All Chapters of She Leaves: Chapter 11 - Chapter 20

"Ready for hardbound!" Binasa ko ang maliit na note na nakalagay sa sandamakmak na papel na ipinasa namin kanina after ng defense. "Ready for hardbound na tayo!" Muling sigaw ko. "'Yon o!" "Nice!" "Tara na! Pa-hardbound na tayo." "Waste no time, engineers!" "Siguradong-sigurado na ba?" 'Yan ang sari-saring reaksiyon ng mga project study mates ko nang sabihin ko ang magandang balita sa kanila. "Oo nga! Ano? Tara na!" Natatawang sabi ko. Sobrang ingay namin ngayon, mabuti na lang at malapit kami sa field at malayo naman sa buildings. Baka napagalitan na kami dahil sa sari-saring sigaw namin. Sino ba kasi ang hindi matutuwa na ang  halos isang taon mong pinaghirapan na project study ay makakapasa sa mga panel? Sinong hindi? Kaya dapat i-celebrate! First week of February, nagkaroon kami ng projec

Mapakla akong ngumiti sa likuran ng aking isipan. I didn't even know he's on a business trip now. I thought it was last week. Wow. Sabagay, wala naman akong karapatang magreklamo kung hindi ko malaman ang whereabouts niya. Wala naman siyang responsibility sa akin, hindi pa naman kami engaged, hindi pa kami kasal, kaya wala akong karapatang magalit kung bakit hindi ko alam na wala pala siya rito. I really thought he's just there on their milling company, experimenting new chemicals for their sugar corporation or whatever the Chemical Engineer do in that kind of company! Wala akong karapatang magalit at magreklamo talaga! Wala talaga! Walang-wala! Punyemas naman, Sonny! Ni-text ba talaga ay hindi mo magawa? Kahit isang 'I'm out of town' message man lang, wala talaga? Wala? Sigurado na ba? Tahimik ako sa buong oras na kumakain kami ng pananghalian. Ang mga pulitiko lang ang ma-iingay, nag-uusap siguro s

I was like a zombie: barely alive, walking, talking, interacting with people. I am in the state of information overload almost losing my sanity. I don't know what to do with that kind of information I just heard. Hindi ko alam paano manimbang. It's very new to me. Hindi ko alam kung paano kami naghiwalay ng mag-jowa with a normal slate basta ang alam ko, naglalakad na kami ngayon ng mga magulang ko palabas ng airport. Kararating lang namin ng Negros from Manila and diretso kami sa bahay na nasa exclusive village ng kabisera. Nandoon na rin ang mga susuotin ko for tomorrow's graduation. Dapat excited na ako ngayon. Dapat masaya na ako. Dapat makahihinga na ako nang maluwag. Pero hindi ko magawa kasi kahit anong palis ng masama kong iniisip, kahit anong pilig ng aking ulo, kahit anong sapaw ng ibang isipin, hindi talaga nawawala ang ipinakaing impormasyon ni Maj at Crisha sa'kin. I know it's not their intention to mention

Madaling araw nang gisingin ako sa hotel room ko. Feeling ko nga rin hindi naman talaga ako nakatulog dahil isang katok lang ay agad akong bumangon para pagbuksan kung sino man 'yon. Nag-ayos ako at inilagay sa pedestal ang sarili. Kailangan kong umayos para makapag-isip ng maayos. Uuwi kaming ciudad para pormal na pupunta sa bahay ang mga Lizares. Pamamanhikan daw ang tawag do'n. Alam n'yo, ang dami n'yong alam! Kidding. Alam n'yo, wala na akong lakas para harapin pa ang araw na ito. Naubos yata lahat ng lakas at enerhiya ko kagabi sa mga salitang binitiwan ko kay Sonny. Hindi ko alam kung ano pa bang magiging reaksiyon ko mamaya. Parang pati ang magkaroon ng emotion ay nawala na sa akin. Ang hirap gumalaw, masiyadong masakit, masiyadong masikip. Parang tinapakan ang buong pagkatao ko. Hindi ko alam. Para na lang akong tuyong dahon ngayon, nagpapatianod pa rin sa gusto ng hangin, sa gusto ng mga mag

Isang matinding singhap ang ginawa ko at umiling. Pinagmasdan ko ang ring sa kamay ko at bahagya itong hinawakan. I once imagined myself na magiging kalmado ako sa araw ng kasal ko, na iisipin kong wala lang sa akin kung ikakasal ako sa taong hindi ko naman gusto. Lagi kong iniisip kung ano ba dapat ang gagawin 'pag ipakakasal na sa lalaking pinili ng mga magulang mo. Ang pinakamabuting gawin siguro ay huwag isipin at isawalang-bahala na lamang, tratuhing hindi importante. Ngayon, dalawang araw na lang bago ang kasal pero maya't-maya ang singhap ko. Patuloy na inaalala ang mga salita ni Serg. Ilang araw na ang nakalipas, marami na kaming ginawang magkasama, pero ang mga salita ni Serg ay nanatili pa rin sa utak ko at laging bumabagabag sa akin. May gusto sa akin si Darry noong nasa high school pa lang ako. Hindi ko alam kung maniniwala ba ako sa gagong si Serg. Gago nga 'yon, e,