All Chapters of The Devilish Billionaire [Tagalog]: Chapter 541 - Chapter 550

(Zhia POV) “Alam ko.” Sa marami na pala siyang alam eh! Ano pa ginagawa niya? Ako talaga higblood na. Buntis. Relaxs.“Natatakot ka na makaharap si Kuya Sean? Bakit Ate Zhia? Ano ba talaga ginawa niya sayo?” Nang marinig ko ang mga tanong niyang to. Medyo malungkot siya. Ako naman natahimik Dahil ayaw ko sa kanyang sabihin kung ano ba talaga ang gustong mangyari ni Sean. Gusto nitong ipapatay ang anak namin.  Di ko rin maabot kung ano ba talaga ang dahilan niya. Pero sapat na sa akin yungtipong di ako karapat dapat sa kanya. Di nga niya ako mahal. Aalis din naman din ako sa buhay nila Elaine dahil ngayon di ko parin alam ang gagawin ko.“Walang langit ang hahalik sa lupa Elaine.”“Sus! Ang tanong may langit ba Ate Zhia? Universe ang nasa labas ng mundong to! Atmosphere!” Napangiti na lamang ako.“Ayaw mo ba talagang umuwi? Eto ba talaga ang mga nasa li

(((Zhia POV’s )))Tipong binabantayan ko wala naman talagang sakit. Inaantok tuloy ako.  Saka ang kabang baka pumasok sa pinto ang taong ayokong makita. Tsk. Wag naman sana.Di nga nagtagal may kumatok. Nagkatitigan kami ni Elaine. Yung dibdib ko para nang drum na punupokpok sa kaba. Dahil sa totoo lang kung si Sean itong kumakatopk. Di pa akong handa na harapin siya. Siguro Baby, kunyari may LBM na lang tayo, kaya banyo ang punta natin.  Ngumisi si Elaine.“Heto ang una kong pagkakataon may bumisita sa akin Ate Zhia. Ahahaha. Bakit natatakot ka?” Pilyong tanong niya dahil nakahanda na akong pumasok ng banyo kapag si Sean nga. Pumunta na si Elaine sa pinto. Halos tumalon ang puso ko na boses ni Luis ang bumungad.“Inatake ka na naman ba?!”“Kuya Luis!” agad na yumakap sa leeg nito si Elaine. Sa likuran ni Luis mga tauhan ng Madrid at si Manang Jil. Nagulat ata silang naconfine si

(Zhia POV)Gawa ako ng bago para sa bagong buhay. Syempre with my baby na. Gawan na kita ng Account Baby at pag 18th Birthday mo yun regalo ko sayo. Update ko kung ano na mga nangyayari sayo araw-araw.  Yun ang magsisilbing scrapbook mo. Ano pala ang ipapangalan namin sayo? Sa kakaisip ko nakatulog nga ako.Sa kalagitnaan ng gab,i nagising ako. Dahil parang may kung anong nabasag. Agad naman na umilaw ang silid dahil nagising si Luis. Napansin kong may kumot na ako ngayon… “Ano yun?” Di sumagot si Luis. Nasa labas lang din ang tauhan ni Elaine. Meron din sa terrace ng silid. Binuksan ni Luis ang terrace at nagtanong ata doon sa tauhan.Nang may narinig akong sumisitsit.  Ano ako aso?Napalingon ako kay Elaine, tulog na tulog ito. Di man lang naapektuhan ng ilaw. Para rin siyang mantika kung matulog. Kaya napaupo na lamang ako hangang sa tinatawag na yung panagalan kong pabulong?

(Zhia POV)“Di mo na ba talaga ako lulubayan Sean!”“At bakit naman kita lulubayan?” Na ikinamulat niya saka humakbang palapit sa amin at yung paa niya na nalilibang mang apak ng iba. Siyang kamay na ngang napuntirya niyang apakan ang kamay ni Luis.“Sean!”“Bakit nga ba kita Zhia lulubayan? Alam mo bang hinding hindi yun mangyayari?” humiyaw si Luis sa ginagawa tindi na pang-aapak ni Sean. Halos lahat ng gigil ni Sean doon niya ibinubuhos.“He'll get what he is seeking for.” Diin niya ulit. Kaya napabitaw na ako kay Luis. Dahil yun ang gustong mangyari ni Sean. Ngumisi siya at malaya ngang pinakawalan ang kamay ni Luis.“Sinabi ko nang wag mo akong susubukan diba Zhia? Kapag sinabi ko, sundin mo!”“Hangang kailan ka pa ganito Sean!”“Hangang di ka na nagmamatigas sa akin!”“Sean… Ano ba tala

(((Zhia POV’s )))Kapag ganito si Sean ang sarap niyang pag masdan. Wala yung mga kilay niyang nagsasalubungan na parang laging binabagyo ng problema. Higit sa lahat ang titig niya na pinpigilan ang sarili na magpakita ng kahinaan sa iba. Yun ang protektion niya para magkaroon ng respeto at authority ang mga taong nasa paligid niya.Ewan ko nga ba kung pati sa pagtulog problema ang inaatupag niya. Kaya naman, okey lang din pala na lagnatin siya. Nang magkaroon ng oras para sa sarili.Sean, wag matigas ang ulo. Okey lang ako. Wag kang abusado sa sarili mo. Kailangan mo din huminga at umalpas sa hinaharap mong problema. Kahit ayaw mo sa akin sabihin. Naiintindihan ko. Gusto mong mawala ang isang kagaya ko sa buhay mo. Pabigat lang naman ako. Saka kailangan ko ding tumayo sa sarili kong mga paa. Salamat sa mga oras na pinaramdam mo sa akin. Ang isang kagaya mo na meron din palang tinatawag na pagmamahal. Alam kong maswerte ako sayo. para. San