Lahat ng Kabanata ng HIRAETH (Tagalog): Kabanata 21 - Kabanata 30

CHAPTER 18 CELESTE’S POV “ANG kamay mo.” Inilahad niya ang palad niya kaya napalawak ang ngiti ko.“Saan naman tayo pupunta ngayon?” tanong ko matapos naming malibot ang buong bayanan at pamilihan. Mabuti na lamang at pumayag siyang hindi muna ako umalis. Pakiramdam ko kasi ay tama si Yamaro. Kailangan niya ako, hindi ko alam kung paano o anong dahilan. May nag-uudyok sa akin na manatili muna sa tabi niya ng pansamantala.“Uuwi na. Hindi ka ba napapagod?” nakangiwi niyang sagot kaya natawa ako. Tumango ako at inabot ang kamay niya. Magkahawak-kamay kaming naglakad papalabas ng pamilihang-bayan. Napasulyap ako sa kanya at nakita ang tipid niyang ngiti habang iginagala ang paningin sa paligid. Papagabi na rin at nag-uumpisa nang magliwanag ang daan dahil sinisindihan na ng ilan ang lanterns. Napakaganda s

CHAPTER 19 THIRD PERSON’S POV “HINDI ikaw ang pakay namin rito, kuya. Kaya ipaubaya mo na sa amin ang babaeng iyan.” Ibinaba ni Kaisei ang espada bilang hudyat na hindi sila pumunta upang makipaglaban. Gusto lamang niyang kausapin ang kapatid nang masinsinan at hayaan niyang sumama sa kanila si Hera.“Kung ipinadala ka ng hari upang tingnan kung gaano kamiserable ang buhay ko rito, nagtagumpay na kayo. Maaari na kayong makaalis,” anas ni Tsuyu at hindi pa rin ibinababa ang samurai na nakatutok sa kapatid. Napahigpit ang yakap ni Celeste sa binata.“Baka gusto mong mas maging miserable ang buhay mo kung hindi mo siya pakakawalan.” Napangisi si Kaisei at sinulyapan ang umiiyak na ngayong si Celeste. Paulit-ulit itong napalunok at pinipigilan ang humikbi.“Hindi siya tagarito. Hayaan nating ma

CHAPTER 21 THIRD PERSON’S POV PABAGSAK na napaluhod si Hera sa harap ng mga kawal na bumubugbog sa kanya. Maraming pasa sa mukha at katawan na halos hindi na makilala. Naghahalo na ang namumuong pawis at dugo sa kanyang katawan. Ngunit wala atang may balak na kaawaan at tulungan siya. Sa halip, isang malulutong na palo pa ang lumapat sa likod niya at iba’t ibang parte pa ng katawan. Napaubo siya, dugo ang lumalabas rito.Gumapang siya at napatingin sa mga taong nakapaligid sa kanya ngayon. Imbes na magalit ay napaiyak na lamang siya sa sobrang awa sa sarili. Nakita niya si Jin na walang emosyong nakatingin sa kanya. Mayamaya ay agad itong napaatras at tumakbo palayo na tila ayaw makita ang kalagayan niya. Si Kaisei na walang magawa kundi ang magpumiglas na lamang sa di kalayuan ay napahagulgol nang ma

CHAPTER 22 CELESTE’S POV NABALIK ako sa reyalidad nang hawakan niya nang mahigpit ang kamay ko. Ngayon ay napapalibutan na kami ng napakaraming kawal.  Nakita kong napatayo na rin ang hari at reyna mula sa kanilang pagkakaupo. Hindi maipinta ang  mukha ng mga prinsipe nang makita nila si Tsuyu.Ano bang connection nila sa isa’t isa? Bakit tinawag ni Kaisei na kuya si Tsuyu?“Huwag kayong lalapit o ako mismo ang papaslang sa alay n’yo,” pagbabanta ni Tsuyu at sa leeg ko mismo tinutok ang espada niya. Shit, ano na bang nangyayari? I thought he came here to save me? Why all of a sudden he’ll be the one who will slay me with his samurai? Napangiwi ako.“Makinig ka. Oras na bitawan kita, tumakbo ka hangga’t kaya mo. Kaliwang pinto, sabay liko sa kanang pasilyo,” maotoridad niyang bulong kaya alin

CHAPTER 24 CELESTE’S POV “HERA, Hera ang iyong pangalan.” “Simula ngayon ay tatawagin ka sa pangalan na Hera.”“Hera, hindi ba’t napakagandang ngalan?” wika ng reyna at humalakhak na tila nasisiyahan. Napangiti naman ang hari.Napatda ako sa kinatatayuan ko. Pamilyar ang mga sinasabi nila. Saan ko nga ba lahat ‘yon narinig?“Celeste ang pangalan ko,” tanggi ko pa pero hindi nila ako pinakinggan.“Dahil sa nagawa mong matawag ang Bathala ay napagpasyahan kong bigyan ka ng isang kahilingan. Isang pagkakataon lamang pwede mong gamitin upang makahiling ng kahit anong bagay na gustuhin mo,” sambit ng hari kaya napakagat-labi ako.I want to go home. I want to return in Tokyo and never go back here again. Napayuko ako at napatitig na