Semua Bab SCREAM IN SILENCE (TAGALOG): Bab 31 - Bab 37

REI ZAX'S POV: Panibagong araw na naman at panibagong proyekto naman ang aking gagawin ngayon. Kanina pa ako naglalakad sa gitna ng kagubatan na ito upang puntahan ang baranggay lagpan kung saan doon ko kikitain ang isang tao. Isang personal na panauhin ko sa magiging bagong akda ko.  Hindi ko inaasahan na magugustuhan din ng aming manager ang ginawa ko tungkol kay Laishia. Akala ko ay hindi niya ito kukunin sapagkat sobrang maselan ng mga pangyayari ang nakapaloob sa kwento. Subalit napansin niya ang magandang lesson sa buhay ni Laishia kung kaya kinuha niya ito at pinabigay na agad sa editor upang suriin at siyasatin. Hindi ko na alam ang lagay ng aking libro sa mga oras na ito sapagkat mas pinili kong ipokus muna ang sarili sa mga mahal ko bago sa mga ito. Iyon muna ang mahalaga sa akin, alam ko na darating ang mga oras na magiging busy na kami sa lahat.  Lalong-lalo na ngayon na puno an

REI ZAX'S POV: Umabot ng dalawang araw ang pagkawala ni Daxon, hanggang ngayon hindi ko pa rin makita kung nasa'n ba siya. Kaya nagpatulong na rin ako sa mga magagaling mag-trace ng kaniyang kinaroroonan. Instead of idling around and not doing anything just like before—waiting for the news from the investigator about Laishia's whereabouts. I did my best to figure out something. Pero kahit anong pilit ko ay wala akong maisip kaya kahit na nakakahiya man na humingi ng tulong sa mga kamag-anakan na nasa ibang bansa ay ginawa ko na rin. Sa una nagtataka ako kung bakit ibang-iba ang ginawa ko noon sa ngayon, akala ko dahil lang sa nasa mapanganib na kalagayan si Daxon pero kung tutuusin ay nasa panganib din na posisyon no'n si Laishia. Ngunit habang tumatagal at habang iniisip ko ang posibleng mangyari kay Daxon sa kamay ng mga taong iyon, hindi ko magawang umupo na lang at magpanggap na walang alam habang nagtatrabaho. I can leave this work, pero hindi ko hahayaang tumagal pa

REI ZAX'S POV: "Rex, how are you—" " You don't need to know. But let me remind you. Aisell Jay Codron. That name can't be forgotten." Pagpapatigil ko naman sa sasabihin niya. Kaya nakita ko kung paano dahan-dahang bumaba ang kaniyang ulo na para bang may mali akong ginawa. But it's not like that, he's embarrassed. He can't look at me in the eyes of the things he did in the past. However, it's not his fault too. Binigyan nila siya ng obligasyon sa akin kahit alam nila na nasa pitong taon lang ang agwat naming dalawa. Sadya lang na hindi ko makakalimutan ang sinabi niya bago ako iwan kasama ang mga naging kasambahay ko na ngayon ay nawala na rin. Kaya nakatatak na sa aking dibdib na tama nga siya. Hindi nga maipagkakaila na salot ako sa mundo na ito. Kahit sino pa ang dumaan sa buhay ko darating ang araw na mawawala rin sila, either dead or alive. Walang kaalam-alam ang dalawa sa nakaraan ko. Hibla pa lang 'yung mga kwento na sinasabi ko. Lalo na ring wala silang kaal