niya. Wala sa loob na hinaplos niya ang sinapupunan."Kailan mo balak sabihin sa akin?" mahinang tanong ng binatang doktor. Ngunit ramdam ni Leighana ang nakatagong galit sa ilalim ng tinig na iyon. "O, may balak ka nga bang sabihin sa akin?""I-i didn't know, either, Ziv. Believe me." nag-uunahan na sa pagpatak ang mga luha niya.Thank God, her baby's safe. Hindi niya mapapatawad ang sarili niya kung may nangyaring masama sa anak niya nang dahil sa kapabayaan niya."Damn it, Leighana, you're a doctor. How come, you didn't notice the symptoms? Your menstruation... paanong hindi mo napansin 'yon? As early, as your first year in MedSchool, itinuturo na ang mga sintomas ng pagbubuntis. Paanong hindi mo alam?" sunod-sunod na

"MARRY ME..."Bahagya siyang natigilan sa sinabi nito. Nang makabawi ay pagak siyang tumawa at umiling-iling. "I don't think that's the best solution.""Then, do you have any other solution in mind, other than that?" sarkastikong tanong ni Ziv.Kunot ang noo at bakas ang iritasyon sa gwapo nitong mukha."Ziv, hindi ginagawang laro ang mga ganitong bagay. Hindi pwedeng dahil lang nabuntis mo ako, eh, magpapakasal na agad tayo." aniya na tumayo na at tinalikuran ito."Then, think of other solution possible, other than getting our child aborted." naramdaman niya ang pag-iiba ng timbre ng boses nito sa huling tinuran.Mabilis siyang lumingon dito at sinalubong siya ng matatalim na mga mata nitong kulang na lamang ay mag-apoy habang nakatuon sa kanya."I never, for once, thought of getting my child aborted--" aniyang napasapo pa sa sinapupunan."Good." putol nito sa sinasabi niya. Hindi kababakasan ng

"HI, Mom, kumusta?" bungad agad ni Ziv nang sagutin ang tawag ng ina."Oh, i'm glad you still know who I am." napangiti siya at napakagat-labi sa sagot ng Mama niya. Bakas ang pagtatampo sa tinig nito.At alam niya kung bakit.Mula nang malaman niya ang tungkol sa pagbubuntis ni Leighana ay iisang beses pa lamang niya itong natatawagan, tungkol pa iyon sa pagre-request niya na magpadala ng panibagong surgeon upang mapadali ang pagluwas nila ni Leighana sa Manila.Hanggat maaari ay iniiwasan muna niyang maka-usap ang ina. Ayaw niyang magsinungaling dito, kung pagsisinungaling man ngang matatawag ang hindi pa muna nila pagpapa-alam ni Leighana tungkol sa kalagayan nito sa mga magulang nila. Alam niyang kapag nalaman ng kanyang ina ang totoo ay hindi niya ito mapipigilang sabihin iyon sa Mama ni Leighana. At iyon ang iniiwasan niya. Gusto niyang igalang ang kagustuhan ni Leighana na personal nila iyong sabihin sa mga magulang nila.