All Chapters of กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ: Chapter 1131 - Chapter 1140

ยามดึกในคืนนั้นที่เชิงเขากอลมิน เจฟฟรีย์ถูกห่อด้วยเสื้อแจ็คเก็ตตัวหนาทำจากหนังกวางแล้วดึงจอร์แดนพ่อของเขาเดินตามมาด้านหลังขณะที่เดินออกจากภูเขาอุณหภูมิของภูเขากอลมินลดลงอย่างฉับพลัน อุณหภูมิตอนกลางคืนอาจจะลดต่ำไปได้มากสุดถึงลบสามสิบองศาเลยทีเดียวถ้าเป็นในสถานการณ์ปกติ พวกเขาทั้งคู่คงไม่อยากจะก้าวขาออกจากบ้านแม้ว่าต้องตายก็ตาม แต่ว่าด้วยเงื่อนไขที่ชัดเจนพวกเขาต้องเข้าไปในภูเขาเพื่อเก็บโสมพวกเขาจะได้รับอาหาร ยา น้ำมัน และฟืนที่จำเป็นเพื่อให้ความอบอุ่นก็ต่อเมื่อเอาโสมที่เก็บได้ไปแลกเท่านั้นอีกอย่างเพราะว่าอากาศหนาวมาก ดังนั้นเชื้อเพลิงก็หมดไปอย่างเร็วทุกวัน การไปเก็บฟืนมาใช้เองนั้นไม่พอสำหรับพวกเขารวมถึงฟืนต้องอาศัยน้ำมันเชื้อเพลิงด้วยเช่นกันหลังจากที่เดินขึ้นเขามาทั้งวัน สองพ่อลูกขุดได้โสมแค่หกหรือเจ็ดต้น โสมปริมาณแค่นี้เพียงพอให้เขาแลกอาหารสำหรับพรุ่งนี้ได้เท่าน้นจอร์แดนทั้งเหนื่อยและหิว ริมฝีปากก็กลายเป็นสีม่วงจากความหนาวแม้ว่าเจฟฟรีย์จะร่างกายแข็งแรงกว่าเมื่อเทียบกับพ่อ แต่เขาก็ยังรู้สึกถึงความเหนื่อยล้าสาหัสตอนนี้บนภูเขากอลมินเริ่มมีหิมะแล้ว ยิ่งเป็นเรื่องยากสำหรับพวก

จอร์แดนพยักหน้า เขาอดไม่ได้ที่จะถอนใจ “คงจะดีถ้าเรามีเหล้าสักหน่อย พ่อจะเอาโสมไปแช่เหล้าแล้วก็กินเหล้าตอนที่เราหนาว ๆ กลับมาจากบนเขา คงไม่มีอะไรดีไปกว่านั้นแล้ว”เจฟฟรีย์ตอบ “แม่ม่ายลีแอนน์ เหมือนจะรู้วิธีหมักเหล้านะ ผมจะไปคุยกับเธอแล้วก็ลองถามเรื่องนี้ดูถ้ามีโอกาสสักวัน บางทีเธออาจจะมีเหล้าแอบซุกไว้ที่บ้านบ้างก็ได้”พ่อลูกต่างก็เดินคุยกันไป ขณะที่เดินฝ่าลมหนาว ค่อนชั่วโมงต่อมาพวกเขาก็มาถึงทางเข้าหมู่บ้านทั้งสองไม่ได้ไปบ้านที่ต้องส่งโสมทันที แต่ว่ามุ่งไปที่บ้านนายพรานแลงก์ในหมู่บ้านท่ามกลางความมืดแม้ว่าคนที่อาศัยอยู่ที่หมูบ้านตีนเขากอลมันจะจนมาก แต่ก็ไม่ได้ขาดของจำเป็นอะไรในอดีตคนจากหมู่บ้านมักจะขึ้นเขาไปล่าสัตว์เสมอแต่ว่าตอนนี้พวกคนหนุ่มสาวก็จากหมู่บ้านไปแล้วก็ไม่มีคนที่เหลือเข้าไปล่าสัตว์มากเท่าไรนักนายพรานแลงก์จึงเป็นนายพรานอาชีพคนเดียวที่ยังเหลืออยู่ในหมู่บ้านนี้ถ้ามีใครในหมู่บ้านอยากกินเนื้อ พวกเขาก็ต้องเอาเงินหรืออะไรอย่างอื่นมาเสนอเพื่อแลกกับเนื้อเจฟฟรีย์นั้นอยากกินเนื้อสัตว์มานานแล้ว เพราะว่าพวกเขาจนมากและเป็นเรื่องยากที่จะหาอาหารให้พอกิน ดังนั้นจึงไม่มีอะไรพิเศ

ตระกูลเว็บบ์สูญเสียคนไปทั้งหมดสิบห้านาย ในขณะที่ดอน อัลเบิร์ตกับเลียม ก็สูญเสียคนของเขาไปสี่คนเช่นกัน!โชคดีที่ชาร์ลีได้เตือนดอน อัลเบิร์ตกับเลียมไปเมื่อสองสามวันก่อน ให้เตรียมการป้องกันเอาไว้ให้ดี นั่นจึงเป็นเหตุผลให้ดอน อัลเบิร์ตกับเลียม ส่งคนไปที่ภูเขากอลมินมากขึ้น ไม่เช่นนั้นพวกเขาก็อาจไม่สามารถรับมือกับฝ่ายตรงข้าม ที่อาจมีหลายสิบคนขึ้นไปก็ได้พ่อลูกจากตระกูลวีเวอร์ ที่ดูหวาดกลัวอย่างมาก ถูกจับได้ในทุ่งหิมะซึ่งคนที่จับเขาเอาไว้ได้ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นลูกน้องของดอน อัลเบิร์ตนั่นเอง เขาคือดีแคลน ซาเบอร์ ผู้ควบคุมกำลังพลบนภูเขากอลมินดีแคลนแสดงความร้ายกาจออกมา ด้วยการจ้องขมึงทึงไปที่สองพ่อลูกคู่นั้น ที่ดูหวาดกลัวจนตัวสั่น แล้วพูดด้วยเสียงเย็นชา "พวกแกสองคนคิดว่าจะหนีไปได้จริง ๆ งั้นเหรอ?"พอได้ยินดังนั้น จอร์แดนก็ปล่อยโฮออกมาดังลั่น "เราไม่ได้ตั้งใจจะหนีเลยครับคุณดีแคลน พวกนั้นต่างหากที่จับเราเข้าไปอยู่ในรถนั่น แล้วขับพาพวกเราหนีมา"ดีแคลนตะคอกด้วยเสียงเย็นชา "หยุดพล่ามซะทีเถอะ แล้วไม่ต้องมาเสแสร้ง! ฉันรู้ดีว่าพวกแกกำลังคิดอะไรอยู่ จะบอกอะไรให้นะ ตราบใดที่ 'ดีแคลน' คนนี้ ยังมีชีว

ถ้าพี่ชายของเธอไม่ถูกฆ่า เขาก็คงกระหน่ำตีพี่ชายของเธอให้แตกเป็นเสี่ยงๆ ด้วยมือของเขาเองแต่นั่นไม่ได้ทำให้เขาต้องรู้สึกเสียอกเสียใจอะไรเลย ไม่เช่นนั้นตระกูลเว็บบ์คงไม่ต้องลงเอยด้วยสภาพเช่นทุกวันนี้หรอกคุณท่านเว็บบ์เงยหน้าขึ้นมองโดนัลด์ พร้อมกับเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา "นางผู้หญิงที่ใช้นามสกุลบิชอปตอนนี้อยู่ที่ไหน?”โดนัลด์รีบตอบ "คุณพ่อครับ ตอนนี้อลิซขังตัวเองอยู่ในห้อง เอาแต่ร้องไห้คร่ำครวญ"“ร้องไห้คร่ำครวญหรือ?” คุณท่านเว็บบ์ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันในขณะพูด "แกจะไม่ไล่ผู้หญิงแบบนี้ออกไปจากบ้านหรือไง? จะเก็บหล่อนเอาไว้ทำไม? จะรอให้ตระกูลเว็บบ์พังพินาศไปเสียก่อน แกถึงจะรู้สึกตัวหรือไง?โดนัลด์นิ่งงันก่อนจะรีบอธิบาย "คุณพ่อครับ เรื่องนี้จะโทษอลิซไม่ได้นะครับ ทั้งหมดนี้เป็นการกระทำของพี่ชายเธอคนเดียว เธอตกเป็นเหยื่อเหมือนผมนั่นแหละ"เพียะ!!!ไม่มีใครคาดคิดว่าคุณท่านเว็บบ์ผู้อ่อนแอและเปราะบางจะตบโดนัลด์อย่างจังได้ในเวลานี้คุณท่านเว็บบ์ตัวสั่นระริกด้วยความโกรธ ในขณะพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ผู้ชายต้องมีความเด็ดขาดในการตัดสินใจ! ความไม่เด็ดขาดมักนำไปสู่ความหายนะ! ฉันจัดการให้ตระกูลเ

“ก็ได้" คงเป็นตอนนี้เท่านั้นที่คุณท่านเว็บบ์พยักหน้าเห็นด้วย "ถ้าอย่างนั้น ฉันจะส่งแปดผู้ยิ่งใหญ่ไปยังภูเขากอลมินในคืนนี้ เตรียมเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวให้พร้อมด้วยล่ะ"โดนัลด์ถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ "คุณพ่อครับ เราต้องรีบร้อนขนาดนั้นเลยเหรอครับ?”คุณท่านเว็บบ์ตอบอย่างจริงจังว่า "แกเพิ่งสูญเสียกำลังพลไปสิบห้านาย ในคืนนี้ ศัตรูจะต้องคิดว่าแกคงไม่กล้ากลับมาอีกในช่วงเวลาสั้น ๆ เราควรส่งแปดผู้ยิ่งใหญ่ไปในคืนนี้ เพื่อให้พวกเขาไปปรากฏตัวต่อหน้าศัตรูในเช้าตรู่วันพรุ่งนี้ วิธีนี้จะทำให้ศัตรูไม่ทันตั้งตัวอย่างแน่นอน!”โดนัลด์พยักหน้ารับทราบในขณะที่ถูกพ่ออบรมเขารู้สึกว่าตัวเองด้อยค่าและละอายใจเล็กน้อยในช่วงเวลานี้ เนื่องจากเขารู้สึกว่า ความสามารถของเขายังตามหลังชายชราคนนี้อยู่มากชายชราคือตัวจริงในการวางแผนและวางกลยุทธ์ เพื่อเอาชนะการต่อสู้ในที่ที่อยู่ห่างไกลถึงหนึ่งพันไมล์จากนั้นโดนัลด์ก็โทรสั่งการให้เตรียมเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวให้พร้อมบินทันที หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง เครื่องบินเจ็ตส่วนตัวก็บินทะยานขึ้นฟ้าจากซัดเบอรี่ไปยังภูเขากอลมินในช่วงเวลานี้ คุณท่านเว็บบ์ได้เรียกหนึ่งในสมาชิกแปดผู้ย