All Chapters of ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: Chapter 3541 - Chapter 3550

เจฟฟ์ดูคล้ายจะหวาดกลัว แต่แววตาที่นิ่งแต่แฝงไปด้วยความเย้ยหยันไม่เคยจางหายไป“ฉันพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองไม่ได้“และฉันก็ไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นเหมือนกัน“แต่ถ้านายจะอยากโยนความผิดในเรื่องนั้นให้ฉันขนาดนั้นล่ะก็ ยิงฉันเสียเลยสิ!“วันนี้ฉันคงไม่มีทางทำให้นายพอใจได้หรอก ฉันก็เป็นแค่คนขี้ขลาดคนหนึ่งเท่านั้น!”เจฟฟ์หยิบแก้วไวน์ลาไฟต์ปีหนึ่งเก้าแปดสองหนึ่งแก้วจากบนโต๊ะขึ้นมาจิบอึกใหญ่จากนั้นเขาก็กางแขนออกกว้างพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า“ฉันเชื่อว่าโลกนี้ยุติธรรม“ทุกคนที่นี่จะต้องนำความยุติธรรมมาให้ฉันอย่างแน่นอน!”เมื่อได้ยินคำพูดของเจฟฟ์ สีหน้าของแคลร์ก็เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ เธอลุกขึ้นยืนกัดฟัน“ถ้านายกล้าแตะต้องนายน้อยบาวเออร์แม้แต่ปลายนิ้วล่ะก็…”“ไม่ใช่แค่ตระกูลบาวเออร์เท่านั้น แต่ตระกูลออสบอร์นก็จะสู้กับนายให้ตายไปข้างนึงเหมือนกัน!” เธออุทานอย่างเย็นชา“นายน่าจะรู้ว่าสิบตระกูลอันดับแรกและห้าตระกูลลึกลับมีความหมายว่าอะไร!“นายแน่ใจเหรอว่าต้องการให้ตัวเอง วงศ์ตระกูล และมิตรสหายของนายต้องตกอยู่ในอันตรายเพราะความเย่อหยิ่งของตัวเอง“อีกอย่าง ฉันก็มั่นใจว่านายไม่มีทางอ

“ฉันอยากจะรู้นักว่าเธอจะออกจากสถานการณ์นี้ได้ยังไง หลังจากทำตัวสูงและทรงพลังขนาดนี้!”“ไม่ช้าก็เร็วเธอจะต้องเสียใจแน่! แล้วเธอจะต้องชดใช้ให้กับความรู้น้อยของตัวเอง!”พวกอนุภรรยามีหน้าตาน่าเกลียดและน่าสงสารพวกเธอคุ้นเคยกับความเย่อหยิ่งและความยโสโอหังของเจฟฟ์ดีอยู่แล้วโดยปกติแล้ว พวกเธอมักจะเป็นฝ่ายที่ทำให้คนอื่นอับอายอยู่เบื้องหลังเจฟฟ์พวกเธอต้องกลายเป็นผู้ถูกกระทำตั้งแต่เมื่อไหร่?ดังนั้นพวกเธอจึงไม่ยอมรับความจริงข้อนี้ราเชลมีสีหน้าไม่แสดงอารมณ์แต่อย่างใด คำพูดของอีกฝ่ายทำอะไรเธอไม่ได้เลย“ต่อให้พระเจ้าจะมาปรากฏตัวที่นี่แบบตัวเป็น ๆ ฉันก็จะยังคงอยู่เคียงข้างคุณยอร์ก!”“ใครที่คิดจะเป็นปรปักษ์กับเขา ต้องตาย!”แลงสตันและคนอื่น ๆ ตกใจมากทุกคนรู้ว่าราเชลเป็นรองหัวหน้ากองบังคับคดีของหลงเหมินเธอได้รับการพิจารณาว่าครึ่งหนึ่งของเธอเป็นพลเมืองฟลัตเวลล์ถึงอย่างนั้นเธอก็ทำงานให้กับคนนอกอย่างไม่แยแสต่อสิ่งใด!ทัศนคติของเธอต่อสถานการณ์ดังกล่าวมีแต่จะทำให้เกิดความอลหม่านยิ่งขึ้น“ฉันต้องยอมรับเลยว่าเธอกล้าหาญมาก!“เธอไม่เพียงแต่ปราบปรามอีสต์วูดฮอลล์เท่านั้น แต่ยังกล้าล้อมจับคนของ

การแสดงออกของเจฟฟ์เปลี่ยนไปอีกครั้งเขายอมรับได้หลายเรื่อง...แต่ไม่อาจยอมรับความจริงว่าทุกสิ่งที่เขามีจะต้องตกไปอยู่กับน้องชายทั้งสองคนของเขาได้โดยเฉพาะกับโจเซฟ!ในอดีต โจเซฟเป็นแค่คนที่อยู่ใต้ปีก คอยรับใช้เขาเท่านั้นเขาจะยอมรับความจริงเรื่องที่โจเซฟจะเข้ามาแทนที่เขาได้อย่างไร?หลังจากไตร่ตรองสถานการณ์แล้ว ในที่สุดเขาก็ละทิ้งความเย่อหยิ่งอันไร้ประโยชน์ของตัวเองไปและสงบสติอารมณ์ลงเพราะถ้าเขาไม่ทำอย่างนั้นเขาคงต้องประสบความเลวร้ายยิ่งกว่านี้อีก“ขอฉันโทรหาใครสักคนสิ” เขาพูดด้วยสีหน้าที่น่ากลัวราเชลยิ้มแล้วหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าเจฟฟ์จึงกดหมายเลขโทรออกไป ก่อนที่น้ำเสียงเย็นชาจากปลายสายจะดังขึ้น“คุณมีอะไรจะสั่งผมหรือ นายน้อยบาวเออร์”สีหน้าของเจฟฟ์เปลี่ยนไปก่อนที่เขาจะอุทานว่า “ส่งแมนดี้ ซิมเมอร์กลับไปที่บริษัทฮาร์ทสโตนเดี๋ยวนี้!”เจฟฟ์ค่อย ๆ ดันปืนออกจากศีรษะของเขาอย่างช้า ๆ โดยยังคงความสงบไว้ได้อย่างสมบูรณ์“แล้วอีกเรื่อง” เขาพูด ดวงตาของเขาว่างเปล่าขณะมองไปที่ฮาร์วีย์“ฉันตัดสินใจจะคืนเงินที่ฉันติดค้างเอาไว้พร้อมดอกเบี้ยให้นายด้วย!“ฉันหวังว่าหลังจากนี้เราจะลืมค

การแสดงออกของเอลานอร์เปลี่ยนไป ศีรษะของเธอมีเม็ดเหงื่อหยดลงมาอย่างเห็นได้ชัดเธอไม่คิดว่าฮาร์วีย์จะรับมือได้ยากขนาดนี้ แถวเขายังสามารถมองเจฟฟ์ได้อย่างทะลุปรุโปร่งอีกด้วยพูดง่าย ๆ ก็คือ การกระทำของเจฟฟ์ชัดเจนพอ ๆ กับฮาร์วีย์ในแต่ละวันฮาร์วีย์หรี่ตามองเอลานอร์ครู่หนึ่งก่อนที่จะส่งยิ้มเล็ก ๆ ให้เธอ“แต่อย่ากังวล“แต่ในเมื่อผมอยู่ที่นี่ ก็หมายความว่าผมยินดีที่จะทำงานร่วมกับนายน้อยของคุณ แม้ว่าเขาจะมีแผนการของตัวเองก็ตา“ไม่ว่ายังไง เราทุกคนจะได้สิ่งที่ต้องการจากความร่วมมือนี้“การที่คุณนั่งอยู่ที่นี่ก็พอที่จะแสดงทัศนคติของเจฟฟ์ต่อสถานการณ์นี้ได้แล้ว“ดังนั้นคุณก็บอกผมหน่อยสิว่าเจฟฟ์อยากให้ผมทำอะไรแทนเขา“ผมจะไม่ติดใจเอาความเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้ก็ได้ แล้วผมจะร่วมมือกับเขาด้วยความยินดีเลยทีเดียว”ในที่สุด เอลานอร์ก็ถอนหายใจเมื่อได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์เธอคิดว่าฮาร์วีย์จะต่อต้านเจฟฟ์อย่างหนักเพราะแผนการลักพาตัวแมนดี้เสียอีกแต่เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์แล้ว ฮาร์วีย์ก็ไม่ได้ทำอะไรล้ำเส้นและรู้จักจัดการสิ่งต่าง ๆ เป็นอย่างดีเนื่องจากเจฟฟ์ไม่ได้ทำร้ายแมนดี้จริง ๆ เพื่อประโยชน

มีผู้สูงอายุคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงกลางห้องโถงดวงตาของเขาโปนออกมา เขาไม่หายใจและแน่นิ่งไม่ขยับแม้แต่นิ้วเดียว ทำราวกับเขาตายไปแล้วอย่างใดอย่างนั้น “ชดใช้พวกเรามาเดี๋ยวนี้นะ ไอ้สารเลว! เข้าใจที่พูดหรือเปล่า!”ชายร่างใหญ่กำลังตะโกนใส่ดิลลอนอย่างโหดเหี้ยม“พ่อของฉันชื่นชอบศิลปะการต่อสู้ แต่ตระกูลของฉันไม่อนุญาตให้เขาฝึกเพราะเห็นว่าอายุมากแล้ว!“และพวกนายก็โผล่มาจากไหนไม่รู้!“นายแจกใบปลิวไปตามท้องถนน! แล้วพ่อของฉันก็ได้หนึ่งในใบปลิวพวกนั้นมา!“เขามาที่นี่ระหว่างจะฝึกฝน หลังจากเห็นว่าเขาสามารถอยู่ที่นี่ได้ฟรีสามวัน!“และดูสิว่าหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น? เขาไม่ทันได้ร้องสักแอะก่อนตายด้วยซ้ำ!“นี่คือบูโดกันหรือห้องเก็บศพวะเนี่ย!“พวกนายกำลังฆ่าคน!”สมาชิกคนอื่น ๆ ในตระกูลโกรธเคืองอย่างยิ่งเมื่อได้ยินคำพูดของชายผู้นั้น"ถูกต้อง! เลิกพยายามชักจูงนักเรียนของพวกนายให้หลงทางได้แล้ว ถ้าไม่มีปัญญาสอนพวกเขาให้ดีล่ะก็!”“พวกนายจะต้องชดใช้ชีวิตปู่ของฉันมาซะดีๆ!”“เลิกพูดได้แล้ว! แค่ฆ่าพวกเขาก็พอ!”“ฆาตกร! ฆาตกร!”สมาชิกในตระกูลกรีดร้องด้วยความโกรธ ดูเหมือนพวกเขาพร้อมที่จะสังหารดิลล