All Chapters of บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย: Chapter 91 - Chapter 100

ที่โรงพยาบาลเอลิออร์นั่งลงข้าง ๆ เตียงของเจน"คุณยังโชคดีอยู่" เอลิออร์อดไม่ได้ที่จะกลอกตา “คุณไม่รู้หรอว่าสภาพคุณเป็นเช่นไร? คุณดื่มมันไปได้อย่างไร?”หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้น เขาก็ลุกขึ้นยืน และเดินออกจากห้องไปกระแทกประตูที่ปิดอยู่ข้างหลัง ฌอนกำลังสูบบุหรี่อยู่ด้านนอกประตู“ขอฉันหนึ่ง” เอลิออร์ยื่นมือไปทางฌอน เขาหยิบบุหรี่ขึ้นมา และโยนให้เอลิออร์เอลิออร์ไม่แม่แต่จะมองบุหรี่ในปาก เขาจุดมันอย่างช่ำชอง “เกิดอะไรขึ้นที่นั่น?” เขาเหลือบมองไปที่ประตูด้านหลัง เขายังจำได้ว่า เจน ดันน์ ผู้จองหองคุกเข่าต่อหน้าผู้คนมากมายในครั้งแรกที่พบกันหลังจากที่เธอได้รับการปล่อยตัวจากคุก ดังนั้นเธอจึงไม่ยอมดื่มแน่ ๆ ฌอนยังคงสูบบุหรี่โดยที่ไม่พูดอะไรสักคำเอลิออร์ก็ไม่ได้ใส่ใจถ้าชายข้าง ๆ เขาไม่ได้อยากที่จะเล่า เขายักไหล่หนึ่งครั้งก่อนจะสูบบุหรี่ในมือของเขาต่อเขาพ่นควันบุหรีออกมาพรางพูด “ฉันได้ยินมาว่านายบอกเธอว่า เธอสามารถไปไหนก็ได้ถ้าเธอให้เงินนายห้าล้านภายในหนึ่งเดือนใช่ไหม?” เขาเคาะเถ้าบุหรี่ของเขา "แล้ว? นายจะปล่อยเธอไปจริง ๆ ไหม?”“ไม่มีทาง” ชายที่เงียบก่อนหน้านี้เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เ

"ที่เธอพูดว่า ‘พวกเขา’...นี่รวมถึงคุณชายสจ๊วตด้วยหรือเปล่า?"เมื่อเธอพูดอย่างนั้นอโลร่ารู้สึกได้อย่างชัดเจน ว่าร่างกายของเจนแข็งทื่อไปชั่ววินาทีในอ้อมกอดของเธออโลร่าถอนหายใจอย่างไร้เสียง ... เพื่อปล่อยวางปัญหาทั้งหลายนี้พวกเขาไม่เชื่อเธอ…และ ฌอน สจ๊วต ก็ไม่ได้เชื่อเช่นกันด้วยเหตุนี้อโลร่าจึงสามารถเดาได้มากขึ้น หรืออย่างน้อยก็พอจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเจนกับหัวหน้าของเธอ โดยไม่ต้องมีข้อมูลเพิ่มเติมจากส่วนของเจนเลยโรซาลีน ซัมเมอร์ … อโลร่า ทำงานให้กับฌอนมาสองปีแล้ว และเธอจำได้ลาง ๆ ว่าเคยได้ยินใครเอ่ยชื่อนั้นมาก่อนดูเหมือนเธอจะจำได้ว่า โรซาลีน ซัมเมอร์ หญิงสาวคนนี้ก็ค่อนข้างพิเศษกับเจ้านายของเธอเช่นกัน น่าเสียดายที่เธอเสียชีวิตในเหตุการณ์ที่น่าเศร้าในขณะที่ยังอยู่ในวัยสาวอยู่เลยอโลร่าไม่เคยรู้มาก่อนว่าหญิงสาวที่มีสถานะที่พิเศษในหัวใจของเจ้านายของเธอนั้นเสียชีวิตอย่างไรในที่สุดเธอก็ได้รู้แล้วถึงกระนั้น…เธอก็ไม่อยากที่จะเชื่อเจนไม่มีทางที่จะทำเช่นนั้น มันเลวร้ายเกินไปที่เจนจะสามารถทำได้อโลร่ายกมือขึ้นลูบหัวเจน เธอไม่ได้ถามเจนว่าทำไมเธอถึงไม่พยายามที่จะอธิบายอะไรกับฌ

“ฌอน…” เสียงของเอลิออร์ขาดหายไป ฌอน สจ๊วต ดูน่ากลัวมากในตอนนี้ แม้แต่คนอย่างเอลิออร์ก็ยังรู้สึกหนาวสั่นในใจเมื่อเขามองไปที่ฌอนในตอนนี้ฌอนไม่สนใจเอลิออร์ ดวงตาที่ยาวและแคบของเขาจับจ้องไปที่เจนและเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น สีหน้าของเขาตอนนี้น่ากลัวมาก!เขาโกรธผู้หญิงคนนี้ แต่ยิ่งไปกว่านั้นเขารู้สึกหงุดหงิดลึก ๆ ในอกจนเขาไม่สามารถระบายมันออกมาได้!“เธอไม่เคยเรียนรู้บทเรียนของเธอเลยจริง ๆ”น้ำเสียงของฌอนนั้นเย็นชา ไร้หัวใจ และโหดร้ายเอลิออร์ตัวสั่นเมื่อได้ยินเสียงของฌอน สายตาของเขามองสลับไปมาระหว่างฌอนและเจน อากาศในห้องดิ่งลงสู่จุดเยือกแข็ง!มันดูสงบและไม่เคลื่อนไหว แต่รางกับว่ามีกระแสน้ำไหลผ่านใต้ผิวน้ำผู้หญิงบนเตียงหดตัวลงภายในชั่ววินาที เมื่อเธอเห็นชายคนนั้นอยู่ที่ประตู เธอเกลียดผู้ชายคนนี้ แต่เธอก็กลัวเขาด้วยเหมือนกับว่าเลือดค่อย ๆ ไหลออกมาทางใบหน้าของเธอ“สามปีไม่ได้สอนอะไรเธอเลยหรอ แต่กลับยิ่งทำให้เธอแย่ลงไปอีก” น้ำเสียงของเขาเยือกเย็นพอที่จะยิงกระสุนน้ำแข็งยิงเข้าไปในหัวใจของเจนจนทำให้เธอเย็นชาไปหมดทั้งตัว!ประสบการณ์ในอดีตทั้งหมดของเธอ สอนให้เธอกลัวแม้กระทั่งการติดต่อกับ

ดูเหมือนชีวิตจะซ้ำซากจำเจอีกครั้งหลังเลิกงานอโลร่ายัดเช็คทั้งหมดคืนให้ เจน ดันน์“ขอบคุณค่ะ อโลร่า” เจน ดันน์ ไม่ปฏิเสธ เธอจะซ่อนเงินอย่างระมัดระวัง เมื่อ ฌอน สจ๊วต เบื่อหน่ายกับเกมที่ไม่มีที่สิ้นสุดนี้ เธอก็จะรับเงินและจากไป เธอจะวิ่งไปไกลแสนไกล และไม่มีวันที่จะหันหลังกลับมาอย่างแน่นอนเจน ดันน์ ออกจากสำนักงานของอโลร่า ในขณะที่เธอยัดกระเป๋าที่เต็มไปด้วยเช็คและเงินสดลงในกระเป๋าผ้าของเธออย่างระมัดระวัง เจน ดันน์ ลูบมันราวกับเป็นสมบัติอันล้ำค่า… ‘ลูก้านี่คือกุญแจสู่ความฝันที่เอ๋อไห่ของเรา รอฉันก่อนนะลูก้า ฉันสัญญากับคุณแล้ว ว่าฉันจะทำงานอย่างหนักเพื่อให้สำเร็จความฝันของเราจากนั้นเธอก็จำได้ว่ายังมีขี้เถ้าของลูก้าอยู่ในห้องเก็บศพ… ‘รอฉันก่อนนะลูก้า! ฉันจะพาคุณไปดูท้องฟ้าสีครามและเมฆสีขาวของเอ๋อไห่ให้ได้เจน ดันน์ นั่งแท็กซี่หลังเลิกงาน — ซึ่งเป็นสิ่งหรูหราที่เธอแทบจะไม่ได้ใช้จ่ายมาก่อนรถแท็กซี่มาหยุดที่ชั้นล่างของหอพักของเธอ เจน ดันน์ ลงจากรถแล้วถือถุงผ้าไว้ในอ้อมแขนอย่างระมัดระวังหลังจากจ่ายค่าโดยสารแล้ว เธอก็เดินขึ้นไปชั้นบนโดยไม่เสียเวลาที่บันไดนั้นเงียบมาก เธอเคยชินกับบ

แม้ว่าเธอจะดูเฉยเมย แต่จริง ๆ แล้วมีความเจ็บปวดอย่างมากในดวงตาของเธอ ... บ่อยกว่านั้นคนที่อยู่ใกล้ที่สุดคือคนที่สามารถทำให้เธอเจ็บที่สุด เจน ดันนื หัวเราะเบา ๆ ช่างเป็นคู่ที่น่าสนใจ มีคนหนึ่งถามเธอว่าทำไมเธอถึงมีชีวิตที่น่าสมเพชและต่ำต้อยเช่นนี้ อีกคนก็ยิ่งเหี้ยมโหดกว่า เมื่อเธอเอ่ยถามว่าเธอเป็นใครความเหนื่อยล้ากลืนกินเธออย่างไรก็ตามการต่อสู้ครั้งนี้ยังไม่จบคำพูดของ เจน ดันน์ ทำให้ใบหน้าของ โจเซฟ ดันน์ ซีดลงอย่างน่ากลัว ในช่วงเวลาสั้น ๆ เขารู้สึกถึงความรู้สึกผิดที่ก้นบึ้งของหัวใจ อย่างไรก็ตามเขายังคงเรียกร้อง เจน ดันน์“เปลี่ยนงาน! อย่าทำงานที่ไร้ยางอายอีกต่อไป! เธอกำลังหลอกตัวเอง!”ปลายตาของเขากวาดไปทั่วกองธนบัตรและเช็คจำนวนมากบนโต๊ะ ร่องรอยของความรู้สึกผิดที่เขาได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย!“เงินสกปรกทั้งหมดนี้! เธอไม่รู้สึกละอายใจที่ถือและใช้จ่ายมันเลยหรือ!” เมื่อเห็นกองเงินกองนี้และคิดว่าพวกมันมาจากไหน โจเซฟ ดันน์ ก็ถูกครอบงำด้วยความโกรธ เมื่อไฟที่รุนแรงค่อย ๆ ลุกโชนขึ้น!ด้วยความโมโหมือใหญ่ ๆ คว้าเช็คจำนวนมาก “เงินสกปรก! เงินสกปรกขนาดนี้! เราไม่ต้องการมัน!” ทันทีที่เขาพูดอย่