All Chapters of Owning Her (tagalog) : Chapter 31 - Chapter 40

"AMARIAH!" tumatawang tawag niya sa isang napakagandang bata na tumatakbo palayo sa kanya. Napakatinis ng halakhak nito."Mama!" tawag nito sa kanya at ikinaway pa ang dalawang maliliit na kamay sa kanya.Napangiti siya. Hahakbang sana siya papalapit dito pero hindi niya maigalaw ang mga paa."Amariah!" tawag niya sa munting anghel nang tumalikod ito at muling tumakbo. "Anak!" sigaw niyang muli pero hindi siya nito nililingon. Napahagulgol siya, pilit inihahakbang ang mga paa, pero ayaw talagang umalis niyon sa pagkakadikit sa kinatatayuan niya. Binundol ng matinding takot ang dibdib niya nang paliit na nang paliit sa paningin niya ang anak."Anak! Amariah! Anak, 'wag mong iwan si Mama! A-anak ko..." Napalupasay na siya at humagulhol nang iyak ng tuluyang mawala ang anak."Angela... Honey... wake up!"Nagmulat siya ng mga mata at una niyang nabungaran ay ang nag-aalalang mukha ni Mael. Saglit siyang naguluhan, hanggang sa maunawaan niyang nananaginip na naman siya.Galit na pinalis ni

"G-Gusto k-ko lang pong makita si Mael kahit ngayon lang," aniya.Napangiti naman ng maluwag ang dalawa."Sige, pumasok ka na."Pumasok siya sa loob at nakita niya ang biyenan niyang lalaki doon. Nginitian siya nito pero sa bigat ang pakiramdam niya, hindi niya magawang ngumiti rin dito.Lumabas ito at hinayaan siyang mag-isa sa loob ng kuwarto ni Mael.May cast ang kanang binti ni Mael, may benda din ito sa ulo at braso. Maga ang kaliwang bahagi ng mukha nito at maraming galos. Lumapit siya sa tabi nito.Gusto niya itong yakapin pero natatakot siyang masaktan niya ito. Nakuntento na lamang siyang hawakan ang kamay nito. Hinalikan niya iyon.Tulog pa rin ito at sabi ng doctor kung hindi ito magigising sa loob ng 24 hours, maaaring mauwi ito sa coma.Hinaplos-haplos niya ang kamay nito. "Nakita ko 'yung anak mo..." aniya dito kahit hindi siya nito naririnig. "Ang ganda niya. Kamukhang-kamukha mo." Mahina siyang tumawa kahit tumutulo na ang luha niya. "Gumising ka na diyan, kailangan ni

Melbourne Airport,AustraliaNapatingin si Angela sa batang babaeng kumalabit sa kanya. Sa tantiya niya ay nasa tatlong-taong gulang na ito.Napakaamo ng mukha nito. Matangos ang ilong at napakaganda ng itim na itim na mga mata. Mamula-mula ang kutis nito na lalong tumingkad dahil sa kulay mais nitong buhok. Para itong manikang gumagalaw.Parang may kumurot sa dibdib niya habang nakatingin dito. Yumuko siya upang makapantay ito."Hello," bati niya dito. Nginitian niya ito na ginantihan din nito ng ngiti. Lumabas tuloy ang bungi nitong ngipin na mas lalong nagpa-cute dito."Mama," tawag nito sa kanya. Natigilan siya dahil parang may sumuntok sa sikmura niya sa tinawag nito sa kanya. Bigla ay parang gusto niyang umiyak. Ilang beses niya bang pinangarap na may tumawag sa kanya ng ganoon?"Julianna!"May lumapit na isang babaeng nasa mid-thirties na ang edad at naka-scrub suit na pink. Agad nitong binuhat ang bata na kaharap niya. "Naku kang bata ka! Malilintikan ako sa 'yo n'yan, eh!" se

Huminto sila sa isang Mediterranean-inspired mansion sa isang exclusive village.Bumukas ang pinto sa tabi niya. Isang naka-black tux ang nagbukas ng pinto. Bahagya itong nakayukod habang ang isang kamay ay nasa tiyan nito."Welcome home, Madame," Bati nito sa kanya. Naguguluhang tumingin siya kay Mael."Sa San Ignacio ako uuwi!" singhal niya dito.Tamad na tiningnan siya nito at ni hindi man lang nabahala sa pagsinghal niya dito. "This is your home now, Angela," malamig na anito.Natawa siya nang mapakla. Nagbibiro ba ito? Bakit kung makaasta ito ay parang ito lang ang may karapatang magdesisyon sa buhay niya? Apat na taon na silang hiwalay. Hindi ba man lang nito naisip iyon?Nanatiling blangko ang mukha nitong nakatitig sa kanya.Umiling-iling siya. "You can't force me against my will, Mael. Hindi mo hawak ang buhay ko para ikaw ang magdesisyon para sa 'kin!"Tumalim ang tingin nitong ipinukol sa kanya. "'Wag mong sagadin ang pasensya ko, Angela. Baka hindi makarating ng Australia

AYAW ni Mael na sumbatan ito pero hindi na niya mapigil ang sama ng loob niya. Masakit at parang sasabog na siya."Kung nasaktan ka nang mawala ang anak natin, mas nasaktan ako. Mas masakit sa 'kin dahil wala akong ibang masisi kung 'di ang sarili ko. Takot na takot ako, dahil hindi lang ako nawalan ng anak. Nawala din 'yung isang bagay na pinanghahawakan ko sa 'yo." Pasabunot na sinuklay niya ang kamay sa buhok."Pinagdasal ko 'yun e, hiniling ko na magkaroon tayo ng anak. Hindi lang dahil gusto kong magkaanak tayo pero dahil alam kong kapag nagkaanak tayo mananatili ka sa tabi ko." Tumawa siya nang mapait. "Alam ko kasi kung gaano mo pinahahalagahan ang pamilya. At magiging pamilya tayo kung magkakaanak tayo. Umasam ako na kapag nakita mong isa tayong pamilya baka sakali pahalagahan mo rin ako... na mahalin mo rin ako sa kabila ng mga kasalanang ginawa ko sa 'yo." Huminga siya nang malalim para tanggalin ang bara sa lalamunan niya. "Kaya kung nasaktan ka dahil napabayaan ko kayong m