All Chapters of MADILIM NA KAHAPON: Chapter 21 - Chapter 30

                          CHAPTER 21           Pagkatapos ng hapunan agad na nagpahinga kaming lahat. Halos hindi ako makatulog dahil naalala ko ang aking mga kapatid. Iyak ako ng iyak. Halos mabaliw ako sa kaiisip kung bakit nangyayari ang lahat ng ito sa buhay ko. Patay na silang lahat. Ang anak ko nalang ang naiiwan sa akin ngunit hindi ko pa alam kung nasaan siya. At sa pagkakataong ito kailangan ko makuha at mailigtas ko ang aking anak sa kamay ng mga demonyo.  Hindi ko namalayan napaidlip na pala ako. Habang ang aking mga mata puno nang luha. Ang himbing ng aming pagpahinga. Pagod na pagod. Nagulat ako ng mag alarm ang aking celphone. 7: 45 na ng umaga. Agad akong bumangon. Dumretso ng banyo. Nagtoothbrush, naghilamos at nagsuklay nang sandali. Maya maya pa'y may kumakatok na sa aking kwarto.  Sina Marlon, Warren, Arnold,  Miccah, Mang Kiko at Aling Tricia. 

                           CHAPTER 23         Naghintay kami sa baba ng mahigit isang oras. Maya maya pa'y  dumating na ang aking drayber. SI Lito Campuz. Hindi ito nagsasalita agad na kinuha ang aking mga gamit at nilagay sa likod ng kotse.           " Lito Campuz! Si Marlon isa sa mga malalapit ko na kaibigan, siya'y kakampi natin . Hindi lang namin kasama dito si Warren. Bale dalawa sila." Ngumiti ito at kinamayan si Marlon. " Hello po Sir Marlon maganda hapon po sainyo." pagbati nito kay Marlon. " Hi kuya Lito Campuz. Ingatan niyo po si Miss Nicole. Mag ingat po kayo sa pagmamaneho." ani ni Marlon. " Huwag po kayo mag alala sir Marlon, safe po si Miss Nicole kapag ako ang kanyang kasama." nakangiting wika nito. " Alis na kami kailangan ko na rin umalis kasi may meeting pa ako mamaya mga alas dyes ng gabi. ( 10pm)".sabi ko kina Marlon. Agad akong

              Hello to all my readers and supporters.  Maraming maraming salamat sa pagsubaybay ng aking libro. Maraming salamat sa inyong pagtangkilik at walang sawang pagsubaybay. Pagbabasa na kahit bitin ay patuloy po kayong nag aabang.  Hindi ko po kayo maisa isa dahil hindi ko rin naman kayo makilala.  Abangan niyo po ang mga kapanapanabik na mga pangyayari sa susunod pang mga kabanata at kaganapan sa kwentong ito. Abangan niyo po ang paghihiganti ni Brenda  sa taong dumurog sa kanyang pagkatao at pamilya.  Mahahanap kaya ni Brenda ang kanyang anak? Kung makita man niya ito makikilala kaya siya ng kanyang nag iisang anak

                            CHAPTER 27                    Umalis sina Marlon at Warren sa bahay bakasyunan nina Marlon at nang kanyang mga magulang. Yong mag asawa ay pinag iingat ni Marlon at pinababantayan na rin ng mga tauhan ni Marlon nang hindi alam ng dalawang matanda.               Hindi ko natingnan ang oras mag alas dyes na  pala ng umaga. Abalang abala ang mga tauhan ko sa paghahanda at pagluluto ... ang hindi nila alam na may darating na mga pagkain dahil nag order ako.  Nakangiti ang lahat . Masayang masaya.   Maya maya pa'y  lumabas na si Miccah. Nagulat ang lahat at nabigla sila ng nakita nila si Miccah na dumating. Kahit sa ganitong paraan nararamdaman kong may kasama ako. Nararamdaman ko na may nagmamahal pala sa akin. May mga tao pang nagmamalasakit sa akin sa

                       CHAPTER 29                  Pagkalipas ng ilang sandali. Tapos na kami nag almusal. Hindi pa rin nakaimik sina Marlon at Warren. Naunawaan ko ang nasa isipan nila. Mga katanungan na nais nila itanong sa akin. Ngunit nag aalinlangan sila. Agad kung binasag ang katahimikan sa kalagitnaan ng aming pagtatapos ng almusal.            " Sayang at wala na Brenda! So paano Marlon hatid niyo na ako ng airport. Doon na lang ako maghihintay ng oras." sabi ko. Mukhang hindi ako naririnig . Kaya inulit ko muli ang aking sinabi. " Marlon! Warren! Hatid niyo na ako ng airport, doon na lang ako maghihintay ng oras. Para wla na ako iispin pa mamaya." Paliwanag ko. " " Tara na Miss Nicole! Mag ingat po kayo sa inyong byahe mamaya." sabi ni Marlon             " Maraming salamat Mar