All Chapters of คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Chapter 411 - Chapter 420

หน้าของฟาเบียนมีรอยแดง เขาโกรธเคืองมากที่มีบางคนมาตบเขาต่อหน้าทุกคน จากนั้นเขาก็ต่อยเอเวอลินด้วยวิถีดูดพลังปราณเอเวลินไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย เธอยังยืนมั่นคงขณะที่ฟาเบียนต่อยเข้าที่ไหล่ของเธอว้าว!ในเวลาเดียวกันฟาเบียนปล่อยลมหายใจที่เย็นยะเยือกออกมา! เขาได้ใช้วิถีดูดพลังปราณเพื่อซึมซาบกำลังภายในของเอเวอลินมา อย่างไรก็ตามนั้นมันก็มากพอที่จะทำให้เขาแตกสลาย!"ช่างเป็นพลังภายในที่แข็งแกร่งและเยือกเย็น"ฟาเบียนรู้สึกหนาวเหน็บ ฟันของเขาสั่นกระทบกันอย่างควบคุมไม่ได้ เขาจึงไม่สามารถจะกล่าวอะไรต่ออีก หรือนั่นมันคือ วิถีหญิงพรหมจรรย์? ฟาเบียนรู้สึกหวาดกลัวอย่างมากนั่นถูกต้อง! เอเวอลินได้บ่มเพาะพลัง วิถีหญิงพรหมจรรย์จากคัมภีร์สาวไร้มลทินมันเกิดอะไรขึ้น? ฟาเบียนไม่สามารถขยับตัวได้?ฝูงชนรอบ ๆ เวทีต่างไม่แน่ใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นมันมีชั้นน้ำแข็งปกคลุมไปทั่วตัวฟาเบียน และเขานั้นถูกแช่แข็งแดร์ริลนั้นประทับใจมากกับเอเวอลิน เธอสามารถที่จะใช้พลังภายในที่เยือกเย็นของเธอจัดการวิถีดูดพลังปราณของฟาเบียนได้เกรแฮมก็ถึงกับพยักหน้า มันช่างเป็นสิ่งที่หาชมได้ยาก ที่จะเห็นหญิงสาวกับพลังภายในที่เย็

เอเวลินดูย่ำแย่ เธอนั้นขุ่นเคือง อับอายและสิ้นหวังเธอคิดว่าเธอสามารถชนะการประลองและกลายเป็นผู้มีชัยได้ง่าย ๆ เธอไม่คิดว่าจะมีคนอย่างไวแอท ปรากฏขึ้นมา เธอนั้นมาจากตระกูลนิกายตำหนักอมตะในระหว่างที่ไวแอทนั้นมาจากตระกูลสำนักบู๊ตึ้ง เธอจะสามารถไปสังหารคุณปู่ของเธอกับเขาได้อย่างไร?"ปล่อยตัวฉัน!" เอเวอลินขู่ไวแอทปล่อยตัวเธอ พวกเขาอยู่ในพื้นที่สาธารณะ มันคงจะดูไม่เหมาะสมสำหรับเขาที่ยังจับข้อมือของเธอไว้อยู่เอเวอลินกัดริมฝีปากและเดินลงไปจากเวที กลับไปที่นั่งของเธอ ดวงตาของเธอเป็นสีแดง และเธอใกล้จะร้องไห้เซอร์ซีรู้สึกเสียใจ เธอปลอบเอเวอลิน "เอเวอลิน ไม่ต้องห่วง เราจะหาทางอื่นกันต่อไป"เอเวอลินไม่ได้กล่าวคำใดต่ออีก เธอไม่สามารถหยุดร้องไห้ได้ การต่อสู้ใกล้จะจบลงในไม่ช้า มันจะมีหนทางอื่นได้อย่างไร?ไวแอท ผู้ซึ่งยังอยู่บนเวที ยิ้มอย่างมั่นใจ เขามองไปรอบ ๆ เวทีและกล่าว "มีใครอีกไหมที่จะกล้ามาท้าประลองกับฉัน? สำหรับใครก็ตามที่จะก้าวขึ้นมาฉันขอเตือน สาวสวยนั้นสามารถลงไปจากเวทีได้อย่างปลอดภัยก็เพียงเพราะว่าเธอเป็นสาวสวย สำหรับคนอื่น ๆ ที่เหลือ พวกคุณจะต้องตายหรือไม่ก็บาดเจ็บแสนสาหัส!"คำกล่

ไวแอทนั้นอยู่บนเวที หรือว่าเขาจะเสียสติไปแล้ว?แดร์ริลรู้สึกถึงความเป็นห่วงของลิลี่และอีวอนจากสายตา เขารู้สึกอบอุ่นอยู่ภายในใจ เขาพยักหน้าให้กับทั้งสองคนก่อนจะหันหลังเพื่อเดินไปบนเวที"เอเวอลิน ดูสิ!" เซอร์ซีกล่าวกับเอเวอลินขณะเธอชี้ไปที่แดร์ริล "เขากำลังขึ้นไปบนเวที""เขากำลังรนหาที่ตาย" เอเวอลินกล่าวเย็นชาเมื่อเอเวอลินได้ต่อสู้กับไวแอท เธอสามารถสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของเขา เธอเชื่อว่าไม่มีใครในฝูงชนจะสามารถเอาชนะเขาได้แม่ชีแห่งโชคชะตา ผู้ซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของเวที จ้องเขม็งไปที่แดร์ริลไอ้คนไร้ค่าอย่างนี้จะมาร่วมการประลองได้อย่างไร?มันคงจะเป็นความคิดที่ดี หากไวแอทสามารถฆ่าเขาบนสังเวียนได้ มันจะช่วยลดภาระของเธอ"ทำไมเขาขึ้นไปบนนั้น?"เมแกนผู้ยืนอยู่ด้านหลัง เอามือมากุมปากไว้ขณะเธอถอนหายใจ'เขาไม่รู้พละกำลังของตัวได้ยังไง' มีแกนเริ่มจะเป็นห่วงด้วยเช่นกันแม่ชีแห่งโชคชะตาเห็นสีหน้าของมีแกนและถาม "เมก เธอเป็นห่วงเขาเหรอ?"ดูเหมือนว่าการคาดเขาของเธอจะถูกต้อง เมแกนมีใจให้แดร์ริล เธอนั้นสงบเสงี่ยมและไม่เคยกังวลกับผู้ชายคนไหนมาก่อน คนอย่างเธอไปตกหลุมรักคนไร้ค่าอย่างแดร์

เซอร์ซีก็ประหลาดใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น "เอเวอลิน นี่—""นี่มันไม่มีอะไร เขาชนะก็เพราะโชคช่วย" เอเวอลินกล่าวเย็นชา แดร์รินั้นอยู่ถูกที่ถูกเวลา ไวแอทสูญเสียพลังงานไปตอนต่อสู้กับเอเวลิน มันไม่มีเกียรติสำหรับแดร์ริลที่โจมตีไวแอทด้วยกำลังภายในของเขาสีหน้าเดซี่นั้นแดงมะเดื่อและร่างกายของเธอสั่นระริก เธออยู่ในอาการตกใจไอ้คนไร้ค่านั้นชนะได้อย่างไร?ฉะนั้นเธอจะต้องสารภาพรักกับเขาต่อหน้าคนทั้งโรงเรียน?ไม่! เธอจะทำได้ยังไง? เธอจะไปสารภาพรักกับลูกเขยบ้านคนอื่นได้ยังไง?เสียงปรบมือยาวเพียงหนึ่งนาที แดร์ริลยืนอยู่บนเวที และมองไปรอบ ๆ ก่อนจะกล่าว "มีใครอยากจะขึ้นมาท้าประลองไหม?""สเปนเซอร์ ลุค จากสำนักยอดบรรพตขอรับคำท้า"ชายหนุ่มค่อย ๆ ลุกขึ้นจากฝูงชน"อะไร? สเปนเซอร์ ลุค จากสำนักยอดบรรพต?"ทุกคนประหลาดใจ และพวกเขาเริ่มส่งเสียงร้องถ้าไวแอทคืออันดับหนึ่ง งั้นสเปนเซอร์ก็คืออันดับสองเขาอายุเพียงยี่สิบปี แต่เขาก็อยู่ในระดับปรมาจารย์อาวุโสขั้นที่ห้าแล้ว เขามีพรสวรรค์เหมือนกับไวแอทสำนักยอดบรรพตเป็นสำนักเล็ก ๆ เหตุผลเดียวที่มันโด่งดังขึ้นมาก็เพราะ สเปนเซอร์ทุกสำนักต่างอิจฉาสำนักยอดบรรพต พ

เมแกนตัวสั่นระริก เมื่อเธอได้ยินคำจของแม่ชีแห่งโชคชะตา เธอรู้สึกขัดแย้ง สายตาเป็นพัน ๆ มองมาที่เธอ เธอไม่มีทางเลือกได้แต่พยักหน้า "ได้ ฉันจะไป"เมแกนไม่มีทางเลือก แม่ชีแห่งโชคชะตานั้นโกรธจัดแล้วแม่ชีแห่งโชคชะตาพนักหน้าและกล่าว "เมื่อเธอสู้กับเขา อย่าเล็งกระบี่ไปที่อกของเขา ฉันสงสัยว่าเขาสวมเสื้อเกราะ เข้าใจไหมเมแกน?"เมแกนกล่าว "อาจารย์ ฉันควร—""เล็งไปที่ท้องน้อย เสื้อเกราะคงไม่ได้ปกคลุมส่วนนั้น" แม่ชีแห่งโชคชะตากล่าวเย็นชาหัวเมแกนว่างเปล่า ส่วนท้องน้อยเป็นจุดเปราะบางของร่างกายมนุษย์ เขาจะยังคงมีชีวิตรอดไหมหากเธอเจาะทะลุเขาไปตรงนั้น?'หรือว่าอาจารย์ต้องการให้ฉันฆ่าแดร์ริล?' เมแกนคิดแดร์ริลนั้นใจดีกับเมแกนมาตลอด เขาแม้กระทั่งมอบเม็ดยาเทวะให้กับเธอ และเขาก็เป็นคนที่ยุติธรรมมาตลอด เธอจะทำอย่างนั้นกับเขาได้ยังไง?"ไป" แม่ชีแห่งโชคชะตาผลักเมแกนเบา ๆ หลังจากเธอให้คำแนะนำทุกสายตามองมาที่เมแกน เธอสวมกางเกงยีนส์รัดรูปร่างกายของเธอสมบูรณ์แบบ สายตาผู้ชายทุกคนจ้องมาที่เธออย่างไรก็ตาม เมแกนั้นเป็นเพียงปรมาจารย์อาวุโสขั้นหนึ่ง เธอจะทรงพลังเท่ากับแดร์ริลไหม?สถานที่นี้ก็โกลาหลขึ้นมาอ