บททั้งหมดของ คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: บทที่ 1331 - บทที่ 1340

เมื่อเมแกนเปิดกล่องออก เธอก็ได้เห็นยาสองเม็ดวางอยู่ข้างใน ยาเม็ดหนึ่งเป็นสีดำ ในขณะที่อีกเม็ดหนึ่งเป็นสีขาว เธอสัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณอันแข็งแกร่งของยาสองเม็ดนั้นและเธอก็เชื่อว่า ถ้าหากเธอกินยาสองเม็ดนั้นเข้าไป พลังภายในของเธอจะต้องเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน “ได้เลยท่านผู้อาวุโส” เมแกนกล่าวขณะที่เธอเก็บกล่องลง จากนั้นเธอก็พูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันจะทำลายยันต์ที่อยู่บนกำแพงให้คุณเอง!” ในขณะที่พูดเช่นนั้น เมแกนก็ดึงดาบยาวออกมาทันที จางจือพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม ดวงตาของเขาเปล่งประกายไปด้วยความสุขขณะที่เขาครุ่นคิดว่า 'ฮ่า ๆ ในที่สุดข้าก็จะได้เป็นอิสระ!’ อย่างไรก็ตาม เมแกนไม่ได้ทำลายยันต์ที่อยู่บนกำแพงรอบ ๆ ห้อง แต่เธอกลับยกดาบยาวขึ้นมาและแทงลงบนร่างของจางจืออย่างรวดเร็ว! วินาทีต่อมา ร่างของจางจือก็เต็มไปด้วยเลือด “เจ้า…” ร่างกายของจางจือสั่นสะท้านขณะที่เขาจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง เขาทั้งรู้สึกประหลาดใจและโกรธในเวลาเดียวกัน "ทำไมเจ้า…" จางจือไม่คิดเลยว่า หญิงสาวที่ดูอ่อนโยนและดูใจดี จะมีจิตใจที่ชั่วร้ายได้ถึงเพียงนี้! เขายอมมอบสูตรลับคัมภีร์พิสุทธิ์อมตะให้กับเธอก่อนก็เพราะเขาคิด

'ผู้เฒ่าคิ้วขาวช่างน่ารำคาญจริง ๆ กล้ามาสั่งสอนให้ฉันรู้จักกล่าวขอโทษผู้อื่น!' เมแกนครุ่นคิด เมื่อได้เห็นใบหน้าที่ไม่พึงพอใจของเมแกน ผู้เฒ่าไวท์ บราวส์ก็ยิ้มอย่างขมขื่นก่อนจะกล่าวขึ้นว่า “ผมก็แค่ต้องการให้คำแนะนำเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ถ้าหากว่าคุณไม่เห็นด้วยก็ไม่เป็นไร!” ในเวลานั้น ขณะที่ผู้เฒ่าไวท์ บราวส์กำลังจะหันหลังและจากไป เขาก็เหลือไปเห็นหลุมดำที่อยู่ด้านหลังของเมแกน จากนั้นเขาก็พูดขึ้นอย่างตื่นเต้นว่า “นั่นหลุมอะไร?” ผู้เฒ่าไวท์ บราวส์ขมวดคิ้วขณะเดินเข้าไปใกล้หลุมลึกที่อยู่ด้านหลังของเมแกน เมแกนรีบเดินไปข้างหน้าผู้เฒ่าไวท์ บราวส์ด้วยความรู้สึกตื่นตระหนก ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ผู้เฒ่าคิ้วขาว สุสานโบราณแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นเป็นเวลานานนับพันปีแล้ว ดังนั้นหลายพื้นที่จึงได้พังทลายลงมา คุณไม่ต้องไปสนใจมันหรอก ผู้เฒ่าคิ้วขาว ฉันมีบางอย่างให้คุณดูและฉันคิดว่าคุณจะต้องสนใจมันอย่างแน่นอน!” ขณะกล่าวเช่นนั้น เมแกนก็หยิบไข่มุกแห่งจิตวิญญาณขึ้นมาและยื่นมันให้กับผู้เฒ่าไวท์ บราวส์เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของเขาทันที “นี่มัน…” ร่างของผู้เฒ่าไวท์ บราวส์สั่นสะท้านเมื่อเขาได้เห็นสิ่งที่อยู่ในมือของเมแ

ในขณะที่แดร์ริลคิดเช่นนั้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะหยอกล้อควินซี “เธอจับฉันมาทำไม? นี่เธอกำลังตกหลุมรักฉันอยู่หรือเปล่า?” ใบหน้าของควินซีแดงก่ำเมื่อเธอได้ยินเช่นนั้น เธอตะโกนขึ้นอย่างโกรธเกรี้ยวว่า “อย่ามาพูดจาไร้สาระ!” 'แดร์ริลอยู่ในกำมือของฉัน แต่เขากลับกล้าปากดีเช่นนี้ได้ยังไง!’ ควินซีครุ่นคิด ขณะที่คิดเช่นนั้น ควินซีก็ยกมือขึ้นมาและตีลงบนหลังคอของแดร์ริลทันที! แดร์ริลไม่มีเวลาได้ตอบโต้ ในเวลานั้น เขารู้สึกวิงเวียนศรีษะ วินาทีต่อมา ทัศนวิสัยการมองเห็นของเขาก็มืดลงทันที แดร์ริลหมดสติไป ไม่แน่ใจว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ จนในที่สุดแดร์ริลก็ตื่นขึ้นมา เมื่อแดร์ริลลืมตาขึ้นมา เขาก็รู้สึกราวกับว่าสมองของเขากำลังจะระเบิด จากนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าร่างของเขาถูกมัดเอาไว้กับเสาภายในห้องโถงใหญ่ ภายในห้องโถงใหญ่มีรูปปั้นมากมายและดูเหมือนว่าสถานที่แห่งนี้จะเป็นสถานที่สำหรับกราบไหว้บูชา ควินซียืนอยู่ที่นั่นด้วยใบหน้าที่เย็นชา “ตื่นแล้วเหรอ?” ขณะที่พูดเช่นนั้น ควินซีก็เดินเข้าไปใกล้แดร์ริลและพูดต่อว่า “ฉันจะไม่พูดพล่ามให้เสียเวลา ส่งคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศมาให้ฉันเดี๋ยวนี้!” “เ-ี่ย! ผู้หญิ

'ด้วยคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศ ความสามารถของฉันจะต้องเพิ่มขึ้นไปอีกระดับ และเมื่อเป็นเช่นนั้น นอกจากฉันจะปกป้องทวีปโลกใต้เมฆีได้แล้ว ฉันยังสามารถบุกพิชิตทวีปอื่นได้อีกด้วย’ ควินซีครุ่นคิด “ก็ได้ ตั้งใจฟังให้ดี!” เมื่อได้เห็นใบหน้าที่สิ้นหวังของควินซี แดร์ริลก็ยิ้มและกระแอมในลำคอก่อนจะเริ่มท่องสูตรให้เธอฟังอย่างชัดถ้อยชัดคำ “แผ่นดินที่กว้างใหญ่ในจักรวาล ทำให้ท้องฟ้าแตกแยก ทำให้แผ่นดินสั่นสะเทือน พลังทั้งหมดที่มี พลังหยางไม่เพียงพอ แผ่นดินที่กว้างใหญ่จึงไม่สมบูรณ์ ท้องฟ้าจึงแตกสลาย พลังหยางที่ไม่เพียงพอ แผ่นดินสั่นสะเทือนด้วยพลังหยางที่เพิ่มขึ้น…” เฮ้อ! ในเวลานั้น ควินซีรวบรวมสมาธิและจดจำคำศัพท์อย่างตั้งใจ เธอพูดขึ้นเบา ๆ ว่า “ฉันขอเตือนนายว่าอย่าให้สูตรผิดกับฉันแม้แต่คำเดียว!” ‘ผู้ชายคนนี้มีเล่ห์เหลี่ยมจัด! ฉันจะต้องระวังตัวให้มาก’ ควินซีครุ่นคิด แดร์ริลยิ้มด้วยใบหน้าที่ดูจริงใจและพูดขึ้นว่า “ชีวิตของฉันอยู่ในกำมือของเธอ แล้วฉันจะกล้าโกหกเธอได้ยังไง” เมื่อได้เห็นใบหน้าที่ดูจริงจังของแดร์ริล ควินซีจึงพูดขึ้นว่า “ท่องสูตรต่อไป!” แดร์ริลพยักหน้า “การถ่ายโอนพลังงานไปยังจุดฝังเข็มท

แดร์ริลบอกสูตรคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศ ที่ถูกบิดเบือนกับควินซีจนทำให้เธอล้มเหลวในการฝึกฝน ซึ่งนั่นได้ช่วยบรรเทาความโกรธของเขาแล้ว ดังนั้น เขาจึงไม่ต้องการทำสิ่งเลวร้ายกับเธอมากกว่านี้ “ใครต้องการเสื้อผ้าสกปรกของนาย!” ขณะที่ควินซีกล่าวเช่นนั้น เธอก็พยายามดึงเสื้อของแดร์ริลออกอย่างโกรธเกรี้ยว แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไร้เรี่ยวแรงที่จะทำเช่นนั้น ถึงแม้ว่าควินซีจะรอดชีวิตจากเปลวไฟหัวใจปีศาจได้ แต่ช่องท้องและพลังภายในของเธอได้ถูกทำลายไปมาก ดังนั้น อาจจะต้องใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งเดือนในการฟื้นฟูร่างกายของเธอ ควินซีจ้องมองแดร์ริลด้วยสายตาอาฆาตแค้นและครุ่นคิดว่าทั้งหมดนี้เป็นความผิดของแดร์ริล! “แน่ใจนะว่าเธอไม่ต้องการ? ถ้างั้นฉันจะเอาเสื้อของฉันคืนมา” แดร์ริลกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้ม “นาย…” ใบหน้าของควินซีแดงก่ำเพราะความโกรธจนเธอแทบจะร้องไห้ออกมา ควินซีไม่เต็มใจสวมใส่เสื้อผ้าของแดร์ริล แต่ถ้าหากว่าเธอไม่สวมใส่เสื้อผ้าเลย ชายหื่นกามผู้นี้จะต้องจ้องมองเรือนร่างที่เปลือยเปล่าของเธออย่างเพลิดเพลิน! ควินซีกัดริมฝีปากแน่นจนเลือดแทบจะไหลออกมา “คอยดูนะแดร์ริล ฉันจะแก้แค้นนายอย่างสาสม!” "หมายความว่