All Chapters of คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Chapter 1411 - Chapter 1420

เมื่อได้ยินคำสั่งของจักรพรรดิ ผู้พิทักษ์มังกรทองทั้งสี่และผู้บ่มเพาะที่ทรงพลังจำนวนมากก็กระโจนไปข้างหน้าและพุ่งเข้าโจมตีเแดร์ริลทันที แดร์ริลเอียงศรีษะไปด้านข้างและหัวเราะออกมาเบา ๆ เมื่อได้เห็นผู้พิทักษ์มังกรทองทั้งสี่และผู้บ่มเพาะที่แข็งแกร่งมากมายกำลังมุ่งหน้าเข้ามาหาเขา “คุณคิดว่าคนพวกนี้จะจัดการผมได้งั้นเหรอ? คุณประเมินผมต่ำไป!” 'แม้ว่าจะมีผู้บ่มเพาะที่แข็งแกร่งมากแค่ไหน ฉันก็ไม่กลัว!' ในเวลานั้น แดร์ริลโบกมือขึ้นไปในอากาศ จากนั้นแสงสีทองแวววับก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา วินาทีต่อมาเจดีย์สีทองก็ปรากฏขึ้นทันที มันคือเจดีย์เจ็ดมหาสมบัติ! หลังจากนั้น แดร์ริลก็เรียกผู้บ่มเพาะจำนวน 700 คนออกมาจากในชั้นที่หนึ่งและชั้นที่สองของเจดีย์เจ็ดมหาสมบัติ! "ผางต่ง หยวนเทียนกัง ราชาหมีรูฟัสและพวกคุณทุกคนฟังให้ดี! ทำลายศัตรูที่อยู่ตรงหน้าของพวกคุณให้หมดและอย่าให้ใครหนีรอดไปได้!" แดร์ริลออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา อันที่จริง แดร์ริลไม่ได้ต้องการทำให้เรื่องราวระหว่างเขาและจักรพรรดิแย่ลงไปมากกว่านี้ อย่างไรก็ตาม อีกฝ่ายผลักเขาให้จนมุมและไม่ยอมปล่อยให้เขากลับออกไป ดังนั้น เขาจึงไม่มีทา

รังสีสังหารพุ่งเข้าหาแดร์ริลอย่างรวดเร็ว! ถึงแม้ว่าแดร์ริลจะตกใจ แต่เขาก็พยายามตั้งสติและรวบรวมพลังภายในพิสุทธิ์เพื่อป้องกันการโจมตีทันที ปัง! วินาทีต่อมา การโจมตีของผู้คนเหล่านั้นก็พุ่งเข้าใส่แดร์ริลจนเขากระเด็นถอยหลังออกไปและกระอักเลือดออกมาเต็มปาก โชคดีที่แดร์ริลสามารถใช้พลังภายในพิสุทธิ์เพื่อปกป้องตนเองจากการโจมตีของผู้บ่มเพาะที่แข็งแกร่งกว่า 20 คนได้ “ไปลงนรกซะแดร์ริล!” เมื่อร่างของแดร์ริลกำลังจะร่วงลงสู่พื้น เลโอนาร์โดก็ตะโกนขึ้นอย่างเยือกเย็น จากนั้น เขาก็ชักดาบยาวออกมาและพุ่งเข้าหาแดร์ริลอย่างดุเดือด! “มังกรนพเก้าทะยานฟ้า!” แดร์ริลกัดฟันแน่นเพื่ออดทนต่อความเจ็บปวดและตะโกนขึ้นด้วยเสียงอันดัง! ทันใดนั้น ทั่วทั้งบริเวณท้องฟ้าก็ถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีทองที่สว่างไสว วินาทีต่อมามังกรทั้งเก้าก็พุ่งเข้าหาเลโอนาร์โดอย่างรวดเร็ว! ตู้ม! เลโอนาร์โดกวัดแกว่งดาบเพื่อป้องกันการโจมตีของมังกรทันที! แดร์ริลใช้โอกาสนี้หันหลังและวิ่งหนีไป! แดร์ริลไม่ได้อยากจะหนีจากไปด้วยความลำบากใจเช่นนี้ อย่างไรก็ตาม แดร์ริลรู้ว่าเขาไม่สามารถเอาชนะผู้บ่มเพาะที่แข็งแกร่งมากมายได้เพียงลำพัง โ

เมื่อนึกถึงสิ่งที่แดร์ริลได้ทำเอาไว้ จักรพรรดิก็โกรธมากยิ่งขึ้น จากนั้นเขาก็พูดต่อว่า “ไม่ว่าเจ้าจะชื่นชอบแดร์ริลมากแค่ไหน แต่ถึงเวลาที่เจ้าจะต้องยอมแพ้และเชื่อฟังคำสั่งของข้า เพราะเขาตายไปแล้ว! เมื่อการประลองคัดเลือกพระราชสวามีเริ่มต้นขึ้น เจ้าจงใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับพระราชสวามีในอนาคตของเจ้าเสีย!” เมื่อพูดจบ จักรพรรดิก็เดินออกจากห้องนอนของอีเวตต์ไป “แดร์ริล!” อีเวตต์เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้ายามค่ำคืน ภายนอกหน้าต่างด้วยหัวใจที่เจ็บปวด “ฉันขอโทษ ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของฉัน! มันเป็นความผิดของฉันเอง…” จากนั้น น้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้มของอีเวตต์อย่างควบคุมไม่ได้ … ในขณะเดียวกัน ภายใต้คูน้ำ แดร์ริลรู้สึกราวกับว่าโลกของเขาหมุนเร็วขึ้นและร่างกายของเขาก็ยังคงจมลงไปด้วยแรงดึงดูดของกระแสน้ำวน น้ำที่เย็นเยียบยิ่งทำให้แดร์ริลรู้สึกวินเวียนมากยิ่งขึ้น 'ไม่นะ!' ‘ทำไมฉันยังไม่จมลงไปถึงก้นแม่น้ำอีก? คูน้ำแห่งนี้มีความลึกมากขนาดนั้นเลยเหรอ?” ผ่านไปนานพอสมควร จนในที่สุดแดร์ริลก็จมลงสู่ก้นแม่น้ำ 'คูน้ำแห่งนี้ลึกมากจริง ๆ!' แดร์ริลไม่แน่ใจว่าคูน้ำแห่งนี้ลึกมากแค่ไหน แต่ถึงอย่างนั้น เ

แดร์ริลรีบว่ายเข้าฝั่งอย่างรวดเร็วโดยไม่คิดอะไร ในขณะที่เขาว่ายน้ำต่อไปเรื่อย ๆ เขาก็คิดว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง ‘นี่มันเมืองตงไห่ไม่ใช่เหรอ? อะไร! ฉันถูกน้ำพัดพาจากคูน้ำในเมืองหลวงของทวีปโลกใหม่จนมาถึงทวีปจักรวาลโลกเลยเหรอ?’ แดร์ริลหัวเราะอย่างขมขื่น จากนั้น เมื่อเขาว่ายต่อไปจนถึงฝั่ง เขาก็ได้เห็นร่างสี่ร่างกำลังเดินมาจากไม่ไกลและกำลังมุ่งหน้ามาทางเขา พวกเขาคือสี่พี่น้องดิกสัน! “ท่านประมุขสำนัก!” สี่พี่น้องตะโกนขึ้นด้วยความประหลาดใจ เมื่อพวกเขาได้เห็นแดร์ริล จากนั้นพวกเขาก็รีบวิ่งเข้าไปหาเขาอย่างรวดเร็ว เมื่อพวกเขามาหยุดอยู่ตรงหน้าแดร์ริล เซปไฟร์ก็ยกมือขึ้นเช็ดเหงื่อบนหน้าผากและพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นว่า “ท่านประมุขสำนัก ในที่สุดเราก็ได้พบคุณ!” ในขณะที่นิมบัส เลวินและโวลต์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ต่างก็รู้สึกตื่นเต้นไม่แพ้กัน แดร์ริลมีความสุขมากเมื่อได้เห็นพวกเขาขณะถามขึ้นว่า “พวกนายมาทำอะไรกันที่นี่?” สี่พี่น้องชำเลืองมองหน้ากัน จากนั้นเซปไฟร์ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะตอบขึ้นว่า “ท่านประมุขสำนัก มีเรื่องเกิดขึ้นที่ตระกูลคาร์เตอร์!” เซปไฟร์รู้สึกละอายใจเมื่อเขากล่าวเช่นนั้น 'อะ

“พวกคุณคิดว่าพวกคุณจะออกไปจากป่าลูกท้อเบ่งบานได้ง่าย ๆ งั้นเหรอ?" น้ำเสียงของราเชลเต็มไปด้วยความโกรธ “ที่นี่คือพื้นที่ต้องห้ามของตระกูลคาร์เตอร์! ดังนั้นไม่ว่าใครก็ตามที่เข้ามาในป่าแห่งนี้แล้ว หากไม่รู้วิธีออกไปจากที่นี่ก็จะติดอยู่ที่นี่ไปตลอดชีวิต!” ในขณะที่ราเชลพูดเช่นนั้น เธอก็กวาดสายตามองไปที่เดบร้าและอีวอนด้วยความรู้สึกเกลียดชังและดูถูกเหยียดหยาม อีวอนและเดบร้าหันมองหน้ากันแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร พวกเธออาศัยอยู่กับตระกูลคาร์เตอร์มานานจนพวกเธอคุ้นเคยกับอารมณ์ของราเชลเป็นอย่างดี ดังนั้นพวกเธอจึงไม่สนใจที่จะโต้เถียงกับราเชล "หุบปาก!" ในเวลานั้น โซรันตะโกนขึ้นด้วยความโกรธ ลูกสาวคนโตของเขามีนิสัยแย่ลงทุกวัน! เมื่อรับรู้ได้ว่าพ่อของเธอโกรธเพียงใด ราเชลก็นั่งลงและปิดปากเงียบทันที บรรยากาศกลายเป็นความน่าอึดอัดใจ "พ่อทูนหัว! เดบร้า! พวกคุณอยู่ที่นี่จริง ๆ ด้วย!" ในเวลานั้น เสียงร้องขึ้นด้วยความประหลาดใจก็ดังขึ้นจากบริเวณใกล้เคียง จากนั้นร่างที่หล่อเหลาก็เดินเข้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว เขาคือแดร์ริล! “แดร์ริล!” โซรันรีบยืนขึ้นอย่างมีความสุขเมื่อได้เห็นการปรากฏตัวของแดร์ริล อย่