All Chapters of คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Chapter 681 - Chapter 690

"แก..." แดร์ริลแผดเสียงขณะที่เขาชี้ไปที่แม่ชีแห่งโชคชะตา "แกชอบอ้างนักหนาว่ามาจากสำนักที่มีชื่อเสียงโด่งดัง แต่แกไม่เคยให้โอกาสฉันได้อธิบายแก้ต่างบ้างแม้แต่นิดเลย แกก็ยังยืนยันว่าฉันคือคนทรยศและแกยังมาทำร้ายพ่อแม่ของฉันอย่างโหดเหี้ยมอีก พวกเขาทั้งสองคนไม่ใช่ผู้บ่มเพาะด้วยซ้ำ! จิตใจของพวกแกทำด้วยอะไร?"ทุกคนตกใจกับคำกล่าวของเขา บรรดาผู้บ่มเพาะจากแต่ละสำนักต่างลุกขึ้นยืนพรางชี้ไปที่แดร์ริลและสบถด่าเขา"ไอ้สถุน! แกกล้าดียังไงมาพูดจาสามหาวแบบนั้นกับพวกเรา? ตลกสิ้นดี!"“แกสมรู้ร่วมคิดกับกองทัพโลกใหม่เพื่อมาไล่ทำร้ายเพื่อนร่วมชาติของตัวเอง มันคือการทรยศหักหลัง ต่อให้เราฆ่าพ่อแม่ของแกพวกเขาสองคนก็สมควรโดนแล้ว!”"ใช่ พวกเขาสมควรตาย ที่เลี้ยงลูกได้จัญไรแบบนี้"เสียงสาปส่งดังระงมราวกับคลื่นซัดกระทบชายฝั่ง!ดวงตาของแดร์ริลแดงเถือกขณะเขาหัวเราะและตะโตนเสียงแข็ง "ฉันงั้นเหรอ? สมรู้ร่วมคิดกับโลกใหม่? พวกแกเห็นฉันฆ่าใครสักคนที่มาจากจักรวาลโลกไหม?"จากนั้นก็มีเสียงเบา ๆ ดังขึ้นขณะดาบกลืนโลหิตปรากฏอยู่ในมือของแดร์ริล!"พวกแกเสียสติไปหมดแล้ว ฉันจะมาเอาตัวพ่อแม่ของฉันกลับไปด้วยวันนี้ ถ้าพวกแกยังม

จากนั้นแดร์ริลก็หันหลังและเดินจากไปด้วยใบหน้าที่มืดมนและเศร้าสร้อย…กลับมาที่ค่ายพักแรมของกองทัพโลกใหม่ภายในเต็นท์ทหาร สโลนนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่มีไว้สำหรับแม่ทัพ เธอถูกห้อมล้อมไปด้วยบรรดาทหารจำนวนมาก ทุกคนต่างดูมัวซัวมีแผนที่ของเมืองตงไห่วางอยู่เบื้องหน้าพวกเขาพวกเขากำลังศึกษาหาทางเพื่อเข้าโจมตีเมือง“รายงาน!”นายทหารเดินเข้ามาคุกเข่าต่อหน้าสโลน เขากล่าว "ท่านแม่ทัพ นายท่านแดร์ริลกลับมาแล้ว"แดร์ริลเดินเข้ามาในเต็นท์สโลนพยักหน้า เธอชำเลืองมองแดร์ริลและกล่าวถามอย่างเรียบเฉย “ภารกิจของนายเป็นยังไงบ้าง?”แดร์ริลยิ้มเจื่อน ๆ เขาก้าวเท้าขึ้นมาข้างหน้าและรายงานเรื่องราวที่แต่งขึ้นเอง “ท่านแม่ทัพสโลน บรรดาคนเหล่านั้นจากทั้งหกสำนักหลักเฉลียวฉลาดมาก ผมนำกองกำลังขนาดเล็กเข้าโจมตีพวกเขา แต่พวกเขาก็ซุ่มโจมตีพวกเรา ทหารทั้งหมด 30 นายเสียชีวิตในภารกิจ”แดร์ริลรู้สึกกระวนกระวายใจ เขาก้มหัวลงเพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องสบตากับสโลน“เท่านี้เองเหรอ?” ความผิดหวังฉายวับในดวงตาของสโลน จากนั้นเธอก็กวาดสายตามองแดร์ริลอยู่สักพัก เธอยกมือขึ้นและกล่าว “นายคงจะอ่อนเพลียมากแล้ว ไปพักผ่อนก่อนเถอะ”สโลน

เวนดี้ได้ไล่ตระเวนถามไถ่ไปรอบ ๆ เธอจึงล่วงรู้ว่าแดร์ริลนั้นกลายเป็นคนทรยศและเข้าร่วมกับกองทัพแห่งโลกใหม่ดังนั้นเธอจึงออกเดินทางมาที่ค่ายทหารโลกใหม่ เพื่อสืบหาตัวแดร์ริล เธอก็ได้พบกับเขาอย่างไม่ทันคาดคิด!“น้องสาวฉันอยู่ที่ไหน? บอกฉันมาเดี๋ยวนี้!” เวนดี้มีน้ำเสียงหม่นหมองและกระบี่เล่มยาวในมือของเธอก็ส่งเสียงหวีดหวิวทุ้มต่ำและหนักแน่น“ภรรยาของฉันอยู่ในเต็นท์ของฉันเอง” แดร์ริลมองไปที่เวนดี้ด้วยรอยยิ้มที่เบิกกว้าง ขณะเขายียวนเธออะไร?‘เขาเพิ่งจะเรียกน้องสาวคนเล็กของฉันว่าภรรยางั้นเหรอ?’ใบหน้าที่งดงามของเวนดี้ถึงกับบิดงอ เธอรู้สึกสับสนมึนงงในพระราชวังฟูเหยา ผู้หญิงมีอำนาจเหนือกว่าผู้ชาย ผู้ชายมีค่าแค่เพียงเป็นทาสเท่านั้น! สาวกของพระราชวังจะไม่มีวันได้แต่งงานไปตลอดชีวิตแดร์ริลนั้นขี้โม้โอ้อวด!ความคิดฟุ้งซ่านมากมายผุดขึ้นมาในหัวของเวนดี้ขณะเธอโมโหเดือดดาลมากขึ้น นัยน์ตาของเธอส่อแววเป็นประกายด้วยจิตสังหาร “ไอ้สถุนไร้ยางอาย! แกกล้าดียังไงถึงมาป้ายสีน้องสาวฉัน! แกอยากตายใช่ไหม?”รัศมีอันน่าเกรงขามส่องแสงออกมาจากตัวของเวนดี้ ขณะเธอทะลวงกระบี่พุ่งไปด้านหน้า!ซวย! ด้วยความบันดาลโท

แดร์ริลถอนหายใจยักไหล่และเดินออกไปจากเต็นท์เมื่อเขามายืนอยู่ด้านนอกเต็นท์ แดร์ริลก็อารมณ์เสียและรู้สึกหดหู่เมื่อนึกถึงชะตากรรมของพ่อแม่เขา เขาจะทำอย่างไรได้บ้าง? เขาไม่อยากจะเสียเวลาอยู่ในค่ายทหารมากไปกว่านี้ แม้ว่าเขาจะยังไม่สามารถวางยาพิษลงในแหล่งน้ำดื่มได้‘บรรดาสาวกจากสำนักประตูสุราลัยน่าจะเดินทางมาถึงที่เมืองตงไห่แล้วตอนนี้’ ทันใดนั้นแดร์ริลก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกดเบอร์ของเซปไฟร์สายโทรศัพท์ก็ต่อติดภายในไม่กี่วินาทีเสียงของเซปไฟร์ก็ดังมาจากอีกด้านของโทรศัพท์ น้ำเสียงของเขาสุภาพอ่อนโยน “ท่านประมุขสำนัก ผมกำลังรอฟังคำสั่งของคุณอยู่”แดร์ริลสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และกล่าวถาม “นายอยู่ที่เมืองตงไห่แล้วใช่ไหม?”“เราเพิ่งมาถึงครับ” เซปไฟร์ตอบกลับทันควัน “เหล่าสาวกของเรามาประจำการอยู่ที่บริเวณหอคอยดาวปราถนาแล้ว”สาวกสำนักประตูสุราลัยนับหมื่นคนเดินทางออกจากแท่นบูชาเป็นกลุ่มใหญ่ นั่นคือเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงต้องใช้เวลานานพอสมควรเพื่อจะเดินทางมาถึงจุดหมายแดร์ริลพยักหน้า "เอาล่ะ ฟังให้ดี! พวกนายจะต้องปะทะกับกองทัพโลกใหม่"น้ำเสียงของแดร์ริลกลายเป็นเคร่งขรึมทันทีในขณะที่เขากล่าว "อีก

ช่างโง่เง่าเบาปัญญาอะไรเยี่ยงนี้ ระยำแท้!“เฮ้ย แก! แกกำลังจะทำไร?”เคนท์ตกประหม่าเมื่อสัมผัสได้ถึงความเดือดดาลของเซปไฟร์ เขาถอยร่นไปอย่างตาเหลือกตาพองเซปไฟร์กำหมัดแน่นขนัดขณะจ้องเขม็งเข้าไปในดวงตาของเคนท์ “นายบอกว่าใครอยู่ในห้องขัง?”เคนท์สะดุ้งเฮือกกระวนกระวายและกล่าวตอบ “พวกเขาคือพ่อแม่ของแดร์ริล แดร์ริลคือคนทรยศ! พ่อแม่ของเขาก็ไม่ใช่คนดี ทั้งครอบครัว...”เพียะ!ก่อนที่เคนท์จะได้กล่าวจบประโยค เซปไฟร์ก็ตบหน้าเขาอย่างจังหนับ!“อะไร!”เซปไฟร์ตบหน้าเคนท์อย่างสุดแรง เคนท์ร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดขณะตัวของเขาลอยกระเด็นไปด้านหลังกว่า 30 เมตรและกระแทกเข้ากับเสาที่อยู่เบื้องหลังของเขา เลือดพุ่งกระฉูดออกมาจากปากของเคนท์!ตุ้บ!ทันทีที่เขาร่วงลงพื้น เขารู้สึกราวกับว่ากระดูกของเขาแตกหักละเอียด ความปวดร้าวแสนสาหัสถาโถมใส่เขา เขาจ้องเขม็งไปที่เซปไฟร์อย่างเกรี้ยวกราดและตะคอกใส่เสียงแข็ง “แก... แกกล้าดียังไงถึงตบหน้าฉัน...”“ตบนายงั้นเหรอ? ฉันจะสั่งสอนนายเองในวันนี้!” นัยน์ตาของเซปไฟร์แดงเถือก มีเสียงเหล็กกระทบกันและทันใดนั้นกระบี่ก็ปรากฏขึ้นในมือของเซปไฟร์ เขาพุ่งตัวบุกเข้าไปหาเคนท์ เข